‘Niet meteen beginnen met liegen hè?’ In de ruimte hing zijn parfum, houtachtig. Hij stond in het midden van de kamer, naast een brede leren stoel. Op zijn gezicht een grijns die ze niet wist te definiëren, alsof er tien verschillende emoties in verstopt zaten. Hij droeg een blauwgrijs pak met ruitjes.

De leesversie

Niet in de gelegenheid om te luisteren? Geen probleem, hieronder vind je de leesversie van bovenstaand verhaal.

Hij begon het gesprek sarcastisch. ‘Leuk dat je er bent, ik laat me graag door je interviewen.’ Het was onzin, in de voorbereiding had ze gezien dat hij op Twitter een aantal keer scherpe opmerkingen had gemaakt over haar columns.
‘Niet meteen beginnen met liegen hè?’

In de ruimte hing zijn parfum, houtachtig. Hij stond in het midden van de kamer, naast een brede leren stoel. Op zijn gezicht een grijns die ze niet wist te definiëren, alsof er tien verschillende emoties in verstopt zaten. Hij droeg een blauwgrijs pak met ruitjes.

Bij een normaal interview zou ze gaan praten, vertrouwen winnen, de stilte breken met een grapje, maar vanaf het eerste moment dat ze hier naar binnen liep, voelde ze dat ze was begonnen aan een schaakspel. Er viel een stilte. Haar zintuigen stonden op scherp. Door haar lippenstift voelde de huid van haar mond droog, haar rok klemde op haar heupen. Buiten drilde een betonboor op het plein. Hij liep naar een tafeltje waar een schaal op stond met nog wat kaasjes met Nederlandse vlaggetjes erin geprikt, waarschijnlijk van de kandidatenlijstpresentatie van gisteren.

‘Water?’ Uit een grote kan schonk hij wat in, liep naar haar toe en gaf een glas. Zijn vingers raakten zacht haar huid, expres vermoedde ze. Hij keek haar langer aan dan gebruikelijk. Ondeugende groene ogen, volle lippen, blond verwilderd haar met wat grijs bij zijn slapen. Zijn gezicht leek vriendelijker dan op de beelden die ze had teruggekeken. Als ze hem in de kroeg zou zijn tegengekomen had ze geprobeerd zijn aandacht te trekken. Ze beantwoordde zijn blik met een steelse lach.

‘Ik las net nog je column over het glazen plafond.’
‘En, heb je nog wat goede ideeën opgedaan?’ antwoordde ze.
‘Ik vond het eerlijk gezegd nogal onzin.’
Ze lachte. ‘Wacht even, ik zet meteen mijn recorder aan, dan hebben we dit tenminste op band.’

In de leren stoel in het midden van de kamer ging hij zitten. Zij nestelde zich in hetzelfde exemplaar een paar meter tegenover hem, zag daarna hoe groot de ruimte tussen hen was, stond op en streek neer op de bank, vlak naast hem. Een emotionele kloof was niet met zo’n fysieke afstand te overbruggen, wist ze inmiddels. Een klein hoofdgebaar verraadde dat hij geamuseerd was door haar actie. ‘Spannend,’ zei hij en keek haar ondeugend aan.

Inwendig moest ze lachen. Nog zo weinig gezegd en al zoveel om op te schrijven. In de jaren dat ze dit werk deed, was het haar opgevallen dat de maniertjes die iemand in een interview had, vaak karaktereigenschappen verraadden uit het echte leven. De hoogleraar wiskunde die haar verbeterde als ze haar vragen niet helemaal precies formuleerde, de actrice die vier keer in het interview in een bijzin zei “maar ik ben ook wel erg dramatisch, hoor” en daarmee aangaf dat ze worstelde met haar opvliegende aard. En nu dus deze man, die haar blikken toewierp die net iets te toespelend waren en dingen zei die net iets te suggestief klonken. Details die ze wilde vangen.

Ze legde haar mobiel op de leuning van de bank, een meter bij hem vandaan. Zijn lange benen strekte hij uit, tot halverwege het kleed. Er was geen ruimte meer; ze krulde haar voeten onder haar knieën. Gretig schreef ze alles op. Daarna begon ze. ‘Waarom staan er maar twee vrouwen bij de eerste twintig kandidaten op de lijst?’ ‘We konden ze niet vinden.’

‘Heb je genoeg je best gedaan? Uit zoveel onderzoeken blijkt dat mannen vooral mannen aannemen en dat ze vrouwen minder mogelijkheden geven.’
‘Oh, dat is zo’n slachtoffermentaliteit, Marieke. Jij werkt toch ook gewoon keihard? En als andere vrouwen dat niet willen, moet ik ze dan smeken?’
Ze noteerde hoe hij sprak. Zijn wenkbrauwen bewogen veel, zijn linkerhand lag stil op de leuning, met zijn rechterhand benadrukte hij de woorden.
‘De roddel gaat dat je een affaire hebt met de nummer twee van de lijst.’
‘Kom op, moet ik hier serieus op ingaan?’

‘Het lijkt mij een relevante vraag. Mensen vragen zich af of je vrouwen wel serieus neemt, aangezien je ze niet op de kieslijst zet. En die heb je misschien alleen maar geselecteerd omdat ze met jou het bed deelt.’
‘Ik deel met niemand het bed.’ Het onderwerp maakte haar lijf warm en onrustig. ‘Geef je vrouwen genoeg mogelijkheden?’
‘Ik heb echt nog nooit klachten gehad.’

Met haar blik bleef ze een paar seconden op zijn lange benen op het kleed rusten, ze waren slechts een paar centimeter verschoven. ‘Ik kan me voorstellen dat er vrij weinig ruimte voor vrouwen overblijft als je zelf zoveel inneemt.’ Haar voeten had ze nog steeds opgekruld onder de bank. ‘Zou ik bijvoorbeeld mijn benen ook mogen strekken?’

Hij lachte, snapte ook wel waarom ze dat nu zei. ‘Uiteraard’, maar bewoog niets.
Even was ze verward. Als ze haar benen zou strekken, dan zou ze hem aanraken, wat ongebruikelijk was in een interview. Maar als ze haar benen onder de bank zou houden, maakte ze zichzelf onderdanig aan hem. Mooi niet. Expres keek ze hem aan toen ze haar benen onder zijn enkels schoof.
Zijn ogen gleden over haar panty, van haar voeten tot aan haar taille. Kriebels in haar buik. De actie opende opeens mogelijkheden in haar hoofd. In haar gedachtes flitsen van hun naakte lijven op het kleed. Ze ging verder, vroeg naar zijn persoonlijke leven, wanneer hij politiek actief werd, of zijn standpunten ooit waren veranderd en waarom hij als rechtse politicus wel voor een actief klimaatbeleid was. De hele tijd voelde ze zijn benen op die van haar branden.
Een collega kwam binnen.
‘Paul, mag ik je even spreken?’
‘Nou, ik ben bezig.’
De ogen van de man schoten naar de plek waar hun benen elkaar kruisten.
Ze stond op. ‘Ik ga wel even naar het toilet.’

In de hal was het koud. Tocht kwam naar binnen via de vele kleine ramen. Aan het einde een bordje met ‘toiletten’. Haar hakken klonken luid op de marmeren vloer. Er hing een soort spanning tussen hen, dat kon ze niet ontkennen. In het hokje deed ze haar rok omhoog. Haar string was nat. Ze duwde een vinger bij zichzelf naar binnen. Haar hoofd legde ze in haar nek. Een tinteling vanuit haar onderlijf naar haar hele lichaam. Lekker. Heel even bleef ze zitten, daarna veegde ze haar vingers af, liep naar de kraan en goot wat water in haar gezicht. Ze moest gefocust blijven. Dit interview had potentie en die potentie wilde ze eruit wringen, de afgelopen maanden had ze veel te weinig spraakmakende stukken geschreven.

In de spiegel keek ze naar haar ogen, zwart potlood had wat op haar huid gevlekt. Met haar wijsvinger veegde ze de lijntjes weg. Uit haar tas pakte ze roze rouge, wat ze op haar jukbeenderen smeerde. Ze had sterke trekken, van haar oma geërfd. Een karakteristiek gezicht, zei haar moeder altijd. Niet echt knap vond ze zelf. Ja, ze was er steeds charmanter uit gaan zien naarmate ze ouder werd, maar toen ze net op haar mooist was, kreeg ze rimpels. Ze vond het geen probleem, ze kende haar lichaam, haar kleine borsten, volle billen en wist hoe ze zich moest kleden. Haar rok streek ze recht. Van haar witte blouse haalde ze een zwart pluisje. Met haar hand stopte ze wat haren achter haar linkeroor. Ze was tevreden met wat ze zag, boog naar de kraan, dronk water en liep terug naar de kamer.

Zijn collega was weg. Hij stond in het midden van de kamer en keek naar de boekenkast. Zij volgde zijn blik, haar ogen gleden langs de rijen.
‘Las je veel als kind?’
‘Mwah, valt mee.’

Hij deed een stap naar haar toe en wees. ‘Goede rok trouwens.’ Opnieuw die ondeugende ogen die vrij duidelijk op haar billen bleven hangen.
Opeens was ze zich er heel erg van bewust dat hij geen jasje meer aan had. Hij was net iets langer dan zij, had goede brede schouders en krachtige armen. Zijn broek zat strak, waardoor ze al eerder een aantal keer naar zijn kruis had gekeken. In een flits weer dat beeld van hun naakte lijven op de grond.
Ze draaide zich om naar de boekenkast, met haar ogen gleed ze langs de boeken.

‘Waar zijn de vrouwen in je kast? Steek je nog wat van hen op?’ vroeg ze hem.
Ze strekte zichzelf uit om op de bovenste plank te bestuderen. Hij keek naar haar, dat wist ze. Met haar linkerhand gleed ze achteloos langs haar billen. Haar lijf deed vanzelf mee in het verleidingsspel, daar had ze blijkbaar niet veel over te vertellen. Toen ze weer naar hem keek, wees hij naar zijn bureau, daar lag de biografie van Margaret Thatcher. ‘Die mag je van mij lenen natuurlijk. Misschien kun je iets van haar wijsheid in je columnpje verwerken?’

Van een afstand zag ze dat hij er geeltjes met wat opmerkingen in had geplakt. Ze liep er naartoe en sloeg het boek open.
‘Heb je wat standpunten hieruit gebruikt voor dat partijtje van je?’
Hij lachte. ‘Zeker.’
Hij liep naar haar toe. ‘Vind je het een leuk interview?’
‘Ik ben een interviewer, geen recensent,’ zei ze streng.
‘Ik wel. Ik had niet verwacht dat jij zo interessant…’ Hij wachtte even. ‘… zulke interessante vragen zou stellen.’
‘Wacht maar totdat je het stuk in de krant ziet.’
‘Wat ga je dan allemaal opschrijven?’
‘Alles.’
‘Ook dat ik zei dat deze rok je goed staat.’
Ze voelde hoe het compliment haar bekken opnieuw deed broeien. Margaret Thatcher dacht ze, focus op Margaret Thatcher.
‘Vooral dat.’

Hij kwam nu zelfs achter haar staan, net iets te dichtbij. De warmte van zijn lijf was voelbaar, ook al zat er een paar centimeters tussen hen in. Haar gedachten schoten alle kanten op, ze zag zijn naakte bovenlijf, zijn boxershort op de grond, handen over haar tepels. Ze boog naar voren en deed alsof ze een passage aandachtiger wilde bestuderen. Haar vagina klopte van verlangen, zijn kruis moest een paar millimeter verwijderd zijn van haar billen.

Natuurlijk had ze weg moeten gaan. Als ze de spanning, zijn steelse blikken, zijn opmerkinkjes, in het stuk wist te schrijven, had ze een ijzersterk artikel. Maar de tintelingen in haar onderlijf waren te hevig. Nog iets verder boog ze naar voren om het boek te pakken en zo drukte ze haar billen helemaal tegen zijn kruis.

‘Oh?’ zei hij. ‘Ik geloof dat ik niet meer de enige ben met stoute plannen.’
Hij grinnikte. Zijn wijsvinger reikte naar het bureau waar een knopje op de hoek van het blad zat. Met lawaai gleden de lamellen naar beneden. Zijn handen zochten daarna haar lijf, streken langs haar borsten naar haar buik, masseerden haar billen en gleden onder haar rok, naar haar panty die hij naar beneden trok. ‘Je windt me op,’ fluisterde hij.

Haar heupen bewogen traag maar gulzig tegen zijn broek. Hij duwde een vinger naar binnen, waarna ze begon te zuchten van genot. Toen hij voelde hoe nat ze was, kreunde hij.
Ze draaide zich om. ‘Ik heb net aan je gedacht toen ik op het toilet zat.’ Ze keek hem gewaagd aan. ‘Ik heb al aan je gedacht toen je hier binnen kwam lopen,’ fluisterde hij.

Langzaam opende hij de knoopjes van haar blouse. Hij maakte haar beha los en kneedde haar borsten. Vlak daarna zoende hij haar. Zijn tong was zacht, vol. Ze sabbelde, likte, beet op zijn onderlip en verkende rustig zijn mond. Tegelijkertijd zochten haar handen in zijn broek. In een ruk was zijn gulp open. Met haar hand opende ze het randje van zijn boxershort en pakte zijn penis vast. Zijn broek gleed naar de grond. Heel zachtjes begon ze te bewegen. Hij sloot zijn ogen en genoot, dat zag ze. Met haar andere hand pakte ze zijn kin en gebood hem recht in haar ogen te kijken, zodat zij goed kon zien wat ze met hem deed. Minutenlang wisselde ze het tempo af. Hij leek steeds verder weg te drijven van deze kamer, van het bureau waar hij op was gaan leunen, wat haar nog meer opwond. Maar na een tijdje greep hij zacht haar handen en duwde die weg. ‘Nog niet.’

Met zijn ogen op haar gericht, zette hij een paar stappen achteruit, naar een laatje bij het raam, waar hij in graaide en een condoom pakte. Hij scheurde de verpakking open en rolde het condoom over zijn penis. Daarna ging alles snel. Hij liep weer hij naar haar toe, draaide haar met een ruk om, kroop haar rok omhoog en drukte zichzelf diep in haar. Ze had het niet zien aankomen, maar genoot van zijn lust, hoe gretig hij in haar stootte. Kriebels in haar buik, in haar hoofd. Hij ademde steeds zwaarder en sneller. Laat het nog niet ophouden, dacht ze. Met zijn handen zocht hij haar clitoris en begon daar heel zachtjes te wrijven. Haar vocht gleed langs zijn vingers. ‘Lekker,’ zei hij.

Ze kreunde, steeds meer. Totdat ze voelde dat ze zo opgewonden was dat ze bijna klaar zou komen. Maar nog steeds wilde ze niet. Haar heupen duwde ze naar voren en ze draaide zichzelf om. Ze wees naar de bank.
‘Ga zitten,’ zei ze kortaf. ‘Daar.’

Hij deed een paar stappen en streek neer. Zijn penis stond omhoog. Ze zette haar knieën naast zijn heupen en liet zichzelf op zijn kruis zakken. Haar tong duwde ze diep in zijn mond. Ze wilde dat zij het ritme bepaalde, zij besloot wanneer hij klaarkwam. Haar heupen bewogen naar voren en naar achteren. Ze was zo geil dat ze wist dat ze ook via penetratie kon komen. Hij had zijn ogen gesloten en kreunde. ‘Lekker, ga door, ga door.’

Zijn stem werd steeds hoger, totdat hij brak, precies op het moment dat zijn gezicht samentrok en hij begon te schokken. Snel daarna voelde ze door alle opwinding al haar eigen spieren spannen, een diep gevoel van bevrediging trok door haar ledematen en haar buik. Haar bovenlijf stortte ze tegen hem aan. Ze bleven zo even zitten. ‘Ga je dat ook allemaal opschrijven?’ fluisterde hij.
Ze lachte. ‘Allemaal.’

Sex, swingen en andere dingen

Er is geen twijfel over mogelijk waar LINDA. deze maand over gaat: seks, swingen en andere dingen. Mede dankzij coverster Heleen van Royen staan je een paar spicy uurtjes aan leesplezier te wachten.

Lees de nieuwe LINDA. nu op je telefoon, laptop of tablet met LINDA.premium (nu met 30 procent korting), of koop ‘m in de winkel of onze online shop.

Bestel hier jouw LINDA.

Seks, swingen en andere dingen: je gaat met LINDA. een spicy maand tegemoetLees ook