Debbie Gunther Mohr stond in LINDA. 90 in de galerij ‘Ik snijd mezelf’. Zo’n elf jaar later vertelt ze hoe haar omgeving reageerde op haar verhaal en laat ze weten hoe het nu met haar gaat.
Omdat LINDA. twintig jaar bestaat, blikken we terug op de meest indrukwekkende verhalen van de afgelopen twee decennia. Waaronder het verhaal van Debbie. “Ik had er ineens genoeg van.”
“Ik vond het belangrijk dat er aandacht kwam voor deze ziekte, maar was ook wel bang dat mensen heel erg geschokt zouden zijn”, vertelt ze. “Mensen die zichzelf snijden laten dat bij voorkeur niet zien, ze dragen lange broeken en bedekkende mouwen. Het is echt een taboe.”
“Ik weet nog dat de fotograaf enorm schrok toen hij de andere meiden en mij zag, en ik was zo dun dat de styliste nog snel een andere jurk moest halen, omdat alles wat ze had geleend te groot voor me was. Maar de reacties waren heel positief, mensen vonden het dapper dat ik mijn verhaal deed.”
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
“In 2012 zei ik: ‘Mijn kinderen zien mij alleen in het weekend, maar ik blijf hoop houden dat ik mijn verleden van seksueel misbruik kan verwerken. Ik wil mijn kinderen groot zien worden.’
Inmiddels gaat het echt beter met me. In 2018 ben ik nog twee weken opgenomen vanwege mijn eetstoornis en het automutileren, maar vlak voor Kerstmis dat jaar kwam ik thuis, was ik redelijk op gewicht en gestopt met mezelf beschadigen. Ik had er gewoon in één keer genoeg van. Sindsdien heb ik het nooit meer gedaan.
Nu is het 2023: ik woon thuis, mijn kinderen zijn intussen 20, 18 en 15, en onlangs waren mijn man en ik 16 jaar getrouwd. Ik doe geregeld leuke dingen met mijn gezin. We zijn net op vakantie geweest, jeu de boulen met elkaar en gaan soms uit eten. Op badkledingdagen ga ik tegenwoordig zelfs af en toe naar een wellnessresort. En ik ben gestopt met het dragen van vesten en lange mouwen als het warm is. Het interesseert me niet meer dat mensen mijn littekens zien.”
“Ik krijg ongeveer een keer per week gedragstherapie. Mijn anorexia is overgegaan in boulimia, maar daar is mee te leven. Helemaal beter zal ik nooit worden, maar op alle vlakken ben ik psychisch sterk verbeterd. Alleen mijn negatieve zelfbeeld en mate van zelfkritiek mogen nog wel een tandje minder zelfondermijnend.”
Evi Hanssen over anorexia: 'Het draait niet alleen maar om gewicht verliezen, het gaat om controle'
Disclaimer: dit artikel gaat over een persoonlijke ervaring. Heb je zelf lichamelijke en/of – mentale klachten? Raadpleeg dan altijd je (huis)arts
