Wat vooraf ging…

Hecht gezin

“Mijn zusje (nu 23) en ik woonden in 2014 allebei nog thuis bij mijn vader en moeder. We waren een hecht gezin, ook al konden we flink discussiëren. Als er iets was, stonden we altijd voor elkaar klaar.”

Brandweerman

“Mijn vader was een lange, brede man en werkte bij de brandweer. In januari 2014 kreeg hij (toen 44) tijdens zijn werk zoveel pijn dat een collega hem naar het ziekenhuis bracht. Daar werd hij met spoed geopereerd toen bleek dat er een scheur in zijn aorta zat. De operatie was goed verlopen, dus ik had vertrouwen op een goede afloop, maar al snel merkten we dat mijn grote, stoere vader was veranderd in een kleine, ongelukkige man. Zijn carrière was voorbij en hij moest nog lang aansterken. Ik had hem nog nooit zien huilen, maar nu huilde hij ineens de hele dag.”

Roos

“Achteraf bleek dat mijn vader al voor de operatie ‘meer dan vriendschappelijk’ contact had met Roos*, een schoolvriendin van mijn moeder die net was gescheiden. Na de operatie kregen ze meer contact. Het viel lang niet op, tot mijn vaders 45e verjaardag in maart. Ook Roos kwam en ik weet nog hoe hij opfleurde van haar bezoek.

Ik mocht nooit mee

Zoals hij die dag naar haar keek, had ik hem nog nooit zien kijken: een smoorverliefde blik. Ik kreeg meteen een zwaar gevoel in mijn maag, maar dwong mezelf er niet over na te denken. Wel viel me vanaf dat moment steeds meer op. Zo gingen mijn vader en Roos vaak wandelen en mocht ik nooit mee, want ze zouden ‘zo’ terug zijn. Uren later waren ze dan pas weer thuis.”

Lees ook
Carol over vreemdgaan: ‘En dan ’s ochtends weer ‘gezellig’ met je gezin aan het ontbijt?’

2. Wat er gebeurde

Appen

“Op een avond lag ik met mijn vader op de bank en omdat we al weken niet in de buurt van zijn telefoon mochten komen, probeerde ik op zijn scherm te kijken – ik heb echt nog nooit zoiets ‘sneakys’ gedaan. Als ik op dat moment niet had gekeken, was het allemaal heel anders gelopen: mijn vader appte met Roos en het scherm stond vol met hartjes.”

Muurbloempje

“Ik dacht dat mijn hart ging ontploffen, zo snel ging-ie tekeer. Roos was de laatste die ik bij mijn vader zou verwachten. Hij viel op het ’type Yolanthe’, terwijl Roos meer een muurbloempje is. Ik moest weten hoe het zat en ben de volgende dag naar Roos gegaan om haar ermee te confronteren. Ik was zó zenuwachtig dat ik bang was dat ik van mijn stokje zou gaan.”

Verliefd

“Roos schrok zich rot toen ik zei wat ik had gezien. Ze vertelde dat het al even aan de gang was en dat ze echt verliefd waren. Aan de ene kant was ik opgelucht dat alle puzzelstukjes in elkaar vielen, aan de andere kant was ik ontzettend boos. Thuis kwam de confrontatie met mijn vader. Eerst ontkende hij alles, maar toen ik daar niet intrapte vroeg hij me om het stil te houden.”

Vreemdgaan

“Ik wilde dat mijn vader het zelf aan mijn moeder zou vertellen en besloot nog even mijn mond te houden. Twee dagen later is mijn moeder achter het vreemdgaan gekomen. Blijkbaar had ook zij al vermoedens en tijdens een ruzie hierover kwam de naam Roos naar boven. Ze stuurde mijn vader het huis uit en toen ik thuiskwam hebben we samen zitten huilen.”

Relatietherapie

“Na zo’n twee weken onzekerheid wilden mijn ouders het toch nog proberen en zijn ze in relatietherapie gegaan. Mijn vader voelde zich erg schuldig en wilde het graag goedmaken. Ook zei hij destijds dat de relatie met Roos over was, maar dat bleek achteraf niet zo te zijn. Ondanks alle inspanningen van beide kanten lukte het niet om weer bij elkaar te komen. Er was te veel gebeurd.”

Herseninfarct

“Qua gezondheid ging het intussen wel veel beter met mijn vader, maar op 12 april 2014 ging het mis. Hij werd buiten bewustzijn gevonden en in het ziekenhuis bleek hij een herseninfarct te hebben. Dit had niks met de scheur in zijn aorta te maken. Hij had, opnieuw, enorme pech. Mijn vader overleefde de operatie, maar hij is nooit meer bijgekomen. Na een slopende week is hij op 45-jarige leeftijd overleden.”

Lees ook
Emma kreeg op 23-jarige leeftijd een herseninfarct, nu worstelt ze met schuldgevoel

3. Wat de toekomst brengt

Flink verpest

“Roos heeft mijn vader de laatste dagen in het ziekenhuis niet meer gezien en ze was niet welkom op zijn begrafenis. We gunden het haar niet om afscheid te nemen. Dat klinkt misschien wreed, maar zij heeft het laatste jaar echt flink verpest voor ons. In het begin was ik bang dat ik haar tegen zou komen en haar dan iets aan zou doen. Er zat zoveel woede in me. Inmiddels ben ik gelukkig meer gekalmeerd.”

Schuld

“Natuurlijk weet ik dat mijn vader ook schuld heeft, maar ik hou onvoorwaardelijk van hem en op Roos kan ik wel boos blijven. Ook denk ik dat de scheur in mijn vaders aorta veel verschil maakte. Vroeger loog hij nooit en had hij normen, waarden en regels, die hij na de operatie ineens overboord gooide. Ik ben ervan overtuigd dat hij niet zichzelf was.”

Lees ook
Nienkes man ging vreemd met haar beste vriendin: ‘Waar moest ik met de kinderen naartoe?’

Nu

“Ik heb het ontzettend moeilijk gehad met mijn vaders dood. Er waren veel dagen dat ik mijn bed niet uitkwam en alleen maar huilde. Ook kreeg ik last van paniekaanvallen op random momenten. Door therapie, ademhalingsoefeningen en mindfullness gaat het sinds kort gelukkig iets beter. Ik vind het lastig om te zeggen wat de toekomst brengt, maar we proberen deze periode samen achter ons te laten en door te gaan met leven.”

* De namen in dit stuk zijn gefingeerd. Deze zijn bij de redactie bekend. De foto boven dit artikel dient ter illustratie.

Oproep

Heb jij binnen jouw familie iets aangrijpends meegemaakt dat je graag (eventueel anoniem) zou willen delen? Mail dan jouw verhaal in het kort naar nieuws@lindanieuws.nl o.v.v. ‘Familieverdriet’.