Hoe kwam je bij Het Huis Anubis terecht? “Ik was bezig met een theateropleiding in Amsterdam, toen een klasgenoot vroeg of ik meeging naar de audities. Ik moest eerst mijn CV opsturen. Toen mijn vader zei dat ik mijn CV beter kon langsbrengen, dacht ik: dat ga ik gewoon doen. Uiteindelijk kwam ik op de ‘nee-stapel’ terecht, maar omdat ik daar al was geweest, zei iemand die daar werkte dat een van de rollen wel wat voor mij was. Twee, drie rondes auditie gedaan, en toen had ik de rol.”
Kan je je de eerste opnamedag nog herinneren? “Ja heel goed. Alles werd in België opgenomen, dus de hele crew was Vlaams. Ik was doodzenuwachtig, maar het was een grote droom die uitkwam. Vanaf het moment dat ik die set op kwam en die wagens zag staan, de make-up in ging en die hele sfeer, was ik meteen verkocht. En die eerste scène weet ik ook nog: ‘Amber is in the house, daar ben ik weer!’. Tenenkrommend om terug te zien, haha.”
Hoe was het om ineens bekend te zijn? “Nou, wij zaten in België, maar het succes in Nederland hadden we niet door. Tot we een keer Den Haag in reden voor een signeersessie. Er stond een gigantische rij en wij zeiden voor de grap tegen elkaar: ‘Dat is voor ons’. Dat bleek dus ook zo te zijn. Ik werd aanbeden alsof ik iemand van The Beatles was. Toen ik daarna bij mijn ouders kwam, barstte ik in huilen uit. Ik kon het gewoon niet plaatsen.”
Hoe vond je die aandacht later? “Ik raakte er eigenlijk niet aan gewend. Ik werd en word er nog steeds verlegen van. Ik vind de impact wat het met kinderen en jongeren heeft gedaan vooral heel leuk. Ik krijg nog steeds brieven en verhalen over hoe belangrijk Anubis is geweest. Dat is echt een eer.”
Wat is je leukste herinnering uit die tijd? “Ik heb zes jaar lang non stop gewerkt aan het merk Anubis, samen met de hele cast woonden we in Antwerpen. Wekelijks – en soms zelfs dagelijks – gingen we naar een karaokebar. Gewoon, om met z’n allen schaamteloos liedjes te zingen. We hebben veel gefeest, want we waren hartstikke jong natuurlijk.”
Spreek je de rest nog? “Ja, allemaal. Ik heb er drie beste vrienden aan over gehouden, en de rest blijft elkaar in de gaten houden.”
Wat ben je na Het Huis Anubis gaan doen? “Ik kreeg de kans om bij Nickelodeon te presenteren, en daar werk ik nog steeds. Het was voor mij altijd een droom om in het theater te staan, maar nu ik theater, film én tv heb gedaan, vind ik theater eigenlijk het minst leuk. Acteren is wat ik het liefste doe, presenteren is wat ik het meeste doe. Maar at the end heb ik altijd voor kinderen willen staan, en dat doe ik nu ook.”