Daphne Wesdorp (24) is oorlogscorrespondent voor het Nederlands Dagblad en zit op het moment in Oekraïne. Samen met een collega maakt ze een documentaire over Charkiv.
Aan LINDA.nl vertelt Wesdorp hoe het daar aan toe gaat.
Daphne Wesdorp (24) is correspondent in Oekraïne: 'Hij hield ons onder schot'
Daphne Wesdorp
“Een oorlog brengt de meest slechte kanten in een mens naar boven. Maar ook de mooiste. Het brengt mensen samen.” Die twee extremen naast elkaar, is wat Wesdorp zo fascineert. “Vaak wordt een heel zwart-wit beeld gecreëerd van een oorlogsgebied. De ene partij is goed, de andere partij slecht. Maar zo zit het helemaal niet. Het is een uitdaging hoe ik dat zo kan vertalen dat mensen het interessant vinden om te lezen en te kijken”, vertelt de 24-jarige conflictjournalist.
Een jonge leeftijd om je in een oorlogsgebied te bevinden. Dat vindt haar moeder ook. “Mijn ouders supporten me onwijs en zijn heel trots. Tegelijkertijd zijn ze heel bezorgd. In Charkiv moet ik mijn telefoon vaak uitzetten, omdat ze anders telefoons kunnen tracken. Hoe meer mensen samen, hoe groter de kans op een luchtaanval. Mijn telefoon stond laatst vier uur uit, en toen ik ‘m weer aandeed, had mijn moeder twintig keer gebeld.”
Acht weken
Samen met journalisten en vrijwilligers uit de hele wereld reist ze Oekraïne rond om verslag te doen. Sommige journalisten ontmoet ze ter plekke, met andere spreekt ze af via Instagram. “Het is heel fijn om samen met andere journalisten te sparren over verhalen. Het is natuurlijk ook gezelliger dan alleen.” Het plan was om twee weken te blijven. Wesdorp zit er inmiddels al acht weken.
Door middel van zogeheten fixers komt Wesdorp van plek naar plek. Fixers zorgen voor een plek om te slapen en leiden Wesdorp en haar collega’s door checkpoints heen. “Het is best moeilijk om ons werk te kunnen doen. Op veel plekken moet je toestemming krijgen om aan de slag te kunnen.”
Documentaire
Wesdorp maakt samen met een Amerikaanse journalist een documentaire over Charkiv. Ze volgen vrijwilligers die humanitaire hulp bieden in flats waar Oekraïners zijn gevlucht of liever niet thuis zitten. Daar treft Wesdorp heftige situaties aan. “Een 92-jarige vrouw zat al anderhalve maand helemaal alleen in een donkere kamer. Verschrikkelijk om te zien. Naast haar stond een emmer waar ze in plaste”, vertelt ze. “Ik spreek ook vaak mensen die net hun kinderen zijn verloren of van wie het huis net is gebombardeerd. Dan hou ik het niet altijd droog. Dat geeft niet, het is mensenwerk.”
In de documentaire laten ze alles zien wat er gebeurt, hoe heftig ook. “Alleen als mensen echte beelden zien, beseffen ze hoe het hier daadwerkelijk aan toe gaat. En zijn de beelden heftig? Dan is dat zo. Zo gaat het hier nu eenmaal”, vertelt de journalist.
‘Goed werk’
Het is dan ook niet overal veilig. “Laatst wilden we iets dichter bij de frontlinie komen. We beseften dat het gevaarlijk was wat we probeerden, dus we gingen terug naar de auto. Toen zagen we ineens een groene soldaat met een geweer op ons gericht naar ons toe rennen. We wisten niet of hij Oekraïner of Rus was. Achteraf dacht de Oekraïense soldaat zelf dat wij Russen waren, en schrokken we van elkaar.”
Ondanks de gevaren, voelt Wesdorp zich op haar plek. “Ik voel dat ik goed werk doe. Er is geen andere plek op de wereld waar ik nu zou moeten zijn.”
Liveblog Oekraïne | Nederlandse ambassade in Kyiv gaat vrijdag weer open
