Henk van Dillen (30) uit Rotterdam fietste in 2015 al naar Singapore, en dat was zó fijn dat hij in februari nog een keer op zijn fiets stapte. Dit keer naar de poolcirkel.
In vijf weken tijd reed hij van Sint-Petersburg naar de Noordkaap. Op een (goede) fiets van Marktplaats.
Lees ook
Felicia is met haar gezin op wereldreis: ‘Ik lijd aan digitale FOMO’
Waarom wilde je deze reis maken?
“Reizen op de fiets is voor mij de perfecte manier om tot mezelf te komen. Dan kan ik genieten van het gewoon zíjn. In Nederland merk ik dat ik continue bezig ben met allerlei afleidingen, en op de fiets kan ik onthaasten. In 2015 heb ik dat een heel jaar meegemaakt. Als ik daaraan terugdenk, wil ik niet dat dat alleen maar een piek is in m’n leven. Ik wil het onderdeel van m’n leven maken en zoek een balans tussen mijn ‘gewone’ leven in Nederland en er zo nu en dan tussenuit gaan. Ik wilde weer hetzelfde als in 2015, maar dan een kortere, uitdagende versie.”
Dus daarom ging je naar de ijskoude poolcirkel?
“Ik wilde minstens één keer in m’n leven naar de poolcirkel om daar in de winter iets te beleven, en koos voor Rusland omdat het best wel een rauw land is. Noorwegen werd mijn eindpunt, omdat daar juist alles zo georganiseerd is. Het leek me heel interessant om die verandering te merken. En dat wilde ik in de winter doen omdat er dan sneeuw is en de temperaturen dan extreem zijn.”
Wat was het doel van deze reis?
“Ik vind het belangrijk om af en toe uit de dagelijkse sleur te stappen en ik wilde kijken wat ik aankon, hoe ik reageerde op de extreem lage temperaturen. Als ik bijvoorbeeld stopte met fietsen en bezweet in de kou mijn tent moest opzetten terwijl er een meter sneeuw lag, kwam ik op een punt van: oké, nu moet ik voor mezelf zorgen. Hoe doe ik dat in zulke extreme temperaturen en op een plek waar niks is? In Nederland is alles vanzelfsprekend, maar als ik daar ’s avonds in het donker, in de middle of nowhere stond, was niks meer vanzelfsprekend. En ik merk dat ik daar juist energie van krijg. Slapen bij -25 is voor mij niet alleen maar afzien.”
Wat is het heftigste dat je hebt meegemaakt?
“De momenten waarop ik niet warm kon worden ’s nachts waren wel heel eng. En er was een levensgevaarlijke snelweg richting Moermansk (zie vlog bovenaan), dat was de enige weg die sneeuwvrij was. Ik was gewaarschuwd omdat daar eerder al ongelukken (een keer met dodelijke afloop) zijn gebeurd met fietsers. Ik besloot tóch te gaan, maar dat was bijna niet te doen, zo gevaarlijk. In Nederland ben je wel gewend dat het verkeer afremt of om je heen rijdt, maar hier reden ze gewoon vlak langs me.”
Lees ook
Mauro Morandi (79) woont al 29 jaar in zijn eentje op een onbewoond Italiaans eiland
Waarom besloot je tóch te gaan?
“Adrenaline denk ik. Er zijn ook mensen die de Mount Everest beklimmen terwijl ze weten dat één op de vier het niet overleeft. De spanning en het risico maken dat je het graag wilt doen. Daarom is het extra tof als je je doel bereikt. Ik geniet het meest van reizen waarbij de weersomstandigheden of de cultuur heftiger zijn dan ik gewend ben, en dat je bezig bent met overleven. Maar het was wel heftig om bewust de keuze te nemen mezelf in gevaar te brengen. Dat knaagde wel aan me, als het fout was gegaan, had ik veel mensen verdriet gedaan.”
En wat was het allermooist?
“De tweede avond in Noorwegen was de lucht heel helder. Ik had m’n tent opgezet en zag op een app, die de kans op het Noorderlicht aangeeft, dat de kans steeds groter werd. Ik deed m’n tent open en het leek het wel een lichtshow. Stond ik daar in m’n thermokleding buiten in de kou, flabbergasted te genieten van het feit dat ik voor het eerst in m’n leven het Noorderlicht zag.”
Wanneer Henk weer zijn eigen grenzen opzoekt, weet hij nog niet precies. Het lopen van de Te Araroa Trail in Nieuw-Zeeland is nog een droom en hij leert momenteel Spaans om in Zuid-Amerika te gaan fietsen. Je kunt Henk en zijn avonturen hier volgen.
