In onze serie ‘Monumentjes’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Carolien (43) gedenkt haar vader Leo (69), die overleed tijdens zijn vakantie.
Geschreven door Carolien, ter nagedachtenis aan Leo (26 november 1944 – 23 mei 2013).
Na hard werken kon hij eindelijk van zijn pensioen gaan genieten en mijn ouders gingen er samen op uit met de caravan. Wat genoten ze ervan. Hun favoriete land was Frankrijk, daar kwamen ze het liefst. Marseillan plage was de plek waar ze veel kwamen, zo ook in mei 2013. Omdat hun kleinzoon in juni jarig is en ze voor zijn verjaardag terug wilden zijn, waren ze van plan om voor die tijd terug te gaan. Maar pap was niet zo lekker en ze bleven wat langer staan op de camping.
Ik heb hem nog even gebeld. Hij had een griepje, dacht hij. “Rust uit en doe voorzichtig aan”, zei ik. Hij was degene die alleen met de caravan reed, dus mijn moeder wilde dat mijn vader goed was opgeknapt voor ze naar huis zouden rijden.
Mijn vader ging naar het toilet, want hij was naar eigen zeggen niet zo lekker. Het duurde en duurde maar en mijn moeder maakte een rondje over de camping. ‘Waar blijft hij nou?’, dacht ze. Bij de toiletblokken kwam ze erachter wat er aan de hand was. Met man en macht probeerden mensen een toilethokje open te breken; er was ook iemand in geklommen om te beginnen met reanimeren. Toen mijn moeder mijn vader zag, wist ze het meteen: hij was al dood.
Lees ook
Rosa (24) herkent haar overleden vader in haar eigen zoon Jules
Die avond belde mijn zus met de mededeling: “Papa is dood”. Alsof de wereld onder je voeten wegzakt. ‘Mijn moeder is daar alleen. Wat nu?’, dacht ik. Mijn moeder is enorm goed bijgestaan door de ANWB-alarmcentrale. Ze hielpen met de dingen die geregeld moesten worden. De Franse begrafenisondernemer wilde dat mijn vader werd opgebaard in de caravan; een voorstel dat ons verontwaardigde. Een caravan van drie bij drie meter, en dan moest mijn moeder ernaast gaan slapen? De alarmcentrale regelde voor ons dat mama twee dagen eerder dan gepland terug kon keren naar Nederland. Onze vader bleef nog in Frankrijk. Dat was heel erg moeilijk.
De caravan werd inmiddels teruggereden door de ANWB. Zo’n moeilijk moment: dat de caravan naar Nederland reed en mijn vader nog ergens in een mortuarium in Montpellier lag. Na een week kwam mijn vader eindelijk aan en konden we hem een middag zien. Daarna volgde de crematie.
Onze lieve vader, onze lieve super opa. Overleden op zijn favoriete vakantiebestemming. Wat missen de kleinkinderen je. Wat mist mama je en wat missen wij je. We denken aan je pap.
Lees ook
Bianca heeft tot vlak voor haar dood haar dromen nagejaagd
