In mijn tienerjaren was het maar moeilijk meekomen met mijn geëngageerde vriendinnen, die stopten met vlees eten, demonstreerden tegen ongelijke meisjesrechten en hun loon als vakkenvullers doneerden aan Greenpeace. Ik deed aan liefdadigheid op mijn eigen manier, althans dat dacht ik.
Mijn ouders die in dit land zijn opgevangen als vluchtelingen hebben hun schuldgevoel naar het grote deel van de familie dat achter moest blijven, nooit weten los te schudden. Alles wat we over hadden, stuurden we op naar hen die nog altijd in armoede leefden.
