Vakantie betekent vrijheid, herinneringen maken, uitrusten. Je denkt niet aan ongelukken en het grootst mogelijke verdriet, want dat overkomt alleen anderen.
In 2019 maakt Cornelie de Ruiter (53) met haar man Herdi en hun twee kinderen een reis door Thailand. Op Phuket wordt Herdi geëlektrocuteerd.
“De reis naar Thailand was Herdi’s idee. Hij had de hele route uitgestippeld. ‘Nu kan het nog met de kinderen’, zei hij steeds. Finn was toen 12 en Eve 16: ik zei dat ze heus niet ineens het huis uit gingen. Maar Herdi had haast, zoals hij dat met alles had. Zijn manier van leven was intens. Hij deed nooit iets op halve kracht, of dat nu werken of hardlopen was. ‘Met mij word je niet oud’, zei hij geregeld. Toen vond ik dat stom, maar nu denk ik dat hij zijn vroege dood misschien heeft voorvoeld.
Thailand was fantastisch. We genoten van de natuur, het eten en elkaar. Tijdens een tussenstop hadden we een overnachting op Phuket. Bij het hotel doken we in het zwembad. Finn en Herdi gingen tikkertje doen, Eve en ik bleven in het water. Herdi rende om het zwembad heen, Finn ging erachter aan. ‘Pak me dan!’ riep Herdi. Toen greep hij een hek vast. Plots hoorde ik hem een rare, harde kreet slaken. ‘Mam, het hek staat onder stroom!’ riep Finn. Herdi hing aan het hek en viel toen neer in het zwembad.
We trokken hem op de kant en ik begon hem te reanimeren. Keihard stond ik te rammen om weer leven in dat lichaam te krijgen, maar ik zag Herdi voor mijn ogen wegtrekken. Alsof zijn ziel zijn lichaam verliet.”
Daniëlle moest reanimeren: 'Er was geen ademhaling, geen pols, geen bewustzijn'
“Een ambulance nam hem mee naar het ziekenhuis. Ik wachtte op de gang. Een arts liep langs, stopte even en zei toen laconiek: ‘He’s gone.’ De volgende dag mocht ik hem zien in het mortuarium – een groot woord voor een ruimte vol oude troep. Herdi daar achterlaten was hartverscheurend.
Een dag later vlogen we naar huis, Herdi kwam pas later met een repatriëringsvlucht. De terugreis was vreselijk. Twee weken eerder waren we vrolijk met z’n vieren op vakantie gegaan, nu kwamen we terug met alleen Herdi’s koffer. Die heb ik nog steeds niet uitgepakt, ik kan het gewoon niet.
Mijn lieve familie, vrienden, de kinderen en mijn hond sleepten me door die eerste periode. Zag ik in de supermarkt Thaise curry, dan liep ik snel door. De pijn is nog vers en ik mis hem elke dag. Maar hoe verdrietig de afloop ook was, toch heb ik geen spijt van die vakantie. Mensen durven nooit naar onze reis te vragen, zij zien Thailand als een no-go onderwerp. Terwijl ik er prachtige herinneringen aan heb, tot het zo gruwelijk misging. Het waren misschien wel de twee mooiste weken uit mijn leven.”
In het LINDA. IS OP VAKANTIEBOEK lees je nog twee verhalen van vrouwen die op vakantie met het noodlot te maken kregen. Het magazine ligt nu in de winkel en is ook online te bestellen.
Dé musthave in je bagage of achtertuin: dit is het LINDA. vakantieboek
