Een erfenis van een bekende kan spannend zijn: wie krijgt wat? Maar een erfenis kan ook uit onverwachte hoek komen óf vervelende situaties met zich meebrengen.
Daar kan Bernadette (61) uit het Brabantse Oosterhout over meepraten. In de rubriek ‘De Erfenis’ vertelt ze over haar broer.
“Ik en mijn broer hadden altijd een problematische relatie. Hij heeft een moeilijke geboorte gehad en daar niet-aangeboren hersenletsel aan over gehouden”, vertelt Bernadette. En die schade aan zijn hersenen zorgde ervoor dat haar broer overgevoelig was. “Dingen waren al snel te veel. Als jonger zusje was er weinig ruimte over in het gezin. Alle aandacht ging naar hem.” En dat zorgde in haar tienerjaren en daarna voor ruzies. “Ik hoefde hem maar te ruiken of ik werd kwaad. Ik voelde me niet gezien, niet gehoord en vooral miskend. Daar heb ik soms nog steeds last van.”
Bernadette was het in de schaduw van haar broer staan meer dan zat en verbrak alle banden met hem. “Hij zoog me leeg. Ik weet nog dat ik tijdens een kerstdiner ben weggeslopen omdat hij constant aan het woord was. Het was een combinatie van narcisme en tunnelvisie waardoor hij nul ruimte overliet voor mij. Ik trok dat niet meer.”
Bernadette’s ouders gingen altijd nuchter met de situatie om. “Ze vonden het jammer dat hun twee kinderen niet in één kamer samen konden zijn. Maar ze hielden zowel met mij als mijn broer goed contact.” De erfenis ging na hun dood dan ook door tweeën. “Na dik dertig jaar zagen we elkaar weer op de stoep bij de notaris. Ik herkende hem meteen maar we waren compleet vreemden van elkaar.”
Doordat er na de dood van hun ouders nog een aantal zaken geregeld moesten worden zoals de verkoop van hun huis, bleef het niet bij die ene ontmoeting. “We moesten samenwerken. Ruzie maken of elkaar negeren was geen optie.” Vooral de verhuizing van de spullen uit hun ouders’ huis, brak het ijs. “We waren een oude bank aan het verplaatsen maar ik liet hem door mijn handen glippen. Door klap op de grond ontstond een enorme stofwolk. We hebben gegierd van het lachen.”
Sindsdien zien Bernadette en haar broer elkaar weer regelmatig. “We komen bij elkaar over de vloer, drinken een kop koffie en gaan dan weer. Het lijkt niet veel maar het is een reuzenstap voor ons.” Toch heeft Bernadette geen spijt dat ze haar broer dertig jaar lang niet gezien heeft. “We zijn nu allebei veel volwassener en gerijpt. Ik ben minder ongeduldig en ook hij is een stuk zachter geworden. Ik vind het fijn om hem weer in mijn leven te hebben.”
Op de begrafenis van Jacobine's vader was bewaking aanwezig: 'Gekken komen op geld af'
