Een bevalling van vijf minuten, daar zou menige moeder direct voor tekenen. Claudia van der Paard (44) overkwam het.
In ‘Werpsterren’ deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Op 10 september 1997 beviel ik van mijn oudste zoon. Hoewel het mijn eerste was, ging alles gemakkelijk en duurde de bevalling ‘maar’ zeven uur. De tweede keer was het, net als bij de eerste keer, de bedoeling dat mijn moeder erbij zou zijn. Het ging echter zo rap, dat dat niet meer lukte. Op 22 april 2001 had ik al na twee uur mijn dochter in mijn armen.”
Lees ook
Bregje beviel onverwacht zonder verloskundige: ‘Het was alsof mijn man dit dagelijks deed’
“Toen mijn ex-man Ton (54) en ik nog een kindje wilden, was ik een maand na het stoppen met anticonceptie al zwanger. Na acht weken leek het op een vrijdag echter mis te gaan. Ik had een flinke bloeding en de huisarts vermoedde een miskraam. Ik kon pas maandag bij een gynaecoloog terecht, dus dat werd een heel beroerd en verdrietig weekend. Na dagen vol zorgen, bleek maandag dat ik tóch nog zwanger was. Wat een opluchting, toen we dat hoorden.
Ik kon de paniek die we hadden gevoeld snel van me afzetten en ben de rest van de zwangerschap niet bang geweest. Toch is zwanger zijn niks voor mij. Ik kon duidelijk merken dat het de derde was en door hevige rugklachten kon ik bijna geen stap meer zetten. Ik was blij met de zwangerschap, maar van mij mocht-ie wel zo snel mogelijk voorbij zijn.”
“In aanloop naar de bevalling gingen we er vanuit dat het weer snel zou gaan. ‘Zet de deur maar vast open als het begint’, grapte de verloskundige al. Nou, daar bleken we niet eens tijd voor te hebben.
De dagen ervoor was er geen enkel signaal dat het eraan zat te komen. Het was ook pas 3 december 2004. Zestien dagen voor de uitgerekende datum, toen ik rond 5.15 uur wakker werd. Mijn eerste gedachte was destijds elke ochtend: hè bah, nog steeds geen beweging. Nietsvermoedend van wat er komen ging. Ik viel weer in slaap en werd een kwartier later alweer wakker: hé, dat is een wee!”
Lees ook
Fergies man sliep door de bevalling heen: ‘De politie moest hem wakker maken’
“Toen ik Ton aantikte, vroeg hij of hij de verloskundige moest bellen. ‘Doe normaal joh, je gaat toch niet na één wee al bellen’, zei ik nog. Op het toilet zag ik dat ik bloed verloor. Misschien was direct bellen toch wel slim geweest… Ik kreeg weer een wee en deze was heftig. Ik weet nog dat Ton de ramen dicht deed, omdat de rest van de straat anders mee kon luisteren. Ik ging weer terug naar bed. Toen zei Ton dat hij naar de wc ging. Ik: ‘De wc? Je moet nu komen, ik moet persen!’
Ton belde meteen de verloskundige, maar het was al te laat. Ik perste één keer en onze zoon Jay was geboren. Er zaten vijf minuten tussen de eerste wee en de geboorte. Als ik er zo op terugkijk, deed ik maar wat. Maar het ging gelukkig allemaal goed. Ik twijfelde alleen even hoe ik Jay precies moest vastpakken om te zorgen dat de navelstreng niet om zijn nekje kwam. Drie kwartier later kwam de verloskundige binnen. Die had zó’n snelle bevalling nog nooit meegemaakt.”
“Ik was gelukkig niet uitgescheurd, maar had wel een dag vreselijke naweeën. Toen we na twee dagen een beetje opgestart waren, hebben we aangegeven dat de kraamzorg niet meer nodig was. Ik vond het teveel gedoe, iemand die constant om je heen loopt. En we wisten toch al hoe alles moest.
De kraamverzorgende reageerde er fijn op. Daarna konden we lekker alles doen wat we wilden en genoten we van de kraamweek. Ik vind dat wel fijn, dat gekeuvel met zo’n kleine. Jay deed het ook goed. Hij dronk gemakkelijk en sliep na een week al door.”
“Jay is inmiddels een gezonde puber. Hij is slim en bijdehand dus we kunnen lekker discussiëren. Zijn snelle geboorte komt nog regelmatig voorbij. ‘Dat ben ik altijd al geweest’, zegt hij dan, als hij het compliment krijgt dat hij snel is.
Veel vrouwen hebben me naar ‘mijn geheim’ gevraagd, maar er is helaas geen verklaring voor waarom mijn bevallingen zo snel gingen. Ik deed geen cursussen, geen zwangerschapsgym – sporten is überhaupt niet aan mij besteed. Het enige wat ik kan zeggen, is: blijf rustig en laat het op je afkomen. Maar ik begrijp ook dat dat makkelijk gezegd is, als je een hel van een bevalling hebt.
Ik ben blij dat ik er positief op terug kan kijken. Het is jammer dat mijn moeder er weer niet bij kon zijn, maar ik vind het ook bijzonder dat we dit als ouders samen hebben gedaan. We zijn alweer zestien jaar verder, maar het is nog steeds een goed verhaal.”
Lees ook
Kris had na een zware eerste bevalling een ‘supervlotte’ tweede: ‘Het verraste me compleet’
Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: verena.verhoeven@linda.nl.
