Claudia* zat 23 jaar lang in een gewelddadige relatie, maar ze durfde niet te vertrekken omdat ze bang was haar hond Balou kwijt te raken. Stichting Mendoo zorgde ervoor dat ze voor zichzelf kon kiezen, zonder haar trouwe viervoeter te verliezen.
Aan LINDA.nl vertelt ze hoe ze het tij wist te keren.
“Ik heb 23 jaar lang in een afschuwelijke relatie gezeten”, vertelt Claudia. “Mijn ex was agressief en een vreselijke narcist. Als ik erover praat, doet het nog steeds pijn. Mijn hondje Balou was mijn enige redding. Zij kwam mij troosten als het niet goed ging.” Claudia wil dolgraag uit de gewelddadige relatie stappen, maar ze weet niet hoe. “Ik was doodsbang mijn beestje kwijt te raken.”
Toch besluit ze drie jaar geleden dat ze echt weg moet. “Tijdens een sterk moment riep ik dat ik dit niet meer wilde en niet meer kon. Dat had ik vaker geroepen, maar dan durfde ik niet door te zetten. Dit keer deed ik dat wel.”
Na tijdelijk noodgedwongen met haar ex te hebben samengewoond, komt Claudia in een antikraakwoning terecht. “Ik woonde slechts anderhalve straat verderop. Nog steeds in dezelfde plaats, omringd met dezelfde mensen. Mensen die geen weet hadden van wat zich binnen onze relatie had afgespeeld. Daarnaast had hij altijd mooie praatjes en stond iedereen aan zijn kant.”
De rust keert niet terug. Claudia’s ex blijft haar lastigvallen, bedreigen en stalken. Ook dreigt hij Balou bij haar weg te halen. “De politie stond meerdere keren aan de deur. Ik was niet veilig: ze pushten me om naar een vrouwenopvang te gaan.”
Als ze uit haar antikraakwoning wordt gezet en dakloos wordt, móet ze wel. “Mijn nicht wilde tijdelijk op Balou passen, maar dat stelde me niet gerust. Wat als hij haar daar weg zou halen?”
Claudia belandt in een vrouwenopvang waar ze haar helpen om een veilige situatie te creëren en nieuwe huisvesting te vinden. Maar op die noodopvang is Balou niet welkom. “Ze vroegen of ik al eens van Stichting Mendoo had gehoord. Potverdorie, waarom wist ik niet dat dat bestond? Bij de opvang hebben ze Mendoo gebeld en binnen no time was alles geregeld.”
De stichting regelt dat Balou tijdelijk naar een gastgezin gaat waar het haar aan niks ontbreekt. Waar het dier precies verblijft, mag Claudia niet weten om de veiligheid van het gastgezin te waarborgen. Eens per twee weken krijgt ze een foto en een update. “Ik heb heel veel gehuild, maar was blij dat ze was ondergebracht.”
Acht maanden lang zit Claudia in de opvang. Inmiddels heeft ze een fijne plek en is de rust echt wedergekeerd. “De acht maanden zonder Balou waren heel raar. Toen ik haar terugkreeg, moest ik hard huilen. Ze was zichzelf niet en het heeft een paar weken geduurd voordat we weer aan elkaar gewend waren. Soms merk ik nog steeds aan haar dat ze een vorm van verlatingsangst heeft. We waren altijd met zijn tweeën. En dat zijn we nu gelukkig weer. Maar het gaat keigoed hoor. Dit beestje betekent alles voor mij. Als Mendoo er niet was geweest, had ik dit niet overleefd.”
*Deze naam is om privacyredenen gefingeerd. Claudia’s echte naam is bij de redactie bekend.
“Stichting Mendoo zorgt voor een veilige plek voor huisdieren afkomstig uit huiselijk geweldsituaties”, vertelt Rianne Haaijema. Ze is mede-directeur van de stichting. “We zorgen ervoor dat het dier naar de dierenarts gaat en dat ook zij kunnen herstellen. Daarnaast werken we aan beleidsverandering binnen de opvanglocaties. Het belang van samenblijven in dit soort situaties is vaak heel belangrijk voor het herstel.”
“Inmiddels zijn er elf opvanglocaties in Nederland waar dieren welkom zijn. Ten slotte willen we door het bieden van een training bewustwording creëren bij onder anderen hulpverleners. We kunnen met elkaar meer voor elkaar krijgen als we de signalen op tijd zien en adequaat handelen.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Psycholoog over dierenmishandeling: 'Als kinderen het doen, wil ik altijd weten waarom'
