Ik liep laatst door de Albert Heijn en hoor een mannenstem achter me: ‘Hey mooie dame…’ Ik draai me om en zie een donkere man van hooguit dertig. Hij loopt al een tijdje achter me aan, want hij weet wat ik ga eten. Ik schiet in de lach, wat hem aanmoedigt om te zeggen: ‘Ik wil je graag beter leren kennen. Mag ik je telefoonnummer? Ga ik voor je koken.’
“Ben je niet een beetje te jong voor mij?”, vraag ik.
“Nee hoor”, antwoordt hij. “Leeftijd is maar een nummer.”