De eerste zwangerschap van Jaleesa Koelen is een traumatische ervaring. Daarom besluit ze het bij de tweede helemaal anders te doen. Ze bevalt in alle rust thuis in bad, met haar vriend én dochter erbij.
In de rubriek Werpsterren deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“De zwangerschap van mijn zoon verliep voorspoedig”, vertelt Jaleesa. “Ik was superfit. Ik wandelde altijd al superveel, maar daar ging ik gewoon mee door.” Het enige nadeel? “Het was coronatijd. Ik had mijn dochter meer willen betrekken in het proces en had het leuk gevonden als ze een keer mee kon naar de controle bij de verloskundige, maar dat mocht niet. Daarom heb ik alles gefilmd en bekeken we thuis de opnames.”
Van de bevalling van dochter Eowyn weet ze niet veel meer. “Ik ben destijds ingeleid in het ziekenhuis vanwege langdurig gebroken vliezen. Het was een traumatische ervaring. Mijn dochter werd direct na de geboorte bij me weggehaald.” Het zorgt ervoor dat ze geboortefotograaf wordt én dat ze inzet op een andere manier van bevallen. “Ik wilde deze keer een bevalling thuis in bad, met mijn dochter erbij, een geboortefotograaf en de verloskundige op de achtergrond in plaats van op de voorgrond.”
Celine was tijdens zwangerschap continu misselijk: 'Hoe groter zij werd, hoe zieker ik me ging voelen'
“De ene dag wandelde ik nog twee uur”, zegt Jaleesa. “De andere dag begonnen de weeën. Ik ging het timen en de weeën kwamen regelmatig. Ik had ook het idee dat ik vruchtwater had verloren. Het was 06.30 uur en ik maakte mijn vriend wakker. Mijn dochter slaapt bij ons in bed en werd ook wakker. Ze zei: ‘De baby komt vandaag!’. Om 07.30 uur ging ik naar beneden. Mijn vriend wilde een broodje in de oven doen. ‘Nee, we gaan niet eten’, zei ik. ‘Zet het bad maar neer, de bevalling gaat zo beginnen.’ Ik ging weer naar boven, maar wist niet meer hoe ik de weeën nog moest opvangen. Ik kroop weer naar beneden. Om 10.00 uur dook ik in het bad, ook al zat er nog maar een klein laagje water in. Het lukte me meteen om te ontspannen.”
Haar vriend belt de verloskundige en de geboortefotograaf. “Om 10.20 uur kwam kwam de verloskundige binnen, om 10.40 uur de fotograaf. Ik was bang dat ze te laat zouden komen, want het ging razendsnel. Mijn dochter aaide me over mijn hoofd terwijl ik aan het persen was. De verloskundige hield zich – op mijn verzoek – afzijdig. Ze zat op de bank, liet mij mijn ding doen en motiveerde me vanaf de zijlijn.”
Na twintig minuten verschijnt het hoofdje van haar zoon. “De verloskundige zei: ‘Pak hem maar, hij is er al’. Ik voelde hem, maar kreeg hem er niet uit. ‘Nu op handen en knieën’, zei de verloskunde. Dat deed ik. Zij haalde hem eruit. Hij zat vast met zijn schouder. Dat was wel even heel vervelend, ik wilde het zo graag zelf doen.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Het is de droombevalling waar Jaleesa op hoopt. “Ik had nergens last van. Mijn vriend was in tranen, mijn dochter keek mee. Ze speelde en danste om het bad. Het was prachtig. Ik heb nog anderhalf uur in bad gezeten. Ook mijn placenta heb ik zelf geboren laten worden. Ik wilde het allemaal zo rustig mogelijk laten verlopen en dat was gelukt.”
Na anderhalf uur gaat ze uit bad en doet de verloskundige een controle. “Ze zei: ‘Schrik niet, maar je hebt een totaalruptuur en moet naar het ziekenhuis. Je moet gehecht worden op de OK.’ Ik voelde niks, waarschijnlijk door de adrenaline. Ik liet het over me heen komen. We hebben de navelstreng nog doorgebrand met een kaars – dat vonden we een mooier en rustiger ritueel dan knippen – en daarna moest ik écht naar het ziekenhuis. Maar dat doet niks af aan deze ervaring. Ik voelde me goed en heb, ook achteraf, nergens last van gehad.”
Nastassja schuifelde puffend en persend over de galerij: 'Zei andere flatbewoners nog gedag'
De kraamverzorgster die er is na de geboorte van haar dochter is ook deze keer van de partij. “Dat hoopten we al, want zij was de allerliefste kraamverzorgster die we ons konden wensen. Ze was de schoonmoeder van onze verloskundige en kwam de dag na de bevalling naar ons toe. Dat was leuk voor ons en leuk voor haar. Ze kon mijn dochter ook meemaken nu ze ouder was. Het was gezellig en fijn en ik heb gehuild toen ze wegging.”
Avan is inmiddels twee en Eowyn bijna vijf. “We zijn nog niet helemaal compleet. Ik hoop op een derde kindje.” Maar ook nu zijn ze gelukkig. “Het gaat goed. We zijn alternatief. Mijn vriend en ik dragen onze kinderen veel, ik geef ze nog steeds borstvoeding en we slapen met zijn vieren in een bed.” Hoe ze een eventuele derde bevalling voor zich ziet? “Dan wil ik alle twee mijn kinderen erbij hebben.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Werpsterren’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Pauline raakt totaal in paniek en scheurt volledig uit tijdens bevalling: 'Durf niet meer te bevallen'
