Zangeres Desray (54), bekend van de groep 2 Brothers on the 4th Floor uit de 90’s, zal de komende tijd optreden om haar boodschap als surviver van borstkanker te verspreiden. Daarom komt ze met een nieuwe sound, boek én theatertour.
Desray wil andere kankerpatiënten met haar muziek helpen om zich minder alleen en verdrietig te voelen: “Ik wil mensen een hart onder de riem steken.”
Een stralende lach, lekker make-upje en glanzende, lange blonde haren: Desray ziet er geweldig uit en zo voelt ze zich gelukkig ook. Ze is net klaar met het signeren en inpakken van een grote stapel boeken over haar ervaringen met borstkanker. Het boek heet Dreams to survive, vernoemd naar de bekende zin uit haar hit Dreams. Ook zijn de titels van haar eerdere hits Never alone en Come take my hand ineens toepasselijker dan ooit. Want Desray heeft nieuwe dromen nu ze klaar is met haar borstkanker: ze wil mensen inspireren en steunen in moeilijke tijden.
Desray neemt ons mee terug naar het jaar 2019, toen ze plotseling een harde plek in haar borst vond. “Dat jaar voelde ik me echt niet lekker”, vertelt ze. “Ik voelde me zwartgallig, een beetje depressief. Dat is dus echt helemaal niks voor mij. Normaal gesproken hou ik van het leven! Ik begreep niet wat er aan de hand was, ik dacht aan de overgang.”
“Ik had ook al een tijdje steken in mijn borst. Ik dacht dat dat kwam doordat ik door een pittige tijd ging. Zo had ik een verhuizing en een scheiding achter de rug en een nieuwe liefde ontmoet: best hectisch allemaal. Totdat ik op een dag zomaar een harde schijf in mijn borst ontdekte.”
Controleer je borsten met Het Borstkanker Alfabet: 'Niet iedereen weet waar je op moet letten'
“Ik ging direct naar de huisarts en wist op de een of andere manier ook: dit is het. Ik denk dat ik borstkanker heb. Dit speelde allemaal rond de feestdagen en ik koos ervoor om het nieuws expres even stil te houden in afwachting van de uitslag. Omdat mijn moeder en schoonmoeder allebei (borst)kanker hadden gehad, wilde ik niet de feestdagen verpesten. Alleen mijn vriend wist het.”
“Begin januari kwam het nieuws dat het inderdaad niet goed was. Ik had een tumor van 5,5 centimeter. Op dat moment viel voor mij veel op z’n plek; van mijn negatieve gevoelens tot de steken waar ik achteraf gezien al bijna twee jaar mee rondliep.”
“Ik dacht: haal alles er maar uit. Een paar nieuwe borsten en klaar. Dat hadden ze destijds ook bij mijn moeder gedaan, maar zo werkte het niet bij mij. De dokters wisten niet in hoe verre het was uitgezaaid, dus moest ik een chemotraject in. Dat duurde een half jaar, de eerste drie maanden wekelijks en de laatste periode om de week. Het was een slopend proces.”
“Op de dag van de chemo kreeg ik mijn ‘gezondheidscocktail’ die alle cellen doodmaakte. Ik had ook heel veel pillen tegen de pijn en de misselijkheid. Op dag drie stortte ik meestal in omdat de pillen dan waren uitgewerkt. Dan slikte ik nog meer pillen. De eerste twee maanden ging dat nog, daarna werd het moeilijker. Maar ik bleef sporten, lette op mijn voeding, las een boek over anti-kanker; ik heb echt mijn best gedaan om zo veel mogelijk zelf aan mijn genezing bij te dragen. Ik had het geluk dat ik wist dat ik beter zou worden en ben daar ontzettend dankbaar voor. ”
“In maart 2020 brak corona uit en dat was ook het moment waarop ik er wel mee naar buiten wilde komen. Dat vond ik best spannend. Eerst durfde ik het niet, omdat ik dacht dat ik dan misschien geen optredens meer zou krijgen, terwijl zingen juist nog heel goed ging. Maar de reacties op mijn socials waren hartverwarmend. Ik heb daar heel veel steun uit gehaald, en dat gaf mij ook echt moed om door te gaan. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik ben overdonderd door de vele lieve reacties van mensen.”
“Een van de pittigste dingen vond ik zelf dat ik mijn haar verloor. Ik had zo gehoopt dat mij dat bespaard zou blijven. Mijn haar hoort echt bij mijn imago, is mijn kracht. Helaas zat het na twee weken al los en heb ik het laten afscheren bij de pruikenmevrouw. Ik kocht allerlei pruiken en had mutsjes met een haarband door mijn kapster laten maken. Helaas vielen ook mijn wimpers en wenkbrauwen uit door de chemo’s, dus je zag het nog steeds.”
“Als je je kracht verliest, moet je heel erg naar binnen om op zoek te gaan naar je eigenwaarde. Dat was een heel proces: ik moest zoeken naar mezelf en hoe ik van mezelf kon houden. Wat wil ik nog met het leven? Wat is mijn levenszin? Waar kan ik nog aan werken? Ik wist dat ik de studio in moest om mooie muziek te maken, want zingen is wat ik doe.”
“Ik wist al snel dat ik hier echt iets nuttigs mee wilde doen. Veel mensen lieten me weten dat ze geraakt werden door mijn openheid en steun vonden in de manier waarop ik mijn ervaringen deelde. Dat deed echt wat met mij. Je kunt je zo eenzaam en alleen voelen als je in een traject zit waarbij de wereld doorgaat en je zelf stil staat.”
“Bij mij ging het lopen moeizaam, ik kon moeilijk de auto in en uit, alles deed zeer en ik had weinig energie. Dat mijn hele vrouwelijkheid wegviel vond ik ook lastiger dan ik had gedacht. Dan stapte ik in mijn nachtjapon met een kale kop in het bed bij mijn vriend met wie ik pas net samen was. Hij was er echt voor me, maar voor hem was het ook niet makkelijk om mij zo te zien. Ik was zo blij dat hij rustig bleef. Hij kon ook meeluisteren naar de doktoren, want ik kon niet meer zo goed nadenken. Ik was best een beetje in shock.”
“Na de chemo had ik een maand rust, daarna volgde de operatie. Ik heb ervoor gekozen om de hele borst weg te laten halen. Te vaak hoorde ik in mijn omgeving dat de kanker anders later weer terugkwam. Dat wilde ik voorkomen. Alles is onderzocht en ook de poortwachter, de eerste klier onder de oksel, was schoon. Dat betekende gelukkig dat ik geen uitzaaiingen had.”
Erfelijke borstkanker opsporen: 'Screening voor jonge vrouwen moet en kán beter'
“In de zomer van 2020 was het buiten bloedheet. Iedereen ging zwemmen, ik liep met twee draines helemaal kapot te gaan van de hitte. Toen de drains weg mochten had ik nog wel een flinke herstelperiode van een jaar. Geestelijk ben ik sterker geworden door alles wat ik heb meegemaakt, maar lichamelijk ben ik minder sterk dan voorheen. Zo heb ik na de borstkanker nog van alles gebroken omdat mijn evenwicht niet in orde was en mijn botdichtheid achteruit gaat. Ik heb geleerd dat ik niet te snel moet willen, meer de tijd moet nemen en stress moet vermijden.”
“Mijn belangrijkste les? Dat is de stilte en de rust voor mezelf opzoeken. Loskomen van mijn telefoon en andere prikkels, zodat ik mijn lichaam weer kan voelen. Door alles om ons heen vergeten we te connecten met ons eigen gevoel, maar ik heb geleerd om de stem van mijn hart te horen en te vertrouwen op mijn intuïtie.”
“Door te connecten met mijn ziel hoor ik de stem van mijn hart. Dat hoor je ook terug in mijn nieuwe muziek. Die gaat over hoop, kracht, zelfvertrouwen, passie en verbinding zoeken met elkaar. Mijn kracht haalde ik tijdens mijn herstel echt uit mijn muziek en teksten.”
“Muziek is vaak een mooie tool om bij je eigen gevoelens en liefde te komen. Ik ben op een missie om mijn verhaal te vertellen en te delen om mensen te inspireren. Ik zing alles vol overgave, zodat het bij de mensen binnenkomt. Daarbij vind ik het heel belangrijk om te onthouden dat je altijd de keuze hebt om niet vanuit angst te leven, maar vanuit liefde.”
Zangeres Desray in tranen na optreden in 'Amazing Grace': 'Zoveel meegemaakt'
