Tsjongejonge wat maak iedereen zich druk over Steven Brunswijk en dat hij zoende met een andere vrouw dan zijn wettige echtgenoot. Die overigens een stoeptegel verderop stond en het allemaal dikke prima vond.
De comedian werd exposed als vreemdganger en zag zich genoodzaakt zich te verantwoorden op social media. Dat het tussen zijn vrouw en hem allemaal koek en ei was, en dat dit gewoon onderdeel van hun relatie is.
Iedereen heeft hier al zijn plasje over gedaan, dus eigenlijk is mijn pennenvrucht mosterd na de maaltijd. Ware het niet dat ik hier al een paar weken geleden over schreef. Natuurlijk niet over Brunswijk die werd neergezet als vreemdganger, maar over de diverse relatievormen. Eigenlijk als mosterd vóór de maaltijd.
Wat is het toch dat iedereen iedereen maar in hokjes en vakjes wil duwen? Terwijl er zoveel vormen van liefde zijn. Brunswijk werd direct in het vakje ‘open huwelijk’ gepositioneerd. Maar dat heeft hij helemaal niet. In een open huwelijk neuken de echtelieden/partners met wederzijds goedvinden buiten de deur. Brunswijk heeft een monogame relatie, alleen snoepen hij en zijn vrouw ook weleens van een ander, maar enkel en alleen in het bijzijn van elkaar. Niks buiten de deur, niks scheve schaats.
Ook zaterdag tijdens de Gay Canal Pride ging dat op, want de kersverse mevrouw Brunswijk stond eveneens te tongworstelen met een vrouw. En later zijn ze gezellig met zijn vieren naar hun hotel gegaan voor een wilde nacht. Fantastisch toch?
Maar de hokjesgeest viert hoogtij. Er wordt geoordeeld en veroordeeld. Er zijn ook niet zo heel veel mensen die het begrijpen. En zeker niet dat de Brunswijkjes hun relatie monogaam noemen. Ik begrijp het wel. Mijn geliefde en ik gaan ook weleens naar een festival of feest waar de vrijheid gevierd wordt. En hij mag wat mij betreft flirten, frommelen en zoenen met een ander. Net als ik dat mag. Soms maken we daar gebruik van, soms hebben we alleen oog voor elkaar. Ik vind het fijn als ik hem zo zie genieten. Ik weet namelijk dat dit slechts een momentopname is, dat hij straks met mij meegaat en zijn hart bij mij ligt.
Ik zoen ook weleens met een ander, zelfs weleens met een vrouw. Maakt mij dat biseksueel? Nee, wat mij betreft niet. Ik houd van vrouwen, van de complexiteit van het vrouwenbrein, dat snap ik (van mannen snap ik veel minder). Ik zal echter nooit een seksuele relatie willen met een vrouw, maar vrouwen kunnen wel heel lekker zoenen. Een vrouwenzoen is compleet anders dan die van een vent, veel zachter, veel liever. Alles aan een vrouw is zachter, de tong, de lippen, haar fysiek.
Niet dat ik veel verder ga dan een tongzoen en wat geknuffel, want ik zou niet weten wat ik met andermans vagina aan moet. Het roept ook geen verlangen bij me op. Maar als mijn geliefde een andere vrouw zoent, dan snuffel ik graag mee. En dat verhoogt alleen maar de feestvreugde voor ons allebei.
Omdat wij elkaar dit gunnen, open kunnen zijn wanneer we een ander voor een avond aantrekkelijk vinden, heeft het fenomeen ‘stiekem doen’ bij ons geen enkele functie. Net als jaloezie, die speelt in deze setting totaal geen rol. Wanneer ik zeg dat ik iets niet prettig vind, zal hij dat ook absoluut niet doen. Omgekeerd ook niet. Dus is er geen reden om jaloers te zijn.
Overigens had ik nooit gedacht dat ik zo zou kunnen zijn, maar met de juiste partner kun je op een ontdekkingsreis gaan. Je grenzen verkennen, verleggen en je terrein herindelen.
Hoe we eigenlijk bij deze invulling komen, weet ik niet. Er stond niets op ons Tinderprofiel over de vorm of manier waarop we een relatie zagen. Zoiets gaat organisch. Eerst is het een fantasie, dan wordt het een hypothetische vraag: ‘Wat als…’, dan wil je de grens wel onderzoeken en stel je de randvoorwaarden op.
Maar tuttemetut, wat een collectieve verontwaardiging en onbegrip over de manier waarop – in dit geval – Steven Brunswijk zijn relatie invult. Het oordeel. Vreselijk. Ik heb even op zijn Insta gekeken en de reacties zijn werkelijk om te kotsen. ‘Cheater’, ‘Lekker tegen anderen geilen’, ‘Waarom trouw je als je niet trouw kunt zijn?’
Gelukkig zijn er ook andere reacties, van mensen die niet oordelen. Zo is mijn geliefde ook; gespeend van oordelen. Dat heb ik van meet af aan in hem bewonderd, hoe (seksueel) vrij hij is in zijn denken. Zo heb ik bijvoorbeeld een stoute vriendin met wilde verhalen, hij lacht daar hartelijk om. Oordeelloos. Ik heb hem het woord ‘slet’ of ‘hoer’ nog nooit horen gebruiken om een vrouw weg te zetten. Zo hoort het ook, maar je zal ze de kost moeten geven.
Overal moet een etiket op geplakt worden, voor alles moet een hokje of vakje zijn. Lekker overzichtelijk. Lekker veilig. Lekker herkenbaar. Lekker oninteressant. Ik wil dan ook afsluiten met de woorden van Brunswijk zelf: je bent pas vrij als je niet in een hokje past.
'Hij trouwde met een leuke babbelkont, maar zou willen dat ze haar mond eens hield'
