We appen de hele dag door, maar soms komen dingen daar ook plotseling ten einde. In deze rubriek delen LINDA.-lezers het laatste appje dat ze met iemand uitwisselden: van vrienden tot lovers, van exen tot ouders.
Deze keer vertelt Miranda (53), die haar tweelingzus Karina verloor door een auto-ongeluk, over het laatste appje.
“Karina en ik waren één, we deden alles samen. We reisden de wereld af om marathons te rennen; op alle continenten hebben we er wel eentje gelopen. We hadden een extreem sterke band. Toch geloofde ik nooit in dat spirituele gedoe van ‘als de één een kind krijgt, voelt de ander weeën’, maar twee jaar geleden had ik wél zo’n ervaring.”
“Mijn zus was met haar partner op vakantie in Griekenland. Normaliter gingen we samen, maar omdat we samen de mantelzorg voor onze vader op ons namen, besloten we nu ná elkaar te gaan. Eerst zij, dan ik. Die dag, 15 juli 2021, had ik nog met haar gebeld. Mijn eigen vakantie naar Mallorca werd door covidmaatregelen onderuit geschoffeld, daar belden we even over. Ze wilde zeker weten dat ik alsnog even weg zou gaan, ik moest haar er écht van overtuigen. ‘Ik ga 1000 procent op vakantie, maak je geen zorgen’, appte ik nog. ‘Lig je al?'”
“Toen daar geen antwoord op kwam, had ik geen enkele reden om aan te nemen dat er iets mis was. Maar alles in mij schreeuwde iets anders.”
Dina's vader maakte haar zoontje slechts één dag mee: 'Zijn trotse blik sprak boekdelen'
“Anderhalf uur later stuurde ik haar: ‘Leef je nog?’. Geen reactie. Ik heb haar tientallen keren gebeld, haar partner ook. Niemand nam op. Haar dochters zijn haar op mijn verzoek ook gaan bellen, al begrepen zij mijn angst niet: ‘Ze zijn gewoon een stukje gaan rijden, toch?’ En ik snapte dat, maar tegelijkertijd voelde ik dat iets niet klopte. Ik bleef bellen en appte haar om 21.35 uur: ‘Waar zijn jullie???’. Nog steeds niets.”
“Toen hun hotel ook niets bleek te weten, heb ik uiteindelijk om 22.00 uur de Griekse politie gebeld. Een lokale agent wist meteen over wie ik het had, en vertelde me dat mijn zus was verongelukt. Afschuwelijk nieuws natuurlijk, maar ergens was ik ook dankbaar voor de duidelijkheid. Pas vier uur later kwam de Nederlandse politie bij ons aan de deur met hetzelfde nieuws.”
“Ze bleken ’s middags in een ravijn te zijn gereden. Haar partner had het overleefd en wist in een staat van shock nog naar de weg te kruipen, waar hij gelukkig werd gevonden door een automobilist. Toen daarna de hulpdiensten arriveerden, vonden ze Karina levenloos in de passagiersstoel. Onze familie wilde haar natuurlijk het liefst meteen meenemen naar Nederland, maar dat ging helaas niet – zo’n verzoek moet langs allerlei instanties.”
“Uiteindelijk duurde het twee weken voor ze weer bij ons was, verschrikkelijk lang. En al die tijd konden we haar niet zien, en wisten we niet of dat überhaupt nog mogelijk zou zijn. Gelukkig hebben we een prachtige, liefdevolle uitvaart kunnen regelen voor haar. Maar elke dag die ik weer zonder haar verder moet, is een drama. Ik leer ermee leven, maar ‘het een plekje geven’? Dat gaat me nooit lukken, mijn hele leven niet.”
De tweelingzussen:
Heb jij ook een bericht waar een bijzonder verhaal achter schuilt? Mail dan naar ellen.hensbergen@linda.nl met een screenshot van dat laatste appje, een korte samenvatting van de situatie, je naam en leeftijd. Misschien nemen we dan contact met je op voor deze rubriek. Let op: momenteel zoeken we met name verhalen over (verbroken) relaties en/of vriendschappen.
Het laatste appje, ooit: 'Ineens lag haar rouwkaart op de mat'
