Freeke Poppelaars (24) heeft long covid, waardoor ze extreem vermoeid is en vooral binnen de vier muren van haar kamer leeft. Ondanks talloze herstelpogingen heeft tot nu toe niets gewerkt.
LINDA. spreekt met Freeke en haar moeder Laura over haar ziekte én het vooruitzicht op een exclusieve behandeling in Amerika. “Elke keer ontstaat er weer hoop, maar uiteindelijk volgt steeds weer de teleurstelling.”
Aan het begin van de coronacrisis wordt Freeke met het coronavirus besmet. Ze heeft weinig klachten en herstelt al na een paar dagen. Een jaar later, in februari 2022, raakt ze opnieuw besmet. Ze is wel even ziek, maar ook nu gaat ze weer fulltime aan het werk. “Toen merkte ik al: er klopt iets niet.” Ze werkt in de kinderopvang en voelt zich tijdens haar werk ontzettend moe. Regelmatig valt ze zelfs in slaap en komt ze huilend thuis.
Maar de alarmbellen gaan pas echt af als ze een paar maanden later op haar werk in elkaar zakt. “Elke dag voelde ik al dat ik zwak was, mijn benen voelden als spaghetti. Maar die dag was het nog erger. Toen ging ineens het licht uit.” Haar ouders halen haar op van haar werk en een week lang ligt ze op bed. Freeke spreekt met haar werk af dat ze halve dagen gaat werken, maar het duurt niet lang voordat ze opnieuw out gaat.
Vanaf dat moment zit ze thuis; ze moet eerst herstellen voordat ze weer kan gaan werken. “Ik kon thuis niet eens meer zitten of rechtop lopen. Ik snapte niet wat er met mijn lichaam aan de hand was. Het was moeilijk te bevatten dat zo’n coronabesmetting zo’n impact kon hebben op mijn lichaam”, vertelt Freeke. “Vóór mijn ziekte was ik juist heel gezond. Ik at gezond, sportte veel, dronk bijna geen alcohol. Ik begreep er niks van. Ik wilde gewoon weten wat er aan de hand was.”
Ook haar moeder kijkt met verdriet naar de situatie. “Als ouder wil je dat ze kan doen wat haar leeftijdgenoten nu ook doen: reizen, naar feestjes… Maar nu kan dat allemaal niet. Ik zag haar de afgelopen anderhalf jaar vereenzamen. Dat ze zo veel moet missen vind ik heel erg.”
Foto van Freeke in bed. Tekst loopt door onder de foto. 
Door de ziekte zit Freeke al anderhalf jaar aan huis gekluisterd. Ze brengt haar dagen door in haar oude kamer bij haar ouders. Ze komt alleen naar beneden voor de eetmomenten, die vaak al te veel zijn. Op een goede dag lukt het haar soms om even naar buiten te gaan om de hond uit te laten, maar dat is beperkt tot tien minuten. Freeke heeft ook last van PEM (ziek na inspanning) door long covid, waardoor haar klachten verergeren na lichamelijke of geestelijke inspanning.
Freeke en haar moeder reizen heel Nederland door op zoek naar een oplossing. Laura: “We gingen eerst naar de huisarts. Die verwees ons door naar de internist, de neuroloog, cardioloog, en uiteindelijk zijn we het alternatieve pad op gegaan.”
“Je wordt hopeloos”, vult Freeke aan. “Bij alles blijf je hopen dat het je gaat helpen, maar elke keer is er die teleurstelling als het niet helpt. Een instantie ter ondersteuning van long covid-patiënten in Nederland zei op een gegeven moment tegen me: ‘Je hebt alles geprobeerd, nu is er niets meer voor je om te proberen.’ Als je zoiets hoort, zakt de grond onder je voeten vandaan. Ik heb er alles voor over om weer een beetje te kunnen leven.”
Manon (51) heeft Long Covid: 'Ik slik meer dan vijftig pillen per dag'
Maar er gloort hoop aan de horizon. Een leeftijdsgenoot met vergelijkbare klachten heeft Freeke geïnformeerd over een behandeling in Amerika die haar wellicht kan helpen. De vrouw, die Freeke op sociale media heeft leren kennen, is na de behandeling volledig klachtenvrij geworden. Hoewel Freeke die hoop niet volledig durft te delen ziet ze het al als winst als de behandeling haar klachten enigszins verlicht en ze een stukje van haar leven terugkrijgt.
“Als mijn dochter weer haar ding kan doen, gewoon kan opstaan, weer een beetje kan leven en ervaringen kan opdoen, zou dat zo mooi zijn”, aldus Laura. Freeke: “Ik verlang gewoon naar de kleine dingen in het leven. Een wandeling in het bos maken zonder na te denken hoe lang ik het nog vol kan houden, of op babybezoek gaan bij mijn vriendinnen. Hun kindjes heb ik nog helemaal niet kunnen zien. Daar verlang ik naar.”
Om de behandeling te kunnen bekostigen proberen vrienden en familie geld te verzamelen via crowdfunding. Op dit moment staat de teller op 40.000 euro en het lijkt er steeds meer op dat ze het benodigde geld zullen verzamelen. “Ik hoop dat ik begin volgend jaar naar Amerika kan gaan”, zegt Freeke. “In de eerste weken van de twaalf weken durende behandeling zullen ze allerlei onderzoeken uitvoeren, waaronder scans en een bloedonderzoek. Op basis daarvan maken ze een persoonlijk behandelplan. We hebben al een paar meetings met de artsen gehad en alles lijkt zo hoopvol. Ik kan bijna niet geloven dat het echt gaat gebeuren.”
“Helaas zijn er nog veel meer leeftijdsgenoten met long covid. Veel mensen van mijn leeftijd halen steun uit mijn verhaal. Dan zeg ik ook: ‘Je bent niet alleen, en er is licht aan het einde van de tunnel. Ik hoop echt dat meer mensen over deze behandeling horen en dat die beschikbaar wordt in Nederland. Want anderhalf jaar lang met je eigen gedachten opgesloten zitten is echt heel zwaar.”
“Maar ondanks alles heb ik ook veel mogen leren”, besluit Freeke. “Ik neem de dingen niet meer zo snel voor lief. Waar ik vroeger geen zin had in een avondje op de bank met mijn ouders, kan ik daar nu juist intens van genieten. Dat is ook wat waard.”
View this post on Instagram
Fleury (31) ging naar VS voor behandeling long covid: 'Ik dacht: ga dit niet wéér doen'
