Sinds de overwinning van zondag lijkt de oranjekoorts eindelijk weer gearriveerd. Maar echte oranjefan Esther Huijsmans (45) staat altijd klaar voor de mannen en vrouwen van oranje. Ze is er (bijna) elke wedstrijd bij.
“Dat gevoel in het stadion is zo bijzonder, dat kun je bijna niet omschrijven”, vertelt Huijsmans aan LINDA.nl.
Als échte voetbalsupporter is ze nog een beetje schor van zondagavond. Net zoals bij bijna alle wedstrijden van het Nederlands elftal zat ze in het stadion. Een emotionele rollercoaster die Nederland uiteindelijk de winst opleverde; van 2-0 toch weer naar 2-2, totdat Denzel Dumfries de winnende goal maakte. Eindstand: 3-2. “Ik had weer kippenvel hoor, het is altijd zo mooi om erbij te zijn.”
Het allermooiste? “De strijdlust. Ik hoop dat in de komende wedstrijden weer te zien”, zegt Esther. “We zijn geen favoriet voor de titel, maar ik denk wel dat we een gevaarlijke outsider kunnen zijn zolang we écht een team vormen.” Of we de finale gaan halen, weet ze niet. “En het is ook nog onzeker of we alle wedstrijden kunnen bijwonen. Mochten we een wedstrijd in Londen moeten spelen, dan komen we er waarschijnlijk niet in. Dat is wel even spannend.”
Lees ook
Zoons willen vader nog één keer goed eren door huis én straat oranje te kleuren
Esthers oranjeliefde is ontstaan door voetbal kijken met haar vader. “Ik zeg altijd: het is het oudste dochtersyndroom.” Maar haar oranjekoorts werd voor het eerst echt aangewakkerd in 1988 – het jaar waarin Nederland Europees kampioen werd. “Het eerste toernooi dat ik op televisie meemaakte. Meteen vond ik het magisch, en vroeg ik me af hoe ik ooit bij die wedstrijden kon zijn.”
Bij het EK van 2000 meldde Esther zich aan als vrijwilliger – “want ik moest erbij zijn” – en sindsdien heeft ze van haar hobby haar beroep gemaakt. Ze werkt onder andere als zelfstandige voor organisatoren van sportevenementen, waaronder de UEFA en FIFA. Daarnaast heeft ze een platform en community voor vrouwen die werken in de sport: KICK-ES. Toen Esther tijdens het WK in 2014 ook moest werken, was ze drie maanden in Brazilië. “Maar in de eerste plaats blijf ik altijd een supporter.”
Want met de oranjekaravaan reist ze als fan vanaf 2004 het Nederlands elftal alle eindtoernooien achterna. Van het WK in Zuid-Afrika (2010) tot het EK in Zwitserland en Oostenrijk (2008): Esther en haar goede vriendin Marianne waren erbij. “Het is een fantastische manier om én een stedentrip te maken, én het echte oranjegevoel bij alle wedstrijden te ervaren.” Vooral Zuid-Afrika vond ze fantastisch. “We werden daar als fans zo ontzettend goed ontvangen.”
In 2014 sloot Esther zich aan bij supportersvereniging Oranjefans. Op uitnodiging kocht ze een stoel in de oranje dubbeldekker die altijd een grote rol speelt in de grote parades waar Nederlandse fans bekend om staan. Al is dat dit jaar even anders. “Toch proberen we wel die sfeer te creëren. Zo hebben we zondag met een kleine groep een rondje Amsterdam gedaan met de bus.”
Esther (rechts) tijdens het WK in Brazilië. De tekst gaat verder onder de foto.
Voor kwalificatiewedstrijden hult Esther zich al in het oranje, maar voor eindtoernooien pakt ze écht uit. In Zuid-Afrika en het WK in Brazilië (2014) waren zij en vriendin Marianne gekleed als Zeeuwse meisjes. “We werden toen tot in het toilet achtervolgd door mensen die met ons op de foto wilden.” Dit jaar gaat het duo voor een oranje glitterjurkjes. “We worden wat ouder en iéts serieuzer.”
De oranjefans met wie Esther de wedstrijden bezoekt, zijn inmiddels een soort familie. “Je komt altijd dezelfde gezichten tegen, en het is veel gemoedelijker dan clubvoetbal. Als fans moet je het toch met elkaar doen. En wanneer Nederland verliest dan baal je natuurlijk enorm, maar het blijft altijd een bijzondere en fijne ervaring. Ik had geen toernooi willen missen.”
Esther (links) en Marianne (rechts) in hun glitterjurkjes. De tekst gaat onder de foto verder.
Met haar uitbundige outfits komt ze vaak op de voorpagina’s van kranten of op televisie terecht. Hoewel ze als een van de boegbeelden van het oranjegevoel vooral leuke reacties krijgt, werd ze als vrouwelijke fan helaas niet altijd serieus genomen.
“Ik moest me soms extra bewijzen. Mannen zeiden dan: ‘leg eens uit wat buitenspel is’ of ‘kom je soms alleen voor de knappe mannen?’ Maar ik weet dat ik meer weet van voetbal dan de gemiddelde man. Als ik geen echte fan was, zou ik er toch niet zoveel geld en tijd aan besteden? Nu kennen ze me wel én lopen er meer vrouwelijke supporters rond, dus krijg ik die opmerkingen een stuk minder ”
Esther tijdens haar werk voor het EK vrouwenvoetbal in 2017.
Lees ook
Koning Willem-Alexander en koningin Máxima met juichsjaal bij Oranje op tribune
