Daar sta ik dan, met zo’n dertig mannen voor het GGD-paviljoen. We mogen pas stipt om twee uur naar binnen, dus we moeten samen buiten wachten, voor een gesloten hek. Ik voel me naakt op deze hete dag, niet alleen blootgesteld aan de brandende zon, maar ook aan de blikken van anderen. Want ik ben hier voor mijn eerste apenpokkenvaccinatie (van de twee), bedoeld voor homoseksuele mannen met ’wisselende contacten’. Shit, ik zie een bekende.
Mijn coronavaccinaties haalde ik ook op deze locatie, waar allerlei mensen langskwamen. Maar nu loop ik met queer mannen in een rechte lijn naar de ingang van het paviljoen. Dat geeft me een ongemakkelijk gevoel. Ik probeer de historische associaties weg te drukken, maar de realiteit is dat we wéér gevaar lopen door onze seksuele oriëntatie. Het gevaar om een nare aandoening te krijgen, het gevaar om gestigmatiseerd te worden vanwege ons seksuele gedrag.
