NPO Radio 2-dj Gijs Staverman (55) en holistisch therapeut Cher (47) zijn de ‘hartpapa’ en ‘hartmama’ van Milan (12) en Liya (10). In deze Week van de Pleegzorg vertellen ze wat het pleegouderschap hen brengt.
“We moesten werken aan het vertrouwen, maar het is zo mooi om te zien dat dit effect heeft.”
Cher neemt in 2016 Milan en Liya in huis, de kinderen van haar broer. “Vanaf hun geboorte was het al duidelijk dat mijn broer en zijn vrouw geen stabiele omgeving konden bieden”, vertelt ze. “Mijn ouders namen hen onder hun hoede, ik ondersteunde daarbij. Na het overlijden van mijn moeder nam ik die zorg volledig over. Best een flinke switch, maar het was weloverwogen. Het is familie en eigenlijk voelde het heel natuurlijk.”
Als zij een jaar later een relatie krijgt met Gijs, krijgt hij niet alleen Chanel (Chers biologische dochter), maar ook Milan en Liya er ‘gratis’ bij. Dat idee was wel even wennen, vertelt hij. “Het eerste dat door mijn hoofd schoot waren vragen. Waarom dan? Wat is er dan met die kinderen? Maar toen ik hen ontmoette was er gelijk een klik, ook vanuit hen. Geen ongemakkelijke situaties, het voelde meteen als thuis.”
Na anderhalf jaar vraagt Cher Gijs officieel pleegvader te worden. “Natuurlijk dacht ik er even over na, maar niet heel lang”, vertelt hij. “Ik voelde me ook gewoon trots, vereerd ook. Ik wilde Cher hier graag bij helpen en kende die kinderen inmiddels al goed. Het voelde als een logische stap.”
Milan en Liya hebben regelmatig contact met hun biologische ouders. Dat is van essentieel belang, vinden Cher en Gijs. “Het loopt gelukkig soepel dankzij goede afspraken”, aldus Cher. “Ze komen nu wel in de leeftijd waarop ze zich vaker afvragen waarom hun ouders niet voor hen kunnen zorgen. Soms zijn ze daar verdrietig over.”
“We proberen hun vragen zo goed mogelijk te beantwoorden, daar gaan we altijd goed voor zitten”, vult Gijs aan. “Het hoort erbij. Ze moeten leren begrijpen wat dat verdriet veroorzaakt, waar de boosheid zit. Soms zijn ze gewoon nog te jong om de situatie écht te bevatten.” Cher: “Ze voelen het soms toch als een soort afwijzing vanuit hun ouders. Kinderen zoeken de reden toch altijd eerst bij zichzelf.”
Op dit moment wonen zo’n 23.000 Nederlandse kinderen in een pleeggezin, nog eens 800 kinderen wachten op plaatsing. Met zijn Pleegzorg Podcast (KRO-NRCV) vraagt Gijs aandacht voor deze ouders en kinderen. Hij praat in de Pleegzorg Podcast met bekende en onbekende pleegkinderen over hun ervaringen, waaronder First Dates-host Sergio Vyent. Hoe vormt het hem? Welke lastige maar ook mooie momenten maakte hij mee?
“Het klinkt als suffe reclame, maar echt: luister naar die podcast”, grapt hij. “Je leert zoveel van mensen die deze weg zelf hebben bewandeld. Ikzelf ook. Natuurlijk is de weg soms hobbelig, maar vooroordelen over de pleegzorg ontstaan vaak uit twijfel of onwetendheid. Ik ga daarom op zoek naar de prachtige verhalen. De verhalen die vertellen dat dankzij pleegzorg juist ook mooie mensen op je pad kunnen komen, en dat je er veel van leert.”
Het pleegouderschap heeft een enorme impact op het leven van Cher gehad, vertelt ze. En eigenlijk alleen maar positief. “Natuurlijk hebben ze een rugzakje, ze missen een stabiele basis. We moesten dus werken aan vertrouwen, maar het is zo mooi om te zien dat het effect heeft. In het begin had Milan moeite met knuffelen, nu komt hij om de minuut naar me toe en is hij de grootste knuffelaar die ik ken. Dat is gewoon mooi om te zien.”
“Sowieso zie je groei, hoor”, vervolgt ze. “Milan en Liya beseffen steeds beter dat hun ouders niet voor hen kunnen zorgen en dat ze daarom bij ons wonen. Dat is niet altijd leuk of makkelijk, maar ze zijn ook dankbaar voor wat ze wél hebben. Liya zegt steeds vaker: ‘Mama, ik ben zo blij dat je mijn hartmama bent, je doet zoveel voor ons’. Op zo’n moment ben ik gewoon heel blij dat ik dit voor hen kan doen.”
Ook Gijs merkt dat het pleegvaderschap hem veranderd heeft. “Je staat zelf niet meer op nummer een, da’s wel goed. Het is een mooie les voor me. Ik merk dat ik zó graag wil dat ze hun school goed af kunnen ronden, dat ze stabiel en gelukkig opgroeien. Dat staat centraal. En dan is het prachtig dat Cher met haar ervaring als therapeut zo dicht bij Milan en Liya kan komen en hen daarin begeleidt.”
Hij vervolgt: “Echt, als je met het idee speelt om pleegouder te worden, laat je niet afschrikken door beren op de weg. Verdiep je erin, praat met andere pleegouders. Er zijn zoveel vangnetten waar je op terug kunt vallen. Ook wij krijgen ondersteuning en dat voelt enorm fijn. Maar als jij zelf nou ook de kans en ruimte hebt om een kind stabiliteit, rust, veiligheid en liefde te kunnen geven, zou ik het fantastisch vinden als dat realiteit wordt. Dat gun ik ieder kind.”
Carien Bartels is weekendpleegmoeder: 'Ik had ruimte, tijd, liefde en aandacht over'
