In de rubriek ‘Monumentje’ interviewen we elke week iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenkt Maarten Huisman (42) zijn buren Cor en Marjan, die als familie voor hem waren.
“Ze zitten in mijn hart en ik zat in hun hart”, vertelt Maarten aan LINDA.
In 2007 gaat Maarten in het huis wonen waar hij nu nog steeds woont en waar Cor en Marjan een jaar daarna naast komen wonen. “We maakten kennis als buren, maar langzaam maar zeker veranderde die relatie.” Ze raken bevriend met z’n drieën en komen vaak bij elkaar over de vloer. “Ik zag ze als mijn tweede ouders en zij mij als derde kind.” Maarten heeft veel warme herinneringen aan het oudere echtpaar. “Marjan was coupeuse en verraste me met zelfgemaakte kussentjes, maar ze kon ook ontzettend goed koken en bakken en ik mocht regelmatig proeven. Cor deed klusjes en andersom nam ik bloemen voor hen mee of hielp ik mee in hun huis. Er ontstond gewoon een heel bijzondere band tussen ons.”
Op een zaterdagochtend in 2016 heeft Marjan acute rugpijn. Na onderzoeken blijkt dat ze uitgezaaide longkanker heeft. Nog geen twee maanden later overlijdt Marjan. “In februari was ze jarig en lag ze in het ziekenhuis. Toen ik aankwam, zei het verplegend personeel: ‘O! Jij bent het derde kind, het buurkind’”, vertelt Maarten enthousiast. Marjan en Cor hebben twee kinderen met wie hij ook een goede band heeft. “Ik noem hun dochter mijn buurzus en zij noemt mij haar buurbroer.”
“Het was een intense periode”, blikt hij terug. “We hebben het heel erg met elkaar beleefd en nog van alles besproken. Je werkt naar een einde toe, dat was heel verdrietig om mee te maken.” Cor en Marjan zijn dan al ruim vijftig jaar samen. “Ze waren echt een twee-eenheid”, legt Maarten liefdevol uit. “Cor moest opeens leren het huishouden te doen. Dat heeft hij wel heel goed opgepakt. Marjan gaf hem een snelcursus vanaf haar ziekbed.”
Maarten ziet hoe zwaar zijn buurman het heeft en probeert hem waar mogelijk te ondersteunen. “Op Marjans sterfbed maakte ze zich druk om twee dingen. Ze was bang voor de dood en ze wist niet hoe het verder moest met Cor. Ik heb haar toen beloofd dat ik voor hem zou zorgen. En dat heb ik gedaan tot aan zijn dood.”
In 2021, het weekend waarin Nederland te maken kreeg met enorme sneeuwval, krijgt Maarten op zaterdag een telefoontje van de dochter van Cor en Marjan. “Of ik wilde komen, want hij was met blaasontsteking naar de huisarts geweest en verward. Ik heb een boterham voor hem gemaakt en boodschappen gehaald.”
Op zondag houden de klachten aan, maar ze denken dat de antibiotica nog moet aanslaan. Ook de dagen erop voelt Cor zich niet beter, dus uiteindelijk besluit Maarten toch nog eens de huisarts te bellen. “Hij werd op dat moment niet goed en toen is hij afgevoerd naar het ziekenhuis. Daar bleek hij covid te hebben en kwam hij op de corona recovery-afdeling terecht.”
In die tijd mogen er slechts twee familieleden langskomen dus Maarten wordt op de hoogte gehouden door Cors zoon en dochter. “Ik ben een gevoelsmens en ik had er een slecht gevoel over.” Om bezig te blijven doet Maarten wat in het huishouden van Cor, zodat hij na zijn opname in een fris bed terechtkomt. Maar in het ziekenhuis krijgt Cor een lichte tia en blijkt dat hij meerdere bloedproppen heeft.
“Hij kreeg bloedverdunners, maar er volgde een zware hersenbloeding”, vertelt Maarten verdrietig. “Zondagavond laat werd ik gebeld dat het een aflopende zaak was. Er was een lockdown en een avondklok, maar daar ben ik doorheen geracet.” In de auto moet hij ontzettend huilen. “Hij noemde me altijd ‘stiefbeen’, dat is een soort rommelaar die van oude troep houdt. Toen ik aankwam, zei zijn dochter: ‘Daar komt stiefbeen’ en liep er een traan over zijn wang.”
Ashley (30) verloor haar vader Willem aan alvleesklierkanker: 'Een ras-Amsterdammer met een klein hartje'
Als Maarten op dinsdag op bezoek is in het ziekenhuis zit hij samen met zijn “buurzus” aan het bed van Cor. “We hadden eigenlijk gewoon een gezellig gesprek met drie personen, maar de derde persoon sprak niet terug.” Ze halen herinneringen op en eigenlijk is het dezelfde setting als altijd aan de keukentafel. “Op dat moment ging hij steeds rustiger ademen. Ik had beloofd dat ik voor hem zou zorgen, maar ik had nooit verwacht dat ik er tot zijn laatste adem zou zijn.” Maarten kijkt met veel liefde terug op de tijd met zijn buurtjes. “Ik ben enorm dankbaar voor de rol die we in elkaars leven speelden.”
“Ze waren unieke mensen, heel modern en open-minded en groot van hart.” Hij beschrijft ze als levensgenieters en mensen die altijd openstonden voor nieuwe mensen en ontmoetingen. “Beiden hadden ze een brede blik en interesse in de wereld om hen heen. En bovenal waren ze ontzettend gezellig.”
Cor en Marjan hebben een enorme leegte achtergelaten in Maartens leven. “Ik mis vooral die gekke momentjes. Als ik een cake bakte, hield ik altijd een plak over voor Cor, en op de markt nam ik ritsen mee voor Marjan. Die vanzelfsprekendheid is weg en dat heeft echt als een gat gevoeld.” Het raakt hem nog steeds. “Na Cors overlijden kwam er een mevrouw aan de deur die ik niet kende. Zij zei: ‘Jij moet Maarten zijn, ik heb zoveel over je gehoord, ik kom je even condoleren.’ Dat was heel apart, maar zo bijzonder.”
Maarten koestert de herinneringen en denkt nog vaak aan Cor en Marjan. “Het waren gewoon hele leuke mensen die er altijd voor mij en de mensen die ze liefhadden waren. Ze worden ontzettend gemist.”
Ter nagedachtenis aan Cor en Marjan.
Wil jij ook het verhaal vertellen van jou en je overleden dierbare? Mail je naam, leeftijd, telefoonnummer en in een paar zinnen je verhaal naar lezer@linda.nl o.v.v. Monumentje.
Minke's moeder koos voor palliatieve sedatie: 'We dachten dat we nog afscheid konden nemen'
