Wanneer Carlijn Kloet na 39 weken bevalt van baby Sieb, krijgt ze te horen dat hij is overleden. Haar wereld staat stil. Een uitvaart voor haar overleden kindje regelen, dat had ze nooit verwacht.
“Je komt in een rollercoaster terecht van dingen die geregeld moeten worden”, vertelt ze aan LINDA.
“Op 1 januari 2020 ben ik bevallen van Sieb, om iets over half twee in de nacht. Het stond groots in de krant, omdat het de eerste baby was die ter wereld kwam in West-Brabant dat jaar. Wij vonden het mooi om het artikel te hebben met onze gegevens erin, puur voor onszelf”, steekt de 34-jarige Carlijn van wal.
Carlijn en haar verloofde Thibaud worden goed begeleid bij het regelen van de uitvaart. “Het enige wat me opviel was dat ze met folders kwamen met urnen die zo oubollig waren, met van die sombere kleuren. Je bent niet verplicht dat meteen allemaal te regelen. As moet dertig dagen bewaard blijven voordat het in de urn gaat, dus hebben we het op de lange baan geschoven.”
Na een tijd begint Carlijn een zoektocht naar een urn waar ze wel een goed gevoel van krijgen. “Ik heb er een gevonden die ik mooi vond, maar de manier waarop de urn werd bezorgd vond ik erg onpersoonlijk. In een kartonnen doos met de factuur bovenop, alsof het een willekeurig pakketje was. Dat moest anders kunnen, dacht ik.”
Tijdens coronatijd zitten Thibaud en Carlijn in de ziektewet, ‘door alles wat er was gebeurd’. “Alles bij elkaar was het dikke ellende. We zijn iets anders gaan doen en hebben platform Breda Maakt Mij Blij opgezet, waarbij we producenten en retailers hielpen die in coronatijd van hun producten af wilden komen.” Ze leert alle kneepjes van het vak. Van een netwerk opbouwen tot persberichten schrijven: op meerdere fronten ontdekt Carlijn hoe je iets op de markt moet zetten. “Het idee van de urnen bleef, dus gingen we het opzetten.”
Tanja (49) en Desiree (45) ontwerpen unieke urnen: 'Willen rouw mooier en lichter maken'
Het begint met het zoeken van een werkplaats. “We vonden het mooi om op verschillende manieren impact te maken. Daarom zochten we via Google een sociale werkplaats. Het bleek nog best lastig een partij te vinden, maar in Utrecht vonden we echtWaar: precies wat we zochten.”
Carlijn gaat langs en steekt samen met de eigenaren van echtWaar de handen uit de mouwen. Ze gaan met klei in de weer om urnen te ontwerpen. “De urnen daadwerkelijk maken was het enige wat ik niet zelf kon. De urn die we zelf hebben voor Sieb lijkt op een ballon en hangt aan de muur. Het is mooi als de urn een eenvoudige, kinderlijke en lieve vorm heeft. Ik werd geïnspireerd door de wandlampjes van Ikea, zoals een maan, hartje of zon. Een urn met frisse kleuren, dat is iets wat er in mijn beleving nog niet was.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Carlijn in de werkplaats.
De eerste mal wordt gemaakt en daarmee ontstaat My Little Bear. “De vier soorten die we hebben zijn tot ongeveer een halve liter. Dat is een kind tot 8,5 kilo, dus denk aan baby’s en vroeggeboortes.” De naam verwijst naar de kleine beer in het sterrenstelsel. “Als je kinderen uitlegt dat iemand er niet meer is, zeg je vaak: ‘Kijk die ster, dat is opa geworden’. We hebben gekozen voor een Engelse naam, mocht het ooit internationaal worden.”
Carlijn hoopt dat My Little Bear bekend wordt binnen de hele uitvaartsector. Dat gaat de goede kant op, merkt ze aan alle reacties en berichten die ze krijgt. “Het is overweldigend. Ik ben in gesprek met partijen uit Den Haag, Eindhoven en Amsterdam. Ik hoop dat dit er uiteindelijk voor zorgt dat wanneer een kindje overlijdt, My Little Bear wordt doorgegeven aan de familieleden. Dat scheelt veel zorgen voor het gezin.”
Carlijn ervaart in haar omgeving dat vrouwen die een kindje tijdens de zwangerschap verliezen, behoefte hebben aan een vorm van afscheid nemen. “We zorgen ervoor dat de urn, die met veel liefde is gemaakt, zorgvuldig en liefdevol verpakt wordt. Je krijgt een kaart met groeipapier erbij. Dit kan je planten en dan komen er in het voorjaar vergeet-me-nietjes uit. Die kunnen een mooi plekje krijgen in huis, wat troostend en verzachtend kan zijn.”
Tekst gaat door onder de foto.
Tien euro per urn gaat naar stichting Make a Memory. “Destijds kwam een fotograaf bij ons langs in het ziekenhuis. Een paar uur na de bevalling was ze er al en heeft ze foto’s gemaakt van ons en de opa’s en oma’s met Sieb. Die foto’s zijn ontzettend dierbaar en hangen in ons huis. Dat zijn dingen waar je zelf niet aan denkt.”
Thibaud en Carlijn hebben hun verdriet en ervaring weten om te zetten in het helpen van anderen. “Ik kan me ook helemaal voorstellen dat mensen de gordijnen dichttrekken. Wij hebben manieren gevonden, met heel veel hulp, om het om te zetten naar iets moois. Wellicht inspireren we anderen ook een beetje. Als je met zoiets te maken krijgt in je leven, is het mogelijk dat de zon weer gaat schijnen.”
Carlijn Kloet.
Miepke verloor haar tweeling: 'Meer aandacht voor zwangerschapsverlies is mijn missie'
