Ingeklemd tussen het Hilversumse Mediapark en de lokale villawijk ligt het Heksenweitje, een groot grasveld dat ik ontdekte toen ik net Falco had geadopteerd, een Griekse hond met laattijdig gediagnosticeerde PTSS (door mij, toen hij na een paar rustige eerste maanden bang bleek voor álles).

Het gras staat er hoog, het tweebaans paadje is uitgesleten en de mensen die er komen zijn altijd dezelfde. Deze wei is sindsdien mijn dagelijkse – en vaak enige – moment waarop ik met volwassenen praat, het lot van een thuiswerkende zzp’er. Het is ook de plek waar ik leerde dat je op latere leeftijd nog hechte vriendschappen kunt opbouwen.