Eerste golf

Tijdens de eerste golf stond Eline op de covid-afdeling, verder werkt ze voornamelijk op de spoedeisende hulp. De arts herinnert zich nog goed hoe het voelde toen corona langzaam op hen afkwam. “Het bracht een soort gekke spanning met zich mee. Ik bereidde me langzaam voor en het kwam net zo langzaam dichterbij. Zodra die eerste patiënt in Nederland bekend was, ging het hard.”

Eline geeft aan dat het ook ‘een fijne saamhorigheid’ met zich meebracht. “We deden het echt als team. Desalniettemin was iedereen onzeker, want het was een onbekend ziektebeeld.” De arts geeft aan dat ze het spannend vond, en soms vreesde fouten te maken.

Weinig kennis

“Ik was bang om de verkeerde inschatting te maken door simpelweg weinig kennis over het virus. Ik had casussen waar onzekerheid bij kwam kijken. Daardoor nam ik mijn werk regelmatig mee naar huis. Daar dacht ik er langer over na en deed ik er meer onderzoek naar. Dat maakte het extra zwaar”, legt Eline uit.

Zo waren er meer lastige momenten. “Wij, maar voornamelijk verplegers, hebben handen van mensen vastgehouden tijdens hun laatste momenten. Omdat familie er niet bij kon, namen we automatisch die steunende rol in. Iedereen is er ontzettend graag voor elke patiënt, maar dat is niet makkelijk.”

Emoties vergeten

Door corona is er meer aandacht gekomen voor het ventileren van emoties onder collega’s. “Dat wordt soms emotioneel”, vertelt Eline. “Ik heb het idee dat die emoties buiten het ziekenhuis soms vergeten worden.”

“Mensen denken: als arts heb je er nou eenmaal zelf voor gekozen om die verantwoordelijkheid te nemen”, legt Eline uit. “Bepaalde situaties kunnen echter, ondanks dat je ervoor opgeleid bent, nog steeds emoties met zich meebrengen. Dat is iets dat ik als arts echter niet vaak deel, waardoor mensen buiten het ziekenhuis zich dit misschien niet realiseren.”

Lees ook
Arts over anti-vaxxers in Beau: ‘Ik houd mijn hart vast’

‘In het hoofd van de dokter’

“Als zorgverlener heb je een bepaalde functie waarbij je je emotie opzij zet”, gaat de arts verder. “Anderen zien de grote impact minder goed dan wij. Het is een ver-van-hun-bed-show. Dus ik denk dat het goed is om het daar meer over te hebben.”

De documentaire In het hoofd van de dokter, die vanaf 19 december te zien is, spreken Eline en andere artsen en verplegers over hun gevoelens en het ventileren daarvan. “Ik vind het ontzettend mooi dat dit de impact voor zorgpersoneel en ondersteunend personeel laat zien. Toen ik de documentaire zelf zag, dacht ik: het was inderdaad pittig, die eerste golf.”

* Eline’s naam is wegens privacyredenen gefingeerd en is bekend bij de redactie.