Trigger warning: seksueel misbruik en geweld

Geweld

Het seksuele misbruik en geweld vindt plaats vanaf Donicia’s vroege jeugd totdat ze jong volwassen is. “Ik ben in een onveilige situatie opgegroeid. Dan heb ik het niet alleen over seksueel geweld dat mij werd aangedaan, maar ook het geweld dat ik om me heen zag. Gaten in deuren, kasten die gesloopt werden; dingen die je als jong meisje niet hoort te zien.”

Maar dat de omgeving waar ze in opgroeide voor haar onveilig is, heeft Donicia niet altijd geweten. “Ik dacht altijd wel dat ik in een veilige bubbel zat. En ook al merkte ik soms wel dat het niet ging zoals het hoorde, wilde ik die bubbel niet kapotmaken. Dat wil niemand als kind. Je hoort daar op die leeftijd helemaal niet mee bezig te zijn.”

Dader

Wie haar jarenlang heeft misbruikt wil Donicia liever niet zeggen. “Deze persoon heeft me al die tijd verteld dat wat hij deed oké is. Hij deed het volgens hem omdat hij van me houdt en vertelde me dat het me zou helpen geen stress meer te hebben. Door zijn handelingen zou ik volgens hem betere cijfers halen op school. Als je dat jarenlang te horen krijgt, ga je dat geloven.”

Hoe vaak het misbruik plaatsvindt verschilt. “Soms wekelijks, dan weer maandelijks. Ook weleens elke avond. Het klinkt raar om te zeggen, maar als iemand je zo erg het gevoel geeft dat het normaal is, dan zorg je ervoor dat je jouw eigen gevoelens blokkeert. Ik vind het nog steeds moeilijk dat ik het toen heb toegelaten, maar ik wist niet beter.”

Het misbruik door bovengenoemde dader eindigt op het moment dat Donicia ouder wordt en steeds meer begint te beseffen dat wat er met haar gebeurt niet oké is. “Ook liet de dader me merken dat hij spijt had van zijn daden. Zijn schuldgevoel heeft ervoor gezorgd dat het uiteindelijk is gestopt.”

Schaamte

Jaren vol schaamte en trauma volgen. “Ik voelde me nog altijd de dader en niet het slachtoffer. Het idee dat iedereen boos zou worden en me zou laten vallen, klopte uiteindelijk ook wel. Maar niet omdat ik schuldig was aan alles wat me was overkomen. Dat kwam doordat ik me zo hard opstelde naar de buitenwereld dat ik uiteindelijk iedereen afstootte, omdat ik diep van binnen zo beschadigd was.”

Verhaal

Na jaren in therapie weet ze nu dat zij wél het slachtoffer is. Nu is Donicia eindelijk klaar om haar verhaal aan de buitenwereld te vertellen. “Na alles wat er de afgelopen maanden naar buiten is gekomen rondom het onderwerp misbruik, voelde ik dat ook ik me moest uitspreken. Ik wilde mensen laten weten dat ik dit ook had meegemaakt en dat het moest stoppen.”

Fotoshoot

Als Donicia een fotoshoot met fotografe Julia Rotgans wint, besluiten de twee een shoot te doen die het verhaal van de verschrikkelijke gebeurtenissen in haar jeugd weergeeft. “Zodat ik het nog niet hoefde te vertellen in woorden, maar met foto’s. Dat besluit was niet zomaar gemaakt, omdat we beiden wisten dat het een heftig project zou worden.”

Tekst gaat verder onder de foto.

“We hebben de fotoserie uiteindelijk If you have seen it all, close your eyes genoemd. Eigenlijk bedoelen we daarmee dat ook als je jouw verhaal vertelt, andere mensen vaak toch hun ogen sluiten. Ik merkte het toen ik de foto’s en mijn verhaal deelde op social media. Het bleef heel erg stil, terwijl ik juist wilde dat het iets teweeg zou brengen. Stilte doet ook pijn. Zelfs sommige vriendinnen van me hebben me nooit iets gestuurd.”

‘Het was feitelijk een groepsaanranding, maar waarom voelde ik me ontzettend verkracht?’Lees ook

Victim blaming

Er kwamen wel een aantal reacties; het gros van de mensen was positief, anderen gaven haar alsnog de schuld van alles. “Sommige mensen zeiden dat ik met zoveel mannen heb gedate en sex heb gehad, dat ik het zelf had veroorzaakt. Terwijl het aandacht en liefde zoeken bij mannen juist het gevolg is van het seksueel misbruik dat ik in mijn jeugd heb meegemaakt.”

In de jaren nadat ze eindelijk los is gekomen van het misbruik, heeft Donicia namelijk veel seksuele contacten. “Sommige slachtoffers willen nooit meer sex, sommige slachtoffers juist heel veel. Het ging me nooit om de sex. Ik wilde gewoon liefde en warmte voelen. Dat kreeg ik ook, maar dat duurde meestal maar tien minuten.”

“Het is in die tijd vaker voorgekomen dat jongens verder gingen dan ik wilde. Ik durfde geen ‘nee’ meer te zeggen, omdat het in mijn wereld normaal was dat mannen misbruik maakten van mijn lichaam. Het voelde alsof ik het verdiende en dat dit nu eenmaal is hoe de wereld met vrouwen omgaat.”

“Nu ik een hele lieve vriend heb weet ik dat sex ook iets is wat fijn is. Dat je liefde niet enkel hoeft uit te drukken in sex en dat dat niet de enige manier is om warmte te krijgen. Als dat zo was zou ik ook sex kunnen hebben met mijn vrienden.”

Trauma

Het jarenlange misbruik heeft meer lichamelijke en mentale trauma’s achtergelaten. “Als ik veel stress ervaar, gaan mijn botten en spieren verstijven. Daarnaast heb ik een angststoornis opgelopen, waardoor ik – vooral ’s avonds – niet alleen naar buiten durf. Ik ben dan bang dat iemand me zal achtervolgen en me pijn gaat doen.”

“Je staat ermee op en gaat ermee naar bed. Het is geen litteken, maar nog steeds een open wond. Ik hoef maar een artikel te lezen en ik word getriggerd. Het is iets wat ik elke dag met me meedraag en wat ik nog steeds aan het verwerken ben. Ik ben getekend voor het leven.”

Ogen openen

Met het vertellen van haar verhaal hoopt ze de ogen van (potentiële) daders te openen. “Mensen moeten beseffen wat voor impact dit heeft op slachtoffers. Waarom zouden jouw lusten belangrijker zijn dan het mentale welzijn van degene die je dit aandoet? Weet dat dit iemand ongelooflijk kan traumatiseren en dat dat trauma nooit volledig zal verdwijnen.”

Ben of ken je iemand die slachtoffer is geworden van seksueel grensoverschrijdend gedrag? Check dan deze vijf organisaties die je kunnen bijstaan. Bij dreigende situaties bel je altijd met politie op 0800-8844 of het noodnummer 112. 

Pauline (52) vertelt in 'Het Klokhuis' over misbruik: 'Als kind drukte ik het lange tijd weg'Lees ook