Na de diagnose kanker staat je leven volledig op de kop. Ook bij Floor Vreeswijk (40). Zij komt er pas in vergevorderd stadium achter dat ze de Ziekte van Hodgkin heeft, een vorm van lymfeklierkanker.
“Op de scan lichtte ik op als een kerstboom”, vertelt ze aan LINDA.nl.
De eerste klachten starten eind 2017. Floor voelt zich vermoeid, valt af en krijgt het steeds benauwder. Ook heeft ze jeuk en last van veel hoesten. Floor werkt in die periode keihard en denkt, net als haar huisarts, dat het beginnende burn-outklachten zijn. Als ze begin 2019 ook opgezwollen klieren ontdekt, valt bij haar huisarts het kwartje: foute boel.
Na een week vol scans en onderzoeken wordt duidelijk dat Floor een tumor van 28 bij 20 bij 10 centimeter tussen haar longen heeft zitten. Haar lymfeklierknopen zijn één groot kankergezwel geworden. Floor: “Dat verklaarde de benauwdheid en het hoesten, mijn longen werden gewoon verdrukt. Ik werd per direct opgenomen, ze waren bang dat ik het hoekje om zou gaan.” Na nog twee weken in het ziekenhuis wordt duidelijk dat het om de ziekte van Hodgkin gaat, in vergevorderd stadium. Goed te behandelen, maar wordt geen makkie.
“Al mijn klieren waren aangetast”, vertelt Floor. “Op de PET/CT-scan was ik een soort kerstboom met alleen maar kanker, ik lichtte helemaal op. Gruwelijk om te ontdekken. Zeker omdat mijn vaste relatie een maand daarvoor op de klippen liep en ik door moest als alleenstaande moeder voor onze twee zoons (toen 6 en 10 jaar, red).”
Floor mag meedoen aan een klinische studie, waarin meerdere, intensieve chemosoorten gecombineerd worden met nieuwe immunotherapie. “Het ging in cycli. Eerst drie dagen behandeling in het ziekenhuis, dan drie weken thuis op kracht komen. En dat is nodig, want je voelt je afschuwelijk. Meer dood dan levend. ”
Tijdens deze intense behandelperiode krijgt Floor veel steun van familie en vrienden. Ook vriendin Kristel ontpopt zich tot steun en toeverlaat, vertelt ze. “Ik kon haar bellen voor álles. Als ik bang was, als ik plotseling naar de eerste hulp moest, of als de medicijnen mijn hartslag weer eens op hol brachten en ik in paniek schoot. Ze liet, zonder uitzonderingen, alles uit haar handen vallen om dat te doen. Ik ben nog altijd extreem dankbaar voor de hulp die ik van haar, en anderen, kreeg.”
Kristel en Floor:
Floor en Kristel kennen elkaar relatief kort, een kleine vier jaar. Ze is daarom extra geraakt door Kristels toewijding. “Zij was de stabiele factor waar ik op kon terugvallen die periode. Ze hield me vast als ik het niet zag zitten en pushte me als het nodig was.”
“Het bijzondere is ook dat ze het doodnormaal vond dat ze dit deed. Ze wilde er geen bedankje voor, niets. Dat heb ik nu dus wél geregeld, stiekem. `Ik laat een lampion in haar naam op tijdens de jaarlijkse KWF-lampionnenactie. Toen ik dat vertelde vond ze het toch heel leuk, ze was geroerd. En ik dacht: zo, nu heb ik je tóch mooi bedankt, haha. Ik hoop dat ze nooit vergeet hoe waardevol haar hulp voor mij en mijn jongens geweest is.”
Na vier cycli is de behandeling klaar en is ze schoon. Dan begint een ander pittig gedeelte van het traject: verwerken en je leven opnieuw inrichten. “Best een opdracht, na kanker én een scheiding. Ik liep tegen veel muren aan qua nazorg, de juiste variant was moeilijk te vinden.” Ze verdient haar geld als HR-manager, maar werkt daarom ook één dag in de week voor haar eigen psychologiepraktijk. Ze begeleidt daar ex-kankerpatiënten in hun verwerking.
Daarnaast werkt ze een concept uit waarbij meerdere mensen met elkaar een weekend weg kunnen, onder begeleiding van een gespecialiseerde therapeut. “Het wordt een kortdurende, intensieve, psychosociale therapie. Het liefst vlak na de behandeling, zodat je meteen beter kunt landen na de ziekte. Een soort jumpstart in je verwerking. Ja, het lijkt me prachtig om dat te kunnen bieden.”
De lampionnenactie Nederland geeft licht van KWF is dit jaar – in verband met corona – voor het eerst volledig digitaal. De lampionnen worden vervangen door drones. Benieuwd hoe dat eruit ziet? Je ziet het zondag 19 december om 17.00 uur op SBS6.
Van miskramen tot beginnende kanker: Shelly (30) en haar baarmoeder zijn ‘geen vriendinnen’
