In de rubriek ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenkt Conny haar vader Gerard, die overleed aan een bloedvergiftiging.
Geschreven door Conny Gerritsen ter nagedachtenis Gerard Berends (4 april 1947 – 28 september 2018).
Ik herinner me hem als een zorgzame, betrokken vader, als een maatje. Mijn vader en ik hoefden elkaar maar aan te kijken en we wisten precies wat de ander bedoelde. Voor mij was hij een held. Hij kon alles: klussen, kapotte dingen repareren, tuinieren, boekhouden en hij was sterk.
Mijn vader is in het ziekenhuis overleden. Hij had een bloedvergiftiging, maar zijn lichaam was te zwak om hier weer bovenop te komen. ’s Avonds voor zijn overlijden heb ik een tekst geschreven over hoe hij was als vader.
Hij heeft voor mij twee huisjes opgeknapt, hij leerde mij van alles over financiën en hij ging er graag met mij op uit. Mijn vader werkte graag in de tuin en was gek op dieren. Na zijn overlijden heb ik drie maanden een depressie gehad. Ik had het gevoel dat de hele wereld om mij heen doordraaide, terwijl ik stilstond.
Omdat mijn moeder nu alleen is, ga ik regelmatig bij haar lunchen. Vooral in het begin vond ik dat heel fijn. We haalden herinneringen op. Mijn mooiste herinneringen zijn van de vele wandeltochten die we samen hebben ondernomen. Mijn vader kon enorm genieten van de gekleurde bladeren in de herfst, mooie luchten en een mooie zonsondergang.
We namen ons eigen eten en drinken mee en nuttigden dat ergens op een bankje. Of we maakten een wandeling met een natuurgids die van alles vertelde over herten, dassen en allerlei planten.
Mijn vader was niet gauw bang. Met hem ging ik in een achtbaan om het uit te proberen. Ook hierom hebben we enorm plezier gehad, vooral omdat mijn moeder en broertje wat voorzichtiger zijn.
Ik mis zijn lach en zijn begrip voor mijn situatie, ik heb autisme. Vorig jaar heb ik de diagnose gekregen. Ik weet zeker dat hij het had begrepen. Dan hadden we er samen over kunnen praten. Ik mis ook de simpele momenten die wij als vader en dochter vaak hadden. De gesprekken, samen lachen, samen op stap, televisie kijken, dat soort dingen.
Zonder hem is er een grote leegte is ontstaan. Toch heb ik het idee dat hij van bovenaf voor mij een bepaalde koers bepaalt. Het geeft mij een goed gevoel dat hij nog steeds over mij waakt.
Lees ook
Talitha verloor kort na haar moeder haar vader: ‘Ik reed met gierende banden naar hem toe’
