De tijd van vriendelijke klimaatmarsen lijkt voorbij. Protestborden maken plaats voor lijm op een talkshowtafel, soep op een Van Gogh en vastgeketende privéjets op Schiphol.
Wat drijft klimaatactivisten? LINDA.nl spreekt met Lindy (26), vrijwilliger bij Greenpeace, die afgelopen zaterdag meedeed aan de klimaatactie op Schiphol.
Wat gebeurde daar op Schiphol afgelopen zaterdag? Honderden mensen protesteerden tegen het toenemend vliegverkeer en de uitbreidingsplannen. Lindy was één van hen. Zo’n zes jaar geleden begon ze zich te verdiepen in de klimaatcrisis. “Ik dacht toen dat mensen niet wisten hoe slecht het ervoor stond. Intussen is het algemeen bekend dat we te veel uitstoten, maar nog steeds worden uitzonderingen gemaakt voor grote vervuilers zoals Schiphol. Slechts 1 procent van de wereldbevolking veroorzaakt de helft van alle uitstoot van de vliegindustrie. Dat terwijl de gevolgen van klimaatverandering voor iedereen zijn. Het is oneerlijk dat zo’n klein groepje zulke grote problemen voor anderen veroorzaakt.”
Volgens Lindy beseffen de klimaatactivisten van nu dat hun woorden overheden niet in bewegingen brengen en gaan ze daarom over tot de huidige reeks aan klimaatacties. “Woorden zijn niet meer genoeg. We hebben daden nodig. Hoeveel klimaatmarsen zijn er wel niet geweest? Dat helpt niet genoeg. De tijd is gekomen dat milieuorganisaties overgaan tot burgerlijk ongehoorzame acties om het systeem te veranderen.”
En zo deed Lindy, samen met vijfhonderd anderen, afgelopen zaterdag mee aan de protestactie op Schiphol. Vier maanden aan voorbereiding vanuit Greenpeace ging hieraan vooraf. Hun belangrijkste doelen? “Ten eerste het stoppen van privéjets. Die zijn onnodig en zorgen voor meer uitstoot dan gewone vliegtuigen”, vertelt Lindy. “Daarnaast: het bereiken van de media.”
Zaterdagochtend staan de demonstranten in groepen om de hekken van Schiphol heen. De stress giert door Lindy’s lichaam. Om haar heen heerst paniek. “Mensen wisten niet zo goed wat ze moesten doen. Iemand klom over het hek, maar het zou nooit werken als we dat allemaal zouden doen.” Door de drukte ziet ze niet wat er daarna precies gebeurt, maar ineens is het privéjet-platform open. “Dit is écht het breken van de wet”, beseft Lindy als ze een voet op het terrein zet. “Maar ik wil een verschil maken in de wereld. Ik wil kunnen terugkijken en denken: ik stond aan de goede kant van de geschiedenis.”
De activisten betreden het terrein en verdelen zich in groepen van veertig over verschillende privéjets. “Per vliegtuig ketenden twee mensen zichzelf vast aan de wielen. De rest zat eromheen.” Urenlang zit Lindy bij het vliegtuig. “Omdat de marechaussee en politie dit niet hadden verwacht, verliepen de arrestaties langzaam. Er waren allemaal privévluchten gepland die dag en die konden niet doorgaan. Dat was voordelig voor ons.”
Klimaatactivisten blokkeren privéjets op Schiphol, Marechaussee grijpt in
Na zo’n vier uur arresteren de politie en marechaussee Lindy en haar actiegroep. “Dat ging er gewelddadiger aan toe dan nodig”, vertelt ze. “Er werd op knieën gestaan en benen werden met stokken losgetrokken. Toen ze bij mij aankwamen, heb ik direct gezegd dat ik wilde meewerken.”
“Omdat ze niet zó veel mensen hadden verwacht, werden we in ov-bussen gestopt”, vertelt Lindy. “Daarop stond de tekst: ‘powered by windmills‘. Toepasselijk voor ons als klimaatactivisten”, lacht Lindy. Ze heeft geen ID op zak. De politie fotografeert haar gezicht en Lindy stapt in de bus.
De bussen rijden richting de Koningin Máxima Kazerne. “Ze hadden onvoldoende capaciteit in de gevangenis, dus gingen we daarheen. Maar, we zijn de bus niet uit geweest.” In totaal staat Lindy zes uur lang in de bus. “Zonder eten, water of wc.” Desondanks heerst binnen een gezellige sfeer. “Mensen dansten, zongen en deelden hun laatste eten met elkaar.” Als de activisten vragen om extra eten, brengt de politie hen broodjes beenham. “Broodjes beenham. Terwijl je een bus vol klimaatactivisten hebt”, zegt Lindy verontwaardigd. “Alsof ze ons aan het bespotten waren.”
Terwijl verschillende activisten vanuit de bus de media in de gaten houden, dringt langzaam het besef door dat de klimaatactie veel media-aandacht krijgt. Ook internationale media zoals CNN en The Guardian pakken het nieuws op. “Het besef drong door: we hebben écht iets waardevols gedaan”, zegt Lindy.
Na zo’n zes uur in de bus wordt iedereen vrijgelaten. “We kunnen jullie identiteit niet achterhalen en hebben niet genoeg capaciteit om iedereen onder te brengen”, legt een agent Lindy uit. Of zij en haar medeactivisten een straf krijgen is nog onduidelijk. “Ze hebben geen vingerafdruk genomen, ze hebben mijn naam niet, dus ik vraag me af of ze mijn foto kunnen matchen met mijn identiteit.”
Nu, een paar dagen na de actie, komt het besef bij Lindy binnen. “Vanmorgen had ik het zwaar en werd ik even emotioneel. Ik heb het allemaal nog niet verwerkt. Het is niet niks om gearresteerd te worden en te zien hoe mede-actievoerders gewelddadig worden behandeld.”
Toch kijkt ze positief terug op haar actie. “Ik ben blij dat ik het heb gedaan. Ik voel me best vaak machteloos ten aanzien van klimaatverandering. Het voelt alsof alles wat ik zelf doe, zoals veganistisch eten en tweedehands kleding kopen, nauwelijks effect heeft. Dat zoveel mensen zich tijdens zo’n actie inzetten, geeft me juist weer hoop.” Of we haar bij een volgende actie terugzien? Na een korte stilte besluit ze: “Ik denk het wel.”
Waarom vastlijmen aan een schilderij? Klimaatactivist Rozemarijn (30) legt het uit
