Geen opvang

Ze was achttien toen ze haar man ontmoette. Vrij snel daarna besloten zij om voor kinderen te gaan. “Zijn ouders zijn een stuk ouder dan de mijne en we wilden graag dat onze kinderen hun opa en oma kennen. Ik was twintig toen ik beviel van de oudste”, vertelt Francis. “Mijn vader en moeder zijn zelf gescheiden toen ik zeven was. Mijn moeder werkte veel en ik was vaak bij mijn oma. Ik heb altijd gezegd: ‘Als ik fulltime thuis kan blijven, dan doe ik dat.’ Die kans was er, dus die heb ik met beide handen gegrepen.”

“Ik denk dat mensen het begrijpen omdat ik zélf die keuze heb gemaakt. Ik hoef niet te gaan werken omdat het ‘moet’, het is financieel niet nodig. Mijn man heeft een goed salaris en dat stijgt nog steeds. Ik krijg wel vaak reacties waarom we niet gewoon voor kinderopvang kiezen, maar daar heb ik juist bewust voor gekozen. Het hoeft niet en ik wil het niet.”

Lees ook
Nederlandse meerderheid: ‘Zorgtaken in huis passen meer bij de vrouw dan bij de man’

Werken

Wanneer de kinderen wat ouder zijn, wil Francis wel weer wat gaan doen. “Ik help nu drie keer per week op de school van mijn oudste, daarvóór had ik echt niks. Toen vond ik het soms wel pittig. Het is namelijk niet zo dat ik niets meer wil gaan doen. Als de jongste vier is, ben ik van plan om weer te gaan werken. Ik weet nog niet wat, maar dat ga ik dan uitzoeken.”

Zelf denkt Francis dat er wel meer vrouwen zijn die graag bij hun kinderen blijven, zeker wanneer de kinderen nog jong zijn. “Ik hoef zelf niet per se te werken en ik koos er zelf voor. Ik snap wel dat anderen hier anders over denken, zeker wanneer je een opleiding hebt gedaan. Maar als het financieel kan en je wilt het graag: waarom niet? Daarnaast werkt mijn man niet vijf dagen in de week, hij is ook vaak met de kinderen. Ik zit niet alleen maar thuis en hij doet ook wel eens iets in het huishouden. Maar het grootste deel doe ik en dat vind ik prima. Hij doet het ook prima, maar ik denk toch dat vrouwen er wat meer oog voor hebben. “