We hebben er weer een! Mijn vriendin komt lichtelijk verontwaardigd aan. Zij datet ruim een maand met een oh zo leuke man die ze uit de Tinder-tombola heeft gevist. Chatten, facetimen en sinds een maand daten. Een fantastische klik.
Klein minpuntje: hij kan bijna nooit spontaan iets afspreken. Want druk, druk, druk. Maar nu is de aap uit de mouw. Hij deelt nog steeds tafel en bed met een vrouw.
‘Hij is in de afwerkingsfase’, zegt mijn vriendin verontschuldigend. ‘Afwerkingsfase?’ vraag ik. ‘Kom op. Gezaagde planken werk je af, een zijnaad werk je af, maar een relatie? Nee. Die verbreek je of die heb je. Je leeft niet onder een dak, omdat je in de ‘afwerkingsfase’ zit. Hij gaat gewoon vreemd met jou!’
‘Nee. Er is niets meer tussen hem en zijn partner. Ze hebben al drie jaar geen seks meer gehad… En ik geloof hem. Ik kan er toch niet zo naast zitten qua gevoel?’ Ze kijkt me lichtelijk in paniek aan.
‘Ik zeg niet dat hij niet verliefd op je is. Dat zal zeker. Maar hij heeft gewoon een partner. Als het werkelijk uitgesproken is dat de relatie voorbij is, zou hij namelijk wel spontaan kunnen komen. Dan heeft hij poep aan wat zij erover denkt. Immers, er is niks meer.’
De zoveelste gebonden Tinder-lover. Deze is dan niet wettelijk getrouwd, maar meneer woont gewoon al tig jaar samen. De vrouw des huizes heeft de memo dat de relatie over is tot op heden niet gekregen. Ze strijkt nog steeds zijn overhemden en heeft inspraak waar ze deze zomervakantie samen naartoe gaan.
Ik heb er nu al een aantal in mijn omgeving die een man heeft getroffen wiens tandenborstel al jaren gezellig thuis staat geparkeerd, naast die van zijn vrouw. En dan net doet alsof hij naarstig op zoek is naar de love of his life. Wanneer een vrouw daar met boter en suiker in gaat, blijkt ze slechts of een kortstondige sidekick te zijn of – in sommige gevallen – een langdurige bijzit.
Wat bezielt mannen toch om vreemd te gaan? (niet dat vrouwen niet vreemdgaan, maar we houden het even bij de mannen). De algemeen heersende overtuiging dat het puur gaat om zinderende seks blijkt een fabeltje. Althans, volgens de Amerikaan M. Gary Neuman, huwelijkstherapeut, psychotherapeut en auteur van maar liefst zeven boeken over huwelijk en dus overspel. Volgens zijn onderzoek blijkt namelijk dat slechts 8 procent van de vreemdgangers het enkel alleen doet voor de bedpret.
Nummer één als reden voor overspel is emotionele disconnectie. Er wordt niet (meer) voorzien in zijn emotionele behoefte, er is geen waardering voor wat hij doet. Mannen schijnen namelijk onzekerder te zijn dan wij denken. Niet alleen wíj willen horen hoe mooi we zijn en dat deze jurk niet dik maakt, ook zíj zoeken bevestiging, willen graag horen dat ze er heerlijk uitzien.
Hij hoopt dat je een slakkenspoor achterlaat als je hem met alleen een handdoekje om de heupen uit de badkamer ziet komen, dat je hem nog woest aantrekkelijk vindt en als het even kan wil hij ook graag de held van de dag zijn. Het gevoel hebben dat hij impact heeft, het verschil maakt. Als dat er allemaal niet is, wordt de seksuele relatie net zo armoedig als de emotionele.
Iedereen begrijpt dat je na tien jaar huwelijk niet meer dagelijks in de kroonluchters hangt, maar de spanning en liefde in de relatie houden is een absolute must.
Aangezien de meeste mannen emotioneel geconstipeerd zijn, uiten ze hun liefde namelijk vaak door het fysieke, de seks en als dat er dus niet meer is (of niet meer naar tevredenheid), sterft de relatie een langzame dood. Niet dat er direct een scheiding in zit, maar het enige dat er eigenlijk nog bestaat is de buitenkant. De muren van het huis, het dak – vaak in de vorm van kinderen, hypotheek en sociale omgeving. Dus van de buitenkant lijkt het nog wat, maar van binnen is het leeg.
Er is natuurlijk nog een categorie en die is wanneer de seksuele behoefte van man totaal anders is dan die van de vrouw. Wanneer hij nieuwsgierig is naar wat er allemaal nog meer te halen valt in de wondere wereld van seksualiteit. Bijvoorbeeld als hij haar van tijd tot tijd in de boeien wil slaan of uitgedost in en leren pak naar de kloten wil gaan op Wasteland, terwijl voor haar een vluggertje aan het aanrecht en een concert van André Rieu wild genoeg is.
Ten slotte hebben we nog de ‘Vagina Verzamelaars’. Vreemdgaan om het vreemdgaan. Vagina’s verzamelen als postzegels. Daar gaan we verder geen woorden aan vuil maken.
Mijn psychologie van de kouwe grond biedt mijn vriendin weinig soelaas. ‘Zou hij zo’n jokkebrok zijn?’, vraagt ze vertwijfeld. ‘Nou, misschien is het niet echt jokken’, troost ik. ‘Ik geloof zonder meer dat hij verliefd op je is geworden. Maar waarschijnlijk speelt zijn gescheiden status zich alleen in zijn hoofd af. Is hij in zijn fantasie jouw dagelijkse held, maar in werkelijkheid leidt hij een mediocre leven waar jij in ieder geval niet op zit te wachten.’
‘Misschien dat hij nu inziet om weg te gaan’, probeert mijn vriendin nog een keer. ‘Misschien wel…’ beaam ik. Maar in gedachten weet ik dat in negen van de tien gevallen zo’n huwelijk niet in stand blijft ondanks die Andere Vrouw, maar dankzij Die Andere Vrouw.
'Hij mag hooguit zijn mening geven als die tenminste beter is dan de mijne'
