Cait (15) ging op 30 april met tien vingers weg van huis, maar kwam thuis met negen. Tijdens het helpen van een vriendin bleef ze met haar ring aan een hek haken en bleef haar vinger daar achter.
Trigger warning: dit artikel bevat beelden en tekst die voor sommige mensen als schokkend ervaren kunnen worden.
Cait is met een groepje vrienden als één van de meiden uit de groep op een dak klimt om een bal te halen die daarop beland is. “Het lukte haar alleen niet meer om van het dak af te komen, dus besloot ik haar te gaan helpen. Maar op het moment dat ik op het hek naast het muurtje klom en mezelf wilde vasthouden aan de bovenkant, viel ik en is mijn ring – die aan mijn ringvinger zat – blijven haken,” vertelt Cait als we haar en haar moeder bellen.
Niet alleen haar ring, maar ook de huid van haar vinger en het bovenste kootje blijven achter op het hek. “Ik voelde iets druipen op mijn hand en toen ik keek zag ik dat alleen nog de botjes en pezen van mijn ringvinger aan mijn hand zaten. De rest van mijn vinger was boven op het hek achtergebleven, zag ik.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Cait loopt meteen naar haar vrienden en vraagt hen 112 te bellen. “Ik ben op de grond gaan zitten en heb een theedoek voor mijn hand gekregen. De ambulance was er binnen vijf minuten. Het eerste wat ik dacht was: kan ik nu nog wel zwemmen?” Pijn voelt ze op dat moment niet.
Een vriend van haar haalt ondertussen zo snel mogelijk de achtergebleven vinger van het hek en legt ‘m in een bakje met ijs. Caits moeder vertelt: “Ik werd gebeld door een vriend van haar, dus ik ben meteen naar het plein gereden waar het was gebeurd. De politieagent die ik daar tegenkwam vertelde in eerste instantie dat het allemaal goed zou komen en dat de vinger er wel weer aangezet kon worden. Maar toen ik onder de theedoek keek, wist ik dat dat niet meer ging gebeuren.”
Cait wordt met gillende sirenes naar het ziekenhuis gebracht, waar een team klaarstaat om haar op te vangen. “Ze hadden verwacht dat ze daar gillend en schreeuwend binnen zou komen,” vertelt Caits moeder. “Maar ze zat heel rustig op de brancard te praten met de broeders. Ze was heel relaxed.”
Tony (5) verloor benen door mishandeling, haalt nu geld op om ziekenhuis te bedanken
Daar komt al snel het nieuws dat de vinger, zoals haar moeder al had verwacht, er niet meer aangezet kan worden. Alles wat er op dat moment nog van de vinger over is, wordt direct geamputeerd. “Ik heb toen meteen gevraagd wat de mogelijkheden waren,” zegt Cait. “Ik wilde geen stompje hebben, dus gaven de artsen onder meer een handversmalling als mogelijkheid.” Daarbij wordt het middenhandsbeentje van de ontbrekende vinger uit de hand gehaald, zodat de overige vingers dichter bij elkaar komen te liggen. Hierdoor valt het gat van de verloren vinger veel minder op.
Tekst gaat verder onder de foto.
Een handversmalling wordt meestal niet direct uitgevoerd, zodat de patiënt eerst de tijd krijgt om het verlies van de vinger een plekje te geven. “Maar Caits stompje genas niet goed, waardoor er een deel van haar huid aan het afsterven was,” vertelt haar moeder. “Er moest een tussenoperatie gedaan worden waarbij ze het vel zouden weghalen, het stukje bot dat er nog zat zouden verwijderen en ze de wond zouden repareren met vel van een ander deel van haar lijf. Cait heeft toen direct gezegd dat ze liever meteen de versmalling wilde, in plaats van een extra operatie en litteken.”
Dat Cait de droom heeft om zweminstructrice te worden en de versmalling haar uiteindelijk heel erg zou helpen die droom te verwezenlijken, zorgt ervoor dat de operatie uiteindelijk toch snel uitgevoerd kan worden. “Daarvoor heeft Cait eerst nog wel gesproken met een traumapsycholoog om naar de foto’s van de dag van het ongeluk te kijken,” vertelt haar moeder. “Daar reageerde ze zo goed op, dat ze meteen groen licht kreeg voor de ingreep.”
Op 13 juni gaat Cait onder het mes en op 21 juni ziet ze voor het eerst haar nieuwe hand. “Afgelopen week viel echt niet mee. De morfine werkte niet goed en dat had als bijwerking verschrikkelijke jeuk,” vertelt haar moeder. “Al denk ik ook wel dat de spanning om haar nieuwe hand te zien daaraan ook niet echt meewerkte. Nu ze haar hand heeft gezien, merk ik meteen dat ze een stuk rustiger is.”
Want het resultaat mag er zijn. “Toen het gips eraf ging begon ik te huilen, want het was zo mooi geworden. Het is super fijn om te weten dat alles waar ik nu doorheen ben gegaan, niet voor niets is geweest,” besluit Cait.
Ena (24) verloor haar hand: 'Ik begon te lachen toen ik zag dat-ie eraf was'
