De nieuwe LINDA.237 staat volledig in het teken van ‘Hollandse Helden’. Daarom delen we in de rubriek ‘Held van de Week’ elke vrijdag het verhaal van iemand die een bijzondere heldendaad heeft verricht.
De held die we als laatste in de schijnwerpers zetten: Judith en Rachelle.
Het gezin van Judith geniet 25 jaar geleden van een heerlijke vakantie op het Spaanse eiland Menorca. Haar zus en moeder zijn ook mee. Samen zitten ze op een fijn en gemoedelijk vakantiepark, bestaande uit een paar huisjes en een klein zwembad. Haar jongste dochter is op dat moment drie jaar en doet haar middagslaap, dus Judith zit samen met haar moeder en zus bij het huisje. Net op dat moment komt het overbuurmeisje volledig in shock, met grote ogen en handen voor haar mond aangelopen. “Ze kon helemaal niks zeggen, zo geschrokken was ze van wat er zich zojuist had afgespeeld.”
Judith denkt gelijk aan haar eigen kinderen: “Mijn zoon had die dag ervoor een ruzie gehad met een paar kinderen. Ik dacht gelijk dat hem misschien iets was overkomen.” Ze rent richting het zwembad en ziet daar een man die naar de rand van het zwembad kijkt, waar een jongetje van drie op de grond ligt. “Hij was helemaal lijkbleek, met braaksel om hem heen en hij had geen pols. Niemand deed iets, dus ik begon gelijk te reanimeren en riep keihard naar m’n man dat hij moest komen helpen.”
“Ik heb nog nooit eerder een kind hoeven te reanimeren. Het jongetje was echt nog zo klein, dus met z’n tweeën reanimeren – wat toen de procedure was – was onpraktisch. Dus mijn man heeft zijn mond schoongemaakt en ik ben begonnen met reanimeren. Ik kreeg maar geen reactie van het jongetje, dus ik weet nog dat ik een schietgebedje naar boven toe deed. Dat vond ik behoorlijk eng. Na twintig minuten voelde m’n man in de lies van het jongetje een hartslag, waar hij de hele tijd gevoeld heeft. Dat was echt het mooiste moment uit m’n leven.”
Ondertussen heeft iemand anders op het park de ambulance gebeld. Een stuk later komt deze aan. “Die moest helemaal van de andere kant van het eiland komen.”
Florian (27) ontwikkelt app om verdrinkingen in grachten te voorkomen: 'Blijft groot landelijk probleem'
Als het jongetje is bijgekomen, komt het besef binnen wat er met hem is gebeurd. “Hij was in het water beland. Terwijl alle kinderen aan het spelen waren in de speeltuin, is hij naar het water gelopen en daar waarschijnlijk uitgegleden. Hij is te water geraakt en niet meer naar boven gekomen.”
Tot Judiths verbazing blijkt haar eigen dochter, op dat moment acht jaar oud, het jongetje uit het water te hebben gered. “Iedereen riep ‘Rachelle, Rachelle’, toen ik informeerde wie hem uit het water had gehaald. Ik dacht: die kan wel even voor zichzelf zorgen, want ik had nooit gedacht dat een meisje van acht jaar een jongetje van de bodem zou redden. Maar zonder haar actie waren we dus waarschijnlijk te laat geweest en was het niet gelukt.”
Judith bij het zwembad waar het ongeluk gebeurde, 25 jaar geleden.
Het jongetje overleeft de verdrinking. “Pas de volgende dag ontwaakte hij uit coma. Wij gingen die dag zelf weer terug naar Nederland, dus we wilden voor Rachelle nog even bij hem langs. Zo kon ze het ook goed afsluiten, want ze was echt in shock. Toen we hem vrolijk in het ziekenhuis bed zagen liggen, viel er een last van haar schouders. Hij was weer helemaal de oude en echt een kind. Hij wilde bijvoorbeeld cola in zijn infuus. Dat was mooi om te zien.”
“Sinds de dag dat we thuis zijn gekomen van de vakantie zijn de ouders van het jongetje – tot op de dag van vandaag – enorm dankbaar naar Rachelle en ons toe. Ze hebben zo veel voor Rachelle gedaan. De moeder van het jongetje heeft voor speciaal voor haar een nieuw geboortekaartje gemaakt met de boodschap dat door Rachelle hun kind opnieuw een leven heeft gekregen. Ook heeft ze voor Rachelle een lied gecomponeerd en heeft ze toen ze klein was een ketting gekregen.”
Maar de dankbaarheid vanuit de ouders gaat verder: “Al 25 jaar lang sturen ze haar kaarten. Op de dag van het ongeluk en met haar eigen verjaardag. Hier staan allemaal persoonlijke boodschappen over het leven in en ook spreken ze nog steeds hun dankbaarheid uit.”
En dát is volgens Judith pas een heldenactie. “Het is uniek dat zij nog zo lang – al 25 jaar – zo dankbaar zijn en dat met ons delen.”
Held Emine (44) vecht voor behandeling van dochters zeldzame spierziekte: 'De tijd tikt'
