Katja Teunissen wil al jarenlang dolgraag in een hospice werken. Enig probleem: ze is stervensbang voor de dood. Toch besluit ze haar angst te overwinnen en zich aan te melden als zorgvrijwilliger bij hospice Kalorama Bethlehem.
Billen poetsen, bedden verschonen, luisteren naar de verhalen van de bijzondere bewoners: het boeit haar mateloos.
Alarmbellen
Mijn eerste dag als zorgvrijwilliger in het hospice. Ik heb mijn jas net opgehangen als een verpleegkundige me vraagt of ik mee wil helpen Margriet van kamer 2 te douchen. “Natuurlijk”, zeg ik onmiddellijk. In mijn hoofd gaan alarmbellen af: help, ik moet direct aan de slag. Kan ik dit wel? De laatste keer dat ik iemand hielp met douchen is ongeveer twaalf jaar geleden, mijn dochter, die inmiddels achttien is, en geliefden niet meegerekend.