Geraldine wordt twee jaar geleden wakker van de brandende geur van marshmallows. Voor haar staat haar zoon Dim (20), die al jaren vecht tegen zijn verslaving. “Ik omhelsde hem en zei dat hij beter kon gaan slapen.” De volgende dag overlijdt Dim aan de gevolgen van een overdosis.
“Dim had niet dood hoeven zijn. Hij wilde niet dood”, vertelt Geraldine van den Berg (52) aan LINDA.nl
Dit artikel gaat over een drugsverslaving. Heb jij hier zelf ook mee te maken en zoek je hulp? Praat met een hulpverlener van MIND Korrelatie via 0900 – 1450 of vind hier meer mogelijkheden.
Wanneer de moeder van Dims voormalige vriendinnetje aan Geraldine vertelt dat Dim veel blowt, is de verbazing bij haar als moeder groot. “Het kwam voor mij als een totale verrassing. Ik wilde er met hem over praten, maar Dim gaf aan dat niet te willen. Achteraf gezien zaten wij nog in de fase van het verbieden, terwijl Dim al verder was dan dat”, vertelt ze. “We liepen eigenlijk altijd achter de feiten aan.”
Voordat haar zoon verslaafd werd, was hij een goede jongen, vertelt Geraldine. “Dim genoot van het leven, maar kende ook een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Hij was de oudste van zijn broertjes en zusje en zo voelde hij dat ook. Dim was slim en zat op het VWO, had veel vrienden en kwam stoer over. Ook was hij ontzettend lief.
Zo had Dim een heel speciale band met Jan, zijn broertje dat het syndroom van Down heeft. Toen Dim achttien werd mocht Jan als enige broertje of zusje mee bowlen met Dims vrienden. Jan had de avond van zijn leven.” Voor Geraldine waren er geen aanwijzingen dat het niet goed zou gaan met Dim en hij zijn vlucht zou zoeken in het blowen. Hij was breed geïnteresseerd, vriendelijk en sociaal.
Tes (22) is allergisch voor wiet: 'Ik moest dertig keer per dag overgeven'
Ondanks dat Dims verslaving lang bij het blowen bleef, vond Geraldine op een gegeven moment in zijn kamer verschillende soorten drugs. “Het enige wat ik elke keer dacht was: in welke fase zitten we nu?”
De eerste keer dat Geraldine werd geconfronteerd met Dims zwaardere drugsgebruik weet ze nog precies. “Dim had ruzie gekregen met z’n vriendin. Ik kreeg van haar een bericht dat Dim aan haar had laten weten dat hij zware pijnstillers en slaapmiddelen had gebruikt. Ik rende in paniek naar de huisarts en liet het bericht aan hem zien.” Herman, Dims vader, besloot hem op te halen in het hotel waar Dim toen verbleef. “Hij was er echt heel slecht aan toe. Herman heeft daarna rondjes met hem gereden tot hij weer gekalmeerd was”, vertelt ze.
Tekst gaat verder onder de foto.
Niet veel later vertrekt Herman met Dim naar Spanje, naar het huis van de ouders van Geraldine. Ze hopen dat Dim clean wordt zodat hij opnieuw geholpen kan worden. “Dim kon heel goed clean zijn. Op die momenten zag je snel weer de echte Dim terug. Hij bood dan ook meerdere keren zijn excuses aan. Ik vertelde hem dan dat iedereen een tweede kans verdient, dus hij ook. Dim dacht vaak dat niemand van hem hield. Hij vroeg zelfs een keer aan mij: ‘Vindt Saar – onze hond – mij wel lief dan?'”
Dim probeert in totaal drie keer behandeld te worden voor zijn verslaving. Hij kent goede en minder goede periodes. Op de slechte momenten moet Geraldine tegen Dim zeggen dat hij niet meer bij hen kan wonen tot hij zijn herstel weer op gaat pakken. Dim zwerft op die momenten daarom vaak alleen rond en slaapt bij vrienden.
Net voordat Dims derde poging om van zijn drugsverslaving af te kicken begint, slaat de coronacrisis toe. Als Dim te horen krijgt dat de behandeling online doorgaat, is hij teleurgesteld. “De moed zakte hem in zijn schoenen, waardoor hij weer begon te gebruiken.”
Dit keer zat Dim aan allerlei drugs, waaronder opiaten en benzodiazepines. “Ik vertelde hem dat wanneer hij een duidelijk plan had gemaakt en wilde werken aan herstel, hij hier mocht blijven. Helaas vertrok Dim.” Dinsdagochtend belt Dim nog de verslavingskliniek. Ze nemen niet op. “Voor hem was dit een bevestiging dat hij hier alleen in stond.” Vijf dagen later komt Dim dan eindelijk thuis.
“Hij leek te hebben gewacht tot we allemaal sliepen, uit schaamte. Hij wilde niet dat wij hem zo zagen.” Geraldine wordt die nacht wakker van de brandende geur van marshmallows vanuit de keuken. Voor haar staat Dim marshmallows te roosteren op het fornuis. Hij vertelde mij alle plannen die hij had bedacht zodat het beter zou gaan. Ik heb hem omhelsd en gezegd dat hij beter eerst kon gaan slapen.”
Geraldine en Herman worden die ochtend wakker van een harde klap. “Dim was ontzettend boos en had de lamp van het plafond getrokken. Achteraf waren dit ontwenningsverschijnselen.” Diezelfde namiddag overlijdt Dim aan een overdosis drugs. Herman vindt Dim dood in zijn bed.
Carli's (24) ex kampte met cokeverslaving: 'Hij had een terugval tijdens het stappen'
Geraldine herinnert zich door de shock alleen nog sommige momenten van die ochtend. “Ik zat in de tuin en Herman kwam mij halen. Hij zei: ‘Dim is dood’. Ik heb gegild en gehuild tot ik in Dims kamer was en hem kon omhelzen. Herman had Dim, voordat hij mij kwam halen, al geprobeerd te reanimeren. Ook had hij al 112 gebeld. In de kamer van Dim had ik die telefoon in mijn handen. Het enige wat ik zei was: ‘Onze zoon is dood, stuur iemand.’ Daarna hing ik op.”
De hulpdiensten arriveren snel. Omdat Dim aan een onnatuurlijke dood sterft, moeten Geraldine en haar gezin het huis uit en bij de buren wachten terwijl de recherche onderzoek doet. “Ze wilden Dim daarna meenemen voor onderzoek, maar dat heb ik niet toegelaten.” De dagen erop komen er veel vrienden van Dim en de familie langs. “De kratten bier waren niet aan te slepen.”
Het afscheid van Dim vindt in het skatepark in Breda plaats met in totaal dertig mensen door de beperkingen vanwege het coronavirus. “Wie die mensen waren, was voor ons snel duidelijk. Via een livestream konden anderen ook meekijken tijdens de dienst. Toen we naar buiten kwamen stond er een hele erehaag voor Dim, het was zo ontzettend mooi. Ik had het niet anders willen doen”, vertelt ze.
Geraldines kinderen, haar man Herman en hond Saar trekken haar in de periode na Dims overlijden erdoorheen. “Ik zit denk ik nog steeds in een overlevingsstand. Maar naast dat verdriet, dat er elke dag is, komt er steeds meer ruimte voor mooie momenten in het leven. Soms voelt het alsof ik heb gefaald als moeder, al weet ik rationeel dat dat niet zo is.” Geraldine verblijft momenteel in het huis in Spanje, waar ze veel mooie herinneringen aan Dim heeft. “Hier was hij het grootste deel clean en weer zichzelf.”
Ondanks dat Geraldine haar leven weer oppakt, staat ze nu wel heel anders in het leven. “Ik heb mijn grootste angst meegemaakt, mijn kind verliezen. Wat kan mij nu nog gebeuren?”
Geraldine hoopt dat Dims verhaal ouders en jongeren de ogen opent over een drugsverslaving. “Vroeger leerde ik dat ik anders moest omgaan met bier dan met wijn en whisky. Tegenwoordig gebruiken jongeren drugs zonder dat ze weten hoe ze ermee om moeten gaan. Er zou echt meer aandacht aan moeten worden besteed, het is echt een enorm groot probleem.
Ik vind dat wij als ouders en de maatschappij hier de verantwoordelijkheid voor moeten nemen, net als roken en het drinken van alcohol. Drugs zijn gevaarlijker, verslavender en toegankelijker dan welk genotmiddel dan ook. Je hoeft maar twee keer te knipperen en je kind heeft drugs in handen.”
Brenda begroef haar 27-jarige dochter: 'Fatale combinatie van oxycodon en slaappillen'
