Wanneer je als vrouw het problematische gedrag van mannen aankaart, ben je al snel een ‘mannenhater’. LINDA.meiden-stagiair Rokaya komt er voor uit dat ze mannen soms haat.
Maar alleen op dít specifieke moment.
Wanneer je als vrouw het problematische gedrag van mannen aankaart, ben je al snel een ‘mannenhater’. LINDA.meiden-stagiair Rokaya komt er voor uit dat ze mannen soms haat.
Maar alleen op dít specifieke moment.
Als jong meisje kwam ik er al snel achter dat ik mezelf moest beschermen tegen personen van het mannelijke geslacht. Ik kreeg namelijk al van jongs af aan te maken met straatintimidatie. Situaties waarin mannen ongepaste opmerkingen maakten, iets te lang naar mij keken of een move probeerden te maken terwijl ze qua leeftijd mijn vader hadden kunnen zijn.
In geen enkel geval durfde ik me uit te spreken over hoe smerig ik me hierdoor voelde. Het is een vies gevoel wanneer een oudere man je tot lustobject doopt, terwijl je in de spiegel alleen nog maar een kind ziet.
Op een gegeven moment gebeurde het zo vaak, dat het bijna vanzelfsprekend werd en ik er niet meer raar van opkeek. Naarmate ik ouder werd, werd dit alleen maar erger. Ik ben nagesist, achtervolgd, opgewacht, uitgescholden en geïntimideerd. Niet omdat ik zelf die aandacht zocht, maar omdat een man besloot me te reduceren tot een lustobject.
2022 luidde ik helaas ook weer in met een flinke portie straatintimidatie. Nadat de klok twaalf uur sloeg, besloten mijn beste vriendin en ik nog even buiten een rondje te gaan lopen. Toen zij een snackbar inging, wachtte ik buiten.
Er kwam een man tegenover me staan die zo’n tien jaar ouder was dan ik. Hij startte een monoloog die eindeloos door leek te gaan. Ik voelde zijn ogen over mijn lichaam heen glijden en walgde van de manier waarop hij op zijn lip beet. Hij had door dat ik me ongemakkelijk voelde, maar dat interesseerde hem niet. Ook niet toen ik mijn ongemak uitsprak. Toen ik eindelijk samen met mijn vriendin de situatie kon verlaten, dacht ik dat het nare moment achter de rug was. Dit was helaas niet zo, want zijn vriend besloot achter ons aan te lopen.
Hij wilde weten wie ik was, waar ik vandaan kwam en waarom ik niet tegen hem en de lip bijtende vriend wilde praten. Dacht ik dat ik te goed voor hen was? Mijn vriendin en ik zeiden dat we graag wilden dat hij wegging, maar hij luisterde niet. En terwijl hij steeds agressiever werd, bleef hij naast ons lopen.
Verderop stond de andere man ons in de gaten te houden en hoewel ik hem hulpeloos aankeek, greep hij niet in. Uiteindelijk hebben we omstanders om hulp gevraagd en dropen de twee mannen af.
Dit is één van de tientallen situaties waarin ik op basis van mijn geslacht in gevaar ben gebracht. Op die momenten word ik niet meer gezien als persoon met emoties en gedachtes. Er lijkt geen respect voor mij; alleen maar lust voor mijn vrouwelijkheid.
Waar wel respect voor is? De mede-man. Mijn niet-bestaande vriend heeft mij vaker gered dan mijn ‘nee’. Wanneer ik word aangesproken en vertel dat ik geen interesse heb, is dat vaak geen goede reden. Wat wel goede redenen zijn, is wanneer ik zeg dat ik een relatie heb of vertel dat ik aan het wachten ben op mijn zogenaamde vriend die elk moment kon komen. Dan kan ik ineens wel met rust gelaten worden.
Wanneer ik het onderwerp straatintimidatie aankaart bij mannen, kruipen ze vaak in een soort slachtofferrol waarin hun enige reacties zijn: ‘Niet alle mannen zijn zo’, ‘Wat ben je toch weer een mannenhater’ of ‘Wat had je aan?’.
Ik heb niet alleen van mannen, maar ook van vrouwen te horen gekregen dat ik opval met mijn kleding en dat ik beter mijn haren in een knot kan doen, omdat mijn krullen voor te veel aandacht kunnen zorgen. En hoewel deze reacties soms goedbedoeld zijn en doelen op zelfbescherming, ben ik daar helemaal klaar mee. Wij hoeven ons vrouwzijn niet te camoufleren, omdat een man zich anders kan misdragen.
Het moet eens over zijn met dit problematische gedrag. Ik wil niet meer honderd keer nadenken over welke straat ik insla, op welk tijdstip ik nog naar buiten kan of wat het volgende excuus is dat ik moet gebruiken wanneer ik aangesproken word. En ik wil ook niet meer stressen wanneer mijn zusje ’s avonds vanuit haar werk terug fietst naar huis. Ik wil me veilig voelen en geen rekening hoeven houden met het eventueel gevaarlijke gedrag van een man die ik in het donker tegenkom.
Dus ja, ik ben een mannenhater. Maar wel op het moment dat er geen respect is voor mijn vrouwzijn, mijn afwijzing of mijn veiligheid. Een mannenhater, omdat ik anders mijn vrouwelijkheid moet haten.
Deze column verscheen oorspronkelijk op 3 januari 2022 op LINDA.nl – deze delen we nu opnieuw vanwege het CBS-onderzoek waaruit blijkt dat twee op de drie jonge vrouwen ervaring hebben met straatintimidatie.
Nafluiten en achternalopen: twee op drie jonge vrouwen op straat geïntimideerdLees ook