Carlijn (41) werkt in penitentiaire inrichting De Schie in Rotterdam als justitieel verpleegkundige. Haar patiënten zijn zware criminelen met grote en kleine kwalen, maar onveilig voelt de gevangeniszuster zich nooit.
“Als medische dienst zijn we eigenlijk Zwitserland. We zijn neutraal en mensen kunnen altijd bij ons terecht”, vertelt Carlijn.
Als Carlijn in 2001 afstudeert als verpleegkundige, weet ze meteen dat ze zichzelf niet aan het bed in het ziekenhuis ziet werken. “Het contact met mensen vond ik leuk, maar mensen wassen en luiers verschonen is niks voor mij.”
Een oud-leidinggevende wijst haar op een vacature bij een gevangenis. “De aspecten die ik zo leuk vind aan het vak verpleegkundige stonden hier voorop. Er is meer sprake van maatwerk en er is meer vrijheid. Daar komt ook een bepaalde verantwoordelijkheid bij kijken die goed bij me past, dus werken in het gevangeniswezen bleek voor mij een goede match”, vertelt Carlijn vrolijk.
“Geen enkele dag is hetzelfde”, dat vindt de gevangeniszuster een van de mooiste dingen van haar werk. “Soms kom je binnen en kun je gelijk beginnen met wonden verzorgen en andere dagen draai je een spreekuur en is het werk meer vergelijkbaar met dat in een huisartsenpraktijk.”
Carlijn vertelt met veel enthousiasme over haar werk en hoopt dat meer verpleegkundigen de overstap maken naar een penitentiaire inrichting. “Je wordt heel breed opgeleid en leert ontzettend veel. Je krijgt zoveel verschillende casussen voor je neus.”
Bijzonder creatief: ontsnappingspoging uit gevangenis met geknoopte lakens
De verpleegkundige vindt het fijn om niet – zoals in een ziekenhuis bijvoorbeeld – op een afdeling te moeten werken en zo maar met één ziektebeeld bezig te zijn. “Het ene moment bied je psychologische steun en het andere moment verzorg je een ingegroeide teennagel of behandel je een snee in een vinger.”
Het mooiste aan haar baan vindt Carlijn de verschillende soorten mensen die ze mag helpen. “We hebben hier te maken met een wat hoger percentage van mensen met een licht verstandelijke beperking. Daar praat je toch anders mee dan iemand met een hoger IQ”, legt de verpleegkundige uit. “Het is soms zoeken naar het juiste communicatieniveau per patiënt zodat je boodschap goed overkomt.” Omdat haar dagen er elke dag anders uitzien blijft het “afwisselend” en “onvoorspelbaar”. “Dat houdt het levendig en zo nu en dan ook spannend.”
Dat haar patiënten gedetineerden zijn met van alles op hun kerfstok vindt Carlijn niet eng. “Een verpleegkundige uit de wijkverpleging loopt meer gevaar als ze bij iemand thuis naar binnengaat. Je weet tenslotte nooit wat je aantreft en bent in je eentje.”
Verpleegkundige Gulnaz blijft zoeken naar tweede schoen: 'Had de patiënt maar één been'
In de gevangenis is het over het algemeen rustig, vertelt de verpleegkundige. Ze heeft altijd haar pieper bij zich waardoor er binnen een paar seconden collega’s om zich heen heeft. “Ik heb me in ieder geval in die tien jaar dat ik in deze gevangenis werk nog nooit onveilig gevoeld.”
“De gedetineerden weten dat ze bij ons altijd terechtkunnen en willen ook iets van ons als ze aankloppen voor medische hulp. Als je kunt helpen is er vaak een grote dankbaarheid.” Carlijn en haar collega’s staan altijd klaar voor de gedetineerden. “Je ziet dat mensen vaak beter de spreekkamer uitgaan dan ze binnenkomen.”
Zoals elke baan is ook dit werk niet alleen maar leuk. “Je ziet best veel verdrietige verhalen voorbij komen. Van mensen die verkeerde keuzes gemaakt hebben of verkeerde-tijd-verkeerde-plek-situaties.” Carlijn neemt het niet mee naar huis, maar het raakt haar wat sommige mensen meegemaakt hebben. “Een leven kan zo een verkeerde wending nemen en dat is verdrietig om te zien.”
Carlijn deelt via haar Instagramaccount een kijkje in het leven van een gevangeniszuster.
Dit bericht op Instagram bekijken
Geraldine gaat 'Five Days Inside' bij vrouwengevangenis: 'Ik denk dat iedereen hier terecht kan komen'
