Lees ook
‘Daniëlle’s dochter (2) werd op de weg naar de ambulance gefilmd door omstander’

Glas op voorruit

Kim, haar man en haar twee zoontjes van twee en zeven jaar waren in maart 2018 op weg naar een leuk uitje, toen ze op de snelweg de schrik van hun leven kregen. Twee wielen van de auto voor hen, belandden naast de weg. Toen de bestuurder tegenstuurde, ging het gruwelijk mis. De auto sloeg over de kop. “Het heeft een fractie van een seconde gescheeld of wij werden vol geraakt. De armen van de mensen in de auto hingen uit het raam en het glas spatte op onze voorruit,” vertelt Kim.

Stoppen en helpen

Omdat Kim vlak achter de auto reed, was zij één van de eersten die – gelukkig ongedeerd – uit haar auto stapte. En tot haar grote verbazing stopten er nog zo’n 25 auto’s die te hulp schoten. “Mensen kwamen aan met dekens, bleven praten tegen de twee slachtoffers, haalden de vrouw uit de auto en legden haar in stabiele zijligging. Mijn man is nog de auto ingekropen om het andere slachtoffer uit de auto te halen, maar hij zat klem.”

Ramptoeristen

Middenin deze chaos, viel Kim één ding op: “Niemand van deze mensen haalde het in zijn hoofd om het ongeluk te filmen. Ze gebruikten hun mobiele telefoon alleen om contact met de hulpdiensten te onderhouden. Er waren geen ramptoeristen die van een afstand bleven toekijken. ‘Ze bestaan nog,’ zei ik tegen mijn man. Jeetje, wat was het gaaf om te zien dat er zoveel mensen te hulp schoten. Ik kreeg echt kippenvel. Je hoort veel vervelende verhalen, maar er zijn dus ook zoveel lieve mensen op deze aardbol.”

Lijkbleke zoontjes

Hoe het nu met de slachtoffers gaat, weet Kim niet, maar toen ze wegging waren de slachtoffers bij kennis en “aardig helder”. “Dus ik denk dat het met een sisser af is gelopen.” Omdat ze “twee lijkbleke zoontjes op de achterbank” had, besloot ze uiteindelijk door te rijden toen de hulpdiensten arriveerden. Eenmaal in auto begon Kim te huilen “van adrenaline”. “Ik had daarna nog een paar dagen de bibbers, dit had voor mijn gezin ook écht anders kunnen aflopen. Je kunt nog zo goed opletten op de weg, maar je kunt het nooit helemaal voor zijn. Gelukkig hebben de kinderen er geen nachtmerries aan overgehouden.”