Afgelopen week voerde ik een gesprek met een vriend over traditionele rolverdelingen binnen een relatie. Ik heb een eigen carrière, vind gelijkwaardigheid een vereiste en financiële onafhankelijkheid een must.
Toch ben ik ook een vrouw die ervan geniet om het eten op tafel te zetten als een man thuiskomt. Is het gek dat ik wel voor gelijke rechten ben, maar niet per se voor gelijke rollen als het aankomt op mijn relaties?
Misschien is het tegenstrijdig. Ik ben voor emancipatie en gelijkheid, aan de andere kant omarm ik verschillen tussen mannen en vrouwen. Ik vind het bijvoorbeeld niet erg me soms als een stereotype vrouw op te stellen in een relatie. Ondanks dat ben ik dan weer níet de vrouw die je pils uit de koelkast pakt als je dorst hebt.
Laat ik duidelijk zijn: op het gebied van een traditionele rolverdeling heb ik het niet over volledig in dienst staan van een man of zijn carrière. Mijn behoeftes verdienen evenveel aandacht. We leven in 2022; het draait wat mij betreft om balans.
Dat ik het eten klokslag half zeven op tafel zet en dat niet erg vind, betekent ook gewoon dat een man vervolgens de vaatwasser in mag ruimen. Waar ik op doel is dat mijn verzorgende ‘vrouwelijke’ karakter, ook ruimte mag krijgen binnen een relatie. Want, ondanks dat typische genderrollen de laatste jaren vaker worden bekritiseerd, is er niets mis met daar wel voor kiezen. Al dan niet in een geüpdatet jasje.
Als een man mijn hand pakt, vind ik het fijn als zijn hand leidt. Puur, omdat ik me dan heel veilig voel. ‘Jij bent mijn vrouw, ik bescherm je’, een vorm van trots. Ja, ik weet dat dit een hoog holbewonergehalte heeft, een beetje conservatief zelfs. Terwijl, eigenlijk is het toch heel feministisch en krachtig om toe te geven dat je binnen een relatie geen dominante rol nastreeft? Bovendien, dat je het oké vindt dat een man het hout hakt, terwijl de vrouw het soepje roert?
Misschien ben ik wat ouderwets, maar ik geloof niet per definitie dat rollen ons aangeleerd zijn. Wat mij betreft zit het ook in de aard van het beestje. Daar hoeven we niet altijd naar te luisteren en dat is maar goed ook, anders zou ik daadwerkelijk nog aan mijn haren een willekeurige grot in worden gesleept.
Volgens mij zit gelijkwaardigheid en dus ook geluk en succes binnen een relatie, niet in het negeren van bepaalde behoeftes en rollen, maar in het kiezen voor waar ik me prettig bij voel. Van mij hoeft een man niet per se even vaak te koken als ik. Zo lang we beiden onze taken en verantwoordelijkheden hebben en we daar een gelijke balans in vinden, is het mij best.
Ik strijk je kleren wel, als jij het vuil buiten zet. Ik doe de boodschappen graag, als jij onze financiën bijhoudt.
Wederzijds respect is wat mij betreft veel belangrijker als het gaat om gelijkwaardigheid en… laat ik niet op de zaken vooruit lopen; eerst maar eens een man tegenkomen die mijn minimale kookkunsten tolereert.
'Alles voor de centen, de dood is een lucratieve business'
