Emma Voerman (59) wist tot vijf jaar geleden niet dat ze trans was. ‘Ik schrok me dood, want ik dacht dat dat helemaal niet kon.’ Over de zoektocht naar zichzelf heeft ze nu een boek geschreven: ‘Onder de Radar’.
‘Het is een hart onder de riem voor alle buitenbeentjes.’
“Vijf jaar geleden wist ik nog niet dat ik trans was. De verwarring ontstond toen ik dagelijks begon met fietsen naar mijn werk. Best fanatiek, best een eind, en dat was te zien. Voor het eerst in mijn leven voelde ik me trots op mijn lichaam. Vooral op mijn mannenborstjes, want die vielen nu – zo zonder uitstekende buik – ineens op. Ik wist dat ik die eigenlijk óók moest verliezen, maar werd verdrietig van dat idee. Ik vond ze mooi en wilde ze houden.”
“Die gedachte vond ik gek en verwarrend, al dacht ik niet dat ik dan meteen trans was. Ik had een fixed mindset en dacht dat trans mensen als kind al wisten dat ze in het verkeerde lichaam geboren waren. Zoiets ontdek je niet later, dacht ik, en zeker niet als je al 55 bent.”
“Niet dat ik ooit echt in een hokje paste. Ook dat van metroman schuurde. Ik was nog altijd ‘te soft’ of een ‘watje’. Ik hoorde nergens écht bij, was altijd het buitenbeentje. Totdat ik door al die verwarring toch op een transforum belandde en mezelf in alle verhalen herkende. Ik ontdekte dat veel meer trans mensen helemaal niet direct zo zeker van hun zaak waren. En toen kwam het besef: het hokje van metroman past me niet, omdat ik een vrouw ben.”
“Achteraf gezien denk ik dat ik het eerder had kunnen weten, maar dat ik de signalen altijd heb weggestopt. Ik vond jurkjes altijd schitterend, zou die het allerliefste dragen. Maar ik dacht: je bent een man, dus pech gehad. Een piemel vond ik lelijk, maar ik dacht: je hebt ‘m, dus je doet het er maar mee. De tijdgeest was er ook niet naar; zulke gedachten waren ‘verkeerd’. Dus stopte ik ze weg.”
“Toen ik op mijn 55ste uit de kast kwam viel er zo’n ongelooflijke last van mijn schouders. Eindelijk wist ik waarom ik me voelde zoals ik deed. Mijn vier volwassen kinderen steunden me meteen door en door, heel bijzonder. Mijn dochter hielp zelfs met het kiezen van mijn eerste jurken. ‘Het is gek, maar het staat je’, zei ze. Dat hielp enorm in het proces mezelf te accepteren als vrouw. Mijn echtgenote vond het moeilijk om me als vrouw te zien, maar wilde mijn ontwikkeling niet in de weg staan. Daar ben ik haar nog altijd heel dankbaar voor. Ons huwelijk heeft het niet gered, maar we zijn nog altijd goede vriendinnen.”
“Mijn leven nu lijkt in niets meer op dat van vijf jaar geleden. De afgelopen jaren waren een aaneenschakeling van allemaal kleine euforische momentjes. De allereerste keer dat ik mijn eigen hakken hoorde tikken op straat voelde fantastisch. Net als de eerste keer dat ik werd aangesproken als mevrouw. De eerste keer wakker worden met een vagina, nu een jaar geleden. Voor het eerst kunnen genieten van seks en blij zijn met mijn spiegelbeeld. Ik durf zelfs weer te dromen van een relatie.”
Over mijn twijfels en transformatie maakte ik al video’s en schreef ik blogs. Die blogs heb ik nu gebundeld in een boek: Onder de Radar. Het is geen standaard autobiografie, maar een mix van columns en fictieve verhalen geworden. Ik presenteer het boek op 4 november in theater De Kikker in Utrecht, waar ik acht jaar geleden al als Emma stond. Ik dacht toen dat ik een rol speelde, wist ik veel dat het die van mijn leven bleek te zijn. Door daar nu terug te komen vier ik eigenlijk én eindelijk de geboorte van Emma.”
“En dat niet alleen: met het boek hoop ik anderen te steunen die in hetzelfde schuitje zitten. Niet alleen trans mensen, maar alle mensen die niet in een hokje passen. Ik heb me mijn hele leven zo moeten verstoppen en ik wil ieder buitenbeentje laten weten dat dat niet hoeft. Het is fantastisch om jezelf te laten zien zoals je werkelijk bent, maar het is ook helemaal oké als je dat nog niet durft.”
'13 Reasons Why'-ster komt uit de kast als transgender: 'Transformeren is prachtig'
