Eerste ontmoeting

“Toen mijn vader vier jaar terug overleed, had mijn moeder al vrij snel een nieuwe vriend. Het was een warme zomeravond, dat herinner ik mij nog goed, toen zij hem doodleuk mee naar huis nam. Om hem aan ons voor te stellen. Zij was zich geen moment bewust van ons gevoel.”

Interesse tonen

“In het begin merkte ik vooral dat ik geen ‘warm contact’ met hem had, maar verder waren er niet zoveel problemen. Ik ergerde mij meer aan de houding van mijn moeder. Ik had van haar verwacht dat zij meer interesse zou hebben in ons, haar bloedeigen kinderen.”

Irritatie

“Langzaam groeide mijn ergernis over hem. Het contact werd steeds koeler. Mijn moeder en haar nieuwe vriend spraken geen moment over mijn vader. Het gaf mij het gevoel alsof hij nooit had bestaan. Hierdoor had ik alleen nog maar meer moeite om er open in te staan. Ik was er nog niet aan toe, want ik had het verlies nog niet verwerkt.”

Lees ook
Wat moet ik nu: ‘Ik heb een hekel aan m’n schoonmoeder, maar moet met haar op vakantie’

Verplichting

“Het voelt als een verplichting om bij hen op bezoek te gaan. Ik ga wel, maar blijf nooit langer dan een uurtje. We hebben het een beetje over koetjes en kalfjes, totaal niet te vergelijken met vroeger. Het lastigste vind ik dat ik mijn moeder helemaal niet meer alleen zie. Ze maakt geen tijd vrij voor haar kleinkinderen. Haar nieuwe vriend heeft een grote invloed op haar leven. Hij eist al haar tijd op. Daarnaast erger ik me rot aan zijn lach. Hij lacht om zo’n beetje alles en gaat hinderlijk lang door. Er is eerlijk gezegd weinig wat mij niet stoort.”

Contact behouden

“In hoeverre moet ik het contact nog behouden? Moet ik het houden zoals het nu is of moet ik er juist meer moeite in stoppen? Dat is iets wat ik mij regelmatig afvraag. Met de feestdagen heb ik geen behoefte hen te zien. Ik heb het gevoel alsof ik geen vader of moeder meer heb. Door mijn fulltime baan heb ik simpelweg geen energie om hen vaker op te zoeken. En ook mijn kinderen doen dit uit zichzelf niet. Ik besef mij maar al te goed dat ook mijn moeder op een gegeven moment overlijdt. En dan? Ik ben bang dat er dan juist een ontzettend schuldgevoel opspeelt. Wat adviseren jullie mij?”