Mijn lieve bonusvader Jan is 25 september 2018 overleden aan een hele bijzondere vorm van longvlieskanker, na een zwaar ziektebed van twee jaar.

Mijn moeder en Jan ontmoetten elkaar toen ze 17 en 19 jaar oud waren. Voor Jan was mijn moeder toen al de liefde van zijn leven. Toch wilde mijn moeder na vier jaar verder fladderen en verbrak ze de relatie. Mijn moeder kreeg een aantal jaar daarna een relatie met mijn vader, trouwde en kreeg mij en mijn zusje. Jan kreeg ook een nieuwe relatie, maar mijn moeder had hij niet losgelaten.

Nadat het huwelijk van mijn ouders strandde in 2007, ging mijn moeder op zoek naar een huisje in het dorp waar ze ooit vandaan kwam. Daar was Jan. De vonk sloeg gelijk weer over.

Na een relatie van tien jaar zijn ze getrouwd, maar helaas was Jan toen al een jaar ziek. Eind 2016 kreeg Jan last van zijn zij. Vervolgens ging hij het ziekenhuis in en uit. De doktoren dachten aan asbestkanker of ziekte van Lyme, omdat Jan zijn eigen hoveniersbedrijf had en dus veel daarmee in aanraking kwam. Maar helaas bleek na een jaar dat het een zeldzame vorm van longvlieskanker was en dat één van zijn longen al niet meer werkte.

Hij heeft zo veel pijn gehad, bizar hoe een mens dat volhoudt. Alles heeft hij geprobeerd tegen de pijn en hij heeft allerlei doktoren gezien en gesproken. Maar het mocht niet baten.

28 augustus 2018 vertrok ik voor mijn studie een half jaar naar Zweden. Jan wilde graag dat ik dit ging doen. Hij was zo trots op ons. Mijn zus en ik waren geen makkelijke kinderen in onze puberteit, maar hij voedde ons op met zoveel liefde. Wij waren echt zijn kinderen en hij onze allerliefste bonusvader.

In de ochtend op 25 september vertelde de dokter dat ze niks meer konden doen. ’s Avonds is hij overleden.

Jan was de liefste persoon van deze wereld. Hij had alles voor ons over, we missen hem nog elke dag.

Lees ook
Barbara herdenkt haar moeder Kitty: ‘Wij hadden aan een woord genoeg’