Feesten, drinken en de volgende dag je niks meer kunnen herinneren. Zo zag het leven van Felicia er jarenlang uit. Totdat ze voor de zoveelste keer compleet dronken op de eerste hulp belandde met een hersenbeschadiging.
Felicia drinkt inmiddels al een jaar geen druppel alcohol meer.
“Er was niet direct een aanleiding om veel te feesten of te drinken, maar als ik één reden moet noemen dan is het mijn jeugd.” Felicia groeide op in Spanje. Haar ouders runde daar meerdere vakantieparken. “Ik herinner me die tijd vooral als gelukkig. Mijn ouders waren nog samen en als gezin gingen we veel op pad.” Het gezin ging naar het strand, picknicken of deed spelletjes in de tuin.
Maar toen Felicia bijna tien was, veranderde er iets. Haar vader was steeds minder thuis en als hij er was, dan was hij afwezig. “Als ik iets aan hem vertelde dan keek hij mij met lege ogen aan. Hij was niet meer de vader die ik kende.” Haar moeder zei dat hij vooral ‘druk’ was. “Wat ik later ontdekte is dat mijn moeder alle ballen in de lucht hield. Mijn vader zat voornamelijk in de kroeg. Op een gegeven moment was hij elke dag dronken. Als kind heb je dat echt wel door.”
Cindy's dochter Juul is drugsverslaafd: 'Nooit gedacht dat ik m'n kleine meid naar afkickkliniek zou brengen'
Vanaf daar ging het snel bergafwaarts met het gelukkige gezin. Felicia’s moeder vroeg een scheiding aan en vertrok met haar drie kinderen naar Nederland. “Mijn vader zag ik daarna bijna niet meer. Wij gingen verder met ons leven en mijn moeder knapte op. We hadden het leuk. Maar toch voelde ik altijd wel ergens een soort onrust.”
En die onrust werd groter toen Felicia het huis uit ging. “Ik was redelijk laat, 25 jaar was ik toen ik naar een andere stad verhuisde. Ik had daar een baan en het was een logische stap om op mezelf te gaan wonen.” Maar de structuur viel volledig weg uit Felicia’s leven. “Ik had al snel een grote groep mensen om me heen. Elke avond had ik wel iemand anders om mee uit te gaan. Het was echt vrijheid, blijheid en nul structuur.”
Toen corona uitbrak gingen de feestjes gewoon door. “Het was bij mij thuis, dan weer bij een vriend of vriendin. We trokken ons weinig aan van de lockdown. Meerdere keren hadden we allemaal corona, maar echt ziek waren we niet.” Elke ochtend stond Felicia op met een kater maar die was in de avond weer weg en dan begon het feesten weer.
Ondertussen overleed haar vader. “Toen ik het nieuws hoorde had ik hem al tien jaar niet meer gezien. Door de alcohol was zijn lever helemaal op. Zijn lijf kon niet meer. Buren vonden hem in huis toen hij al een paar dagen dood was.” Het overlijden van haar vader zorgde voor een nog grotere drankinname bij Felicia. “Ik wilde er niet mee geconfronteerd worden. Ik was en bleef het lachebekje van de groep. Tranen waren voor andere mensen.”
Geraldine Kemper open over verlies verslaafde vader: 'Het is een vaag rouwproces'
“De eerste keer op de Eerste Hulp herinner ik me nog goed. Ik was zo van de wereld dat ik met mijn ogen aan het rollen was en niet meer kon staan. De arts dacht dat ik een beroerte had.” Dat bleek niet het geval, maar Felicia’s maag moest wel leeggepompt worden. “Dat gebeurde daarna nog drie keer totdat ik met mijn hoofd op de stoep viel.”
Daardoor liep Felicia hersenbeschadiging op. “Ik heb moeite met praten. Ook kan ik sindsdien minder prikkels aan. Fel licht of veel gepraat om mij heen trek ik niet.” Een normale baan zit er voor Felicia niet meer in. “Ik werkte in de gehandicaptenzorg maar ik ben nu zelf gehandicapt. Het is ontzettend confronterend en ik heb ontzettend veel spijt.”
Na de val op de stoep is Felicia noodgedwongen afgekickt. “Ik moest naar een revalidatiekliniek waar vooral het herstel van mijn lichaam voorop stond, maar daar was natuurlijk geen druppel alcohol te vinden. De knop is daar echt omgegaan dat ik mijn leven anders moest gaan leiden.” Dat is nu een jaar geleden. “Ik ben en blijf altijd verslavingsgevoelig en ik denk in mijn geval dat het wel echt in mijn genen zit. Mijn vader was verslaafd. Het zit in mijn familie.”
Felicia kijkt met gemengde gevoelens naar de toekomst. “De val op de stoep heeft mijn leven gered, maar ook ben ik een deel van mijn leven kwijt. Hoe het nu verder moet, weet ik eigenlijk niet. Maar alcohol is niet meer mijn uitlaatklep.”
Dit verhaal verscheen eerder op LINDA. in juni 2023.
Stoppen (of minderen) met alcohol drinken? Déze podcasts helpen je daarbij
