Vivian Gomez Cardoso (30) schitterde op 23-jarige leeftijd in de finale van ‘So You Think You Can Dance’. Dansen is haar tweede natuur, tot ze een half jaar terug in een rolstoel belandt.
Ze blijkt uitgezaaide lymfeklierkanker te hebben en de non-hodgkin lymfomen hebben zenuwschade aangericht in haar rug.
Voor de diagnose gaat Vivian letterlijk dansend door het leven. “Na de finale van So You Think You Can Dance bleef ik dansen, trainen en lesgeven. Nu zit ik in een girlband die getekend is bij Sony en daarmee heb ik net onze eerste single uitgebracht. Er stonden nog zo veel leuke dingen op de planning.”
Maar dan merkt Vivian dat ze steeds vaker moe is. “Ik dacht dat het kwam door mijn drukke schema. Met de band reisde ik vaak heen en weer naar Duitsland en ik dacht dat ik tussendoor niet genoeg rust nam. Ik maakte me er verder geen zorgen over.” Tot ze jeuk krijgt bij haar nieren en in haar borst. “Ook had ik af en toe druk op mijn borst, maar dat weet ik aan een slechte conditie.”
Een hevige pijn tussen haar schouderbladen voegt ze even later toe aan het lijstje met klachten. “Niets hielp, maar ik ging ervan uit dat ik een spier had verrekt of dat er een zenuw klem zat. De pijn werd steeds erger en alleen in een warm bad liggen hielp om deze iets te verzachten. Doordat de pijn zo heftig was begon ik misselijk te worden en kreeg ik steken in mijn maag. Meerdere keren heb ik ’s nachts bij de huisartsenpost gezeten, maar ik werd telkens terug naar huis gestuurd.”
De eerste signalen van uitval krijgt ze niet lang daarna. “Mijn teen begon te slapen. Met medicatie ging ik nog steeds elke dag naar mijn werk. Maar het slapende gevoel bewoog zich steeds meer omhoog in één been, tot het bij mijn knie aankwam. De huisarts dacht net als ik dat er een zenuw klem zat en stuurde me naar huis met een maagtabletje.”
Pas als ze een aantal keer naar de huisartsenpost is geweest met de steeds erger wordende uitval, wordt ze doorverwezen naar het ziekenhuis. “Inmiddels ‘sliepen’ allebei mijn benen. Ik voelde nog wel iets, maar kon mijn voeten niet echt meer bewegen. We planden een MRI in en de huisarts zei dat ik het even moest aankijken. Mocht het erger worden, dan moest ik bellen.”
“Ik verwachtte dat het allemaal wel zou meevallen, maar binnen twee dagen was ik terug in het ziekenhuis en werd ik diezelfde dag nog opgenomen. Anderhalve week na de eerste keer dat ik pijn voelde kon ik niet meer lopen. Het was ineens klaar. Nu ben ik verlamd vanaf mijn borst tot aan mijn tenen.”
Uit de MRI komt naar voren dat Vivian lymfomen heeft, een vorm van kanker in het lymfestelsel. “In mijn borst zat een lymfoom van 9 centimeter en in mijn nieren vonden ze er één van 14 centimeter. Uit het biopt bleek dat het een non-hodgkin lymfoom stadium vier was. Dat is een ver stadium, maar volgens de artsen goed te behandelen.”
“Uit de PET-scan bleek dat er ook nog een lymfoom in mijn ruggenmerg zat die de uitval had veroorzaakt. Een unieke combi, omdat niet veel mensen non-hodgkin in hun ruggenmerg hebben. Eigenlijk heeft die dwarslaesie me gered, want als ik die niet zou hebben gehad, was ik er misschien pas veel te laat achter gekomen dat ik kanker had.”
Ondanks de verschrikkelijke diagnose blijft Vivian positief. “Ik voelde meteen dat het wel goed zou komen.” En daar blijkt ze gelijk in te hebben. “Na twaalf zware chemo’s en vijf radiaties zijn mijn lymfomen niet meer actief. Als ik de dokter goed heb begrepen was er bij de laatste scan te zien dat er geen kankercellen meer actief zijn.”
De tekst gaat verder onder de foto.
“De gezwellen zijn weg; er zit enkel nog littekenweefsel in mijn ruggenmerg als gevolg van de radiatie waardoor ik nu nog steeds niet kan lopen. Nu hoop ik dat er in de loop van de tijd iets verandert in dat littekenweefsel waardoor de zenuwen in mijn ruggenmerg weer een connectie gaan maken.”
Intensieve therapieën in Amerika kunnen Vivian er hopelijk bij helpen weer te kunnen lopen en misschien zelfs ooit weer te dansen. “Mijn wil om uit deze rolstoel te komen is heel groot en ik ga alles op alles zetten om dat te bereiken. Ik hoop dat al mijn trainingsjaren tot nu toe hiervoor bedoeld waren en me gaan helpen te herstellen.” De artsen geven aan dat het moeilijk gaat worden om weer te lopen. “Maar daar neem ik geen genoegen mee.”
De therapie die Vivian nodig heeft is erg prijzig. “Helaas kan ik dat zelf niet betalen.” Daarom zamelt ze geld in voor de behandelingen. “Mocht ik al eerder positieve resultaten zien, dan doneer ik uiteraard al het overgebleven geld aan het goede doel.”
Wil je doneren? Dat kan hier.
Danielle (27) heeft een dwarslaesie: 'Niemand rijdt expres drie meiden aan'
