Omdat ze allemaal naar een andere bestemming gaan, besluiten ze de broek te laten rouleren. En zo wordt deze dus steeds na een tijdje gedragen te zijn, doorgestuurd naar de volgende vriendin. Veel plezier ermee, niemand jaloers omdat de andere er tijdelijk mee loopt te pronken.

Sisterhood

Ik gebruik de broek even als metafoor voor een man. In het bezit van de een, maar ook prima passend bij een ander. Alleen bij ‘Sisterhood’ loopt de vergelijking mank, want er is weinig verzustering. Niet alleen omdat de meeste vrouwen hun man niet graag uitlenen, maar vooral hoe ongenuanceerd vrouwen oordelen. Zoals bij de laatste column over vriendin Juul, die al jaren een relatie heeft met een getrouwde man.

Ik verbaas me er elke keer weer over hoe met hoeveel enthousiasme vrouwen elkaar afmaken. Niet gehinderd door enige kennis wordt Juul neergezet als een heks, toxic, voor haar is een speciaal plekje gereserveerd in de hel. En dan die arme onwetende echtgenote die waarschijnlijk een venerische ziekte oploopt, want als je het met een getrouwde man doet, ben je een slet, een sloerie die alles neukt wat los en vast zit zonder een werkjas aan te doen. En hij natuurlijk ook, want ze is vast de enige niet.

In sommige landen en/of culturen is een buitenvrouw of maîtresse volledig geaccepteerd, maar hier wordt een buitenechtelijke relatie gedegradeerd tot iets pervers en smerigs. Over liefde rept niemand. Liefde? In de meeste bekrompen gedachtegangen kan het dàt in ieder geval niet zijn.

Lust! Geiligheid, dat is het. Anders niets. En als die vent is uitgeneukt, wordt de minnares bij het grofvuil gezet. Zo! Net goed. Eigen schuld, dikke bult. Moet je maar met je poten van andermans vent afblijven. De minnares verdient verdriet, die heeft haar recht op geluk verkwanseld.

Sommigen nemen al een voorschot op het leedvermaak: ‘Sliep uit, hij gaat lekker toch niet bij zijn vrouw weg’. Om er aan toe te voegen: ‘Indien je de moeite waard bent wel.’ Met andere woorden, jouw ‘waarde’ wordt afgemeten aan de waarde die een man jou geeft. Persoonlijk ga ik meer voor eigenwaarde, maar ieder zijn ding natuurlijk.

Ik heb trouwens nieuws: sommige dingen kunnen naast elkaar bestaan. Je kunt verliefd worden op een getrouwde man, hem trouw zijn en hem niet bij zijn gezin willen weghalen. Een getrouwde man kan op zijn beurt verliefd worden op een ander. Inderdaad, de meesten gaan niet weg bij hun gezin en dat kan om tal van redenen zijn. Kinderen, financiën, familie, of omdat hij gewoon nog van zijn vrouw houdt. Niet genoeg, maar genoeg om te blijven. Kan allemaal. Dat maakt wat hij met die Andere Vrouw heeft niet minder echt.

Ik heb het even niet over een slippertje, of de notoire vreemdganger die neukt om te scoren. Ik heb het over een liefdesverhouding, zoals Juul heeft. Die volgens de comments meer ruggengraat moet kweken en niet ‘fatsoenlijk’ is. Fatsoenlijk… Dat vind ik altijd een van de leukste; het burgermansfatsoen van wie de trotse bezitter zo graag met het vingertje wijst. Overal een mening over heeft en een daaruit voortvloeiend oordeel.

Over Juul in dit geval, maar ook over bijvoorbeeld Monique, de vrouw van André Hazes. Dat ze hem steeds weer terug neemt. Poehhhh! Geen zelfrespect! Wat een oordeel weer. Het is toch haar zaak, haar leven? Niemand weet wat er zich tussen twee mensen afspeelt.

Er zijn zoveel vrouwen die hun man terugnemen. Nou en? Alsof je niet kunt vergeven. Alsof je een knop kunt omzetten om niet meer van iemand te houden. Je houdt niet van zijn (wan)daad, maar dat is heel wat anders.

En als je dan het profiel ziet van zo’n keyboard warrior; een kort pittig kroketje met cartoonrood haar, of een koddig ananasje met een krokant geblondeerd kuifje. Ach, lieverds…

Sisterhood, we willen het graag, maar kunnen het niet. Terwijl de enige op deze wereld die jouw ervaring als vrouw begrijpt, een andere vrouw is. Ik hoor ze al zeggen: “Ja, en hoe zit het dat met die getrouwde vrouw die bedrogen wordt?” Heel simpel: Dat is de verantwoordelijkheid van de man die haar eeuwige trouw heeft beloofd en van niemand anders.

Ik denk dat veel (voor)oordeel voortkomt uit angst. Angst dat degene die je thuis op de bank hebt hangen plots gezien wordt door een ander. Vooral als je elkaar nog maar weinig te melden hebt en seks niet meer is dan even snel een vergeten boodschap halen bij Albert Heijn.

Dan is er ruimte en dat begrijp ik. Ik begrijp alles. De woede van de bedrogen echtgenote, het verdriet van de minnares, de verliefdheid van de getrouwde man. Ik begrijp het allemaal. Het enige dat ik niet begrijp is het oordeel.

Hoe anders gaan mannen hiermee om. Wanneer een vent met een getrouwde vrouw neukt, is er niemand die zegt: “Ah, dat is toch zielig voor haar man!” Houdt hij er naast zijn wettige echtgenote een vriendin op na, zal geen vriend een moralistisch disciplinegesprek met hem aangaan. The brotherhood of the traveling (under)pants, zou je het kunnen noemen.

'De meeste verhoudingen met getrouwde mannen eindigen in heartbreak'Lees ook