We appen de hele dag door, maar soms komen dingen daar ook plotseling ten einde. In deze rubriek delen LINDA. lezers het laatste appje dat ze met iemand uitwisselden: van vrienden tot lovers, van exen tot ouders.
Vandaag de beurt aan Marianne (64).
Kleinkind geboren
“Mijn moeder was nooit heel erg op de voorgrond, maar als ze een kamer binnenkwam, merkte iedereen het. Zo’n fijne aanwezigheid had ze, iedereen werd blij van haar. Ze voedde ons ook heel geëmancipeerd op: omdat ze zelf niet mocht doorleren, zorgde ze ervoor dat ik en mijn zus dat wél konden. Daar ben ik haar nog altijd dankbaar voor.
Later woonde ik aan de andere kant van het land, maar spraken we elkaar alsnog regelmatig. Onze band is altijd goed gebleven. Dus toen ik in december 2023 van mijn zoon hoorde dat zijn vrouw was bevallen van een dochtertje, verraste het me niet toen ik vlak daarna al een berichtje van haar kreeg: ‘Hartelijk gefeliciteerd met de geboorte van je tweede kleinkind, liefs mam’. Ik ging er eigenlijk vanuit dat ik haar zou zien bij het kraambezoek, maar dit berichtje bleek ons laatste contact ooit te zijn.”
“Mijn schoondochter had na de bevalling wat tijd nodig om bij te komen, dus na twee dagen ging ik voor het eerst op bezoek. Ik stond klaar om naar hun huis te gaan toen ik een appje kreeg van mijn zus: onze moeder lag in het ziekenhuis in Leiden en ik moest onmiddellijk komen, want het ging erg slecht. Een grote schok, want ja, mijn moeder was negentig, maar nog hartstikke fit dankzij haar wekelijkse zwemsessies. Ik sprong gelijk in de trein, maar toen ik daar aankwam was ik te laat: mijn moeder was net overleden.
Mijn zus vertelde dat ze bij haar op de koffie was toen ze even op de bank wilde liggen, omdat ze zich niet lekker voelde. Na een tijdje wilde mijn zus haar wakker maken, maar ze reageerde toen al niet meer. De buurman heeft nog gereanimeerd, maar ze is niet meer bij bewustzijn geweest – ook niet in het ziekenhuis. Ik was dus niet bij haar laatste momenten, maar ik had eigenlijk ook geen écht afscheid meer kunnen nemen.”
“Je komt natuurlijk meteen in de chaos terecht: er moet een uitvaart georganiseerd worden. Dat heb ik samen met mijn broer en zus opgepakt, wat heel fijn was. We hebben alles helemaal volgens haar voorkeuren kunnen plannen. Uiteindelijk ben ik pas vier dagen na de geboorte van mijn kleinkind langsgegaan voor een bezoekje. Aan de ene kant was ik natuurlijk heel blij, maar qua emoties liep er ook van alles door elkaar heen. Het waren wonderlijke dagen.
Het is heel verdrietig dat mijn moeder haar achterkleinkind nooit heeft kunnen ontmoeten, maar ze heeft in ieder geval wél nog geweten van haar komst. Dat is mooi. Ik heb er vrede mee.”
Oproep
Heb jij ook een bericht waar een bijzonder verhaal achter schuilt? Mail dan naar ellen.hensbergen@linda.nl met een screenshot van dat laatste appje, een korte samenvatting van de situatie, je naam en leeftijd. Misschien nemen we dan contact met je op voor deze rubriek.