Na een onverwachte, snelle thuisbevalling dacht Bregje de Haas (36) haar tweede bevalling in het ziekenhuis te doen. Bevallen bleek echter nóg sneller te kunnen en haar man had opeens de capaciteiten van een verloskundige in huis.
In ‘Werpsterren’ deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“In mei 2015 werd onze dochter Sammie in sneltreinvaart geboren. Ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen, zodat ze er als er wat misging snel bij zouden zijn. Dat liep even anders. Rond 1.45 uur voelde ik een pijnscheut, rond 2.45 uur was de verloskundige bij ons en bleek er geen tijd meer te zijn om naar het ziekenhuis te gaan. Om 3.45 uur is Sammie geboren.
Doordat het zo snel ging, waren de weeën ontzettend intens. Ook was ik compleet uitgescheurd, waardoor ik alsnog naar het ziekenhuis moest om gehecht te worden. Ik heb daarna een tijdje nodig gehad om alle gebeurtenissen te verwerken. Ik was voor mijn gevoel overal op voorbereid, behalve op zo’n razendsnelle bevalling. Dat vertellen ze je niet bij al die cursussen.”
Lees ook
Robins vrouw beviel in de auto: ‘Mijn adrenalinelevel zat tegen het plafond’
“In maart 2017 was ik voor de tweede keer zwanger. Het is natuurlijk maar afwachten of het lukt, dus we waren er erg blij mee. De zwangerschap verliep ook zonder problemen.
Hoewel ik het de vorige keer heftig vond, was ik niet zenuwachtig. Alles stond deze keer klaar voor een eventuele thuisbevalling, maar ik was ervan overtuigd dat het nu wél een ziekenhuisbevalling zou worden. Ik was extra alert op elk pijntje en mijn man Xander (38) en ik hadden goed doorgesproken wat we moesten inpakken en doen wanneer het weer snel zou gaan. Ik zou sowieso op tijd in het ziekenhuis zijn.”
“Dat had ik verkeerd ingeschat. Op 18 december 2017 moest ik rond 2.00 uur naar de wc en kon ik daarna niet meer slapen. De eerste wee rond 4.20 uur was meteen lang en pijnlijk. Toen had ik direct in de startblokken moeten staan, maar de tweede wee was kort en vrijwel pijnloos. Daardoor dacht ik dat het nog niet écht aan de gang was.
Om 4.55 uur had ik een zeer heftige wee en kwamen we in actie. Terwijl Xander Sammie wegbracht, sprong ik onder de douche om de pijn te verlichten. Ik heb toen zelfs nog even rustig het scheermes er overheen gehaald – what was I thinking.”
“Iets over 5.00 uur belde Xander de verloskundige en kreeg ik een enorme weeënstorm. Ik wist meteen hoe laat het was. ‘We moeten nú naar het ziekenhuis’, riep ik. De verloskundige zou zo snel mogelijk komen, maar het was 20 minuten rijden. Ik liep naar ons bed, dat in de woonkamer stond omdat we midden in een verbouwing zaten. Daar waren om diezelfde reden ook nog geen lampen. Ik ging liggen en met een flinke bouw-zaklamp keek Xander hoe ver ik was: ‘Ik zie het hoofdje al.’
Ik wist meteen dat de verloskundige het niet ging redden; we moesten het met z’n tweeën doen. Ondanks dat bleven we rustig. Het was alsof Xander dit dagelijks deed. Toen het hoofdje stond, gaf hij aan dat ik moest puffen en niet mocht persen. Ook keek hij netjes of de navelstreng om het hoofdje zat – gelukkig was dat niet het geval.”
“Het ging allemaal heel natuurlijk en ik kon het al snel niet meer tegenhouden. Na de tweede perswee was daar, hup, onze zoon Bobbie. Xander ving hem op en legde hem op mijn borst. Bobbie huilde meteen en was mooi roze.
Zo’n vijftien minuten later kwam de verloskundige. Dat de bevalling zo snel was gegaan, werd nog specialer toen bleek dat Bobbie 4400 gram woog. Ik had deze keer toch maar één hechting nodig en die kon thuis gedaan worden. Verder bleek alles helemaal goed te zijn.”
“Hoewel we het ziekenhuis weer niet hadden gehaald, had ik nu geen tijd nodig om dat te verwerken. Het was deze keer geen verrassing meer dat een bevalling zo snel kon gaan. Als ik erop terugkijk was het zelfs een echte droombevalling. Ook in de kraamweek zaten we op een roze wolk. Dat klinkt cliché, maar die eerste tijd is zo bijzonder.
Wel waren de naweeën heftig. Daar heb ik flinke pijnstillers voor moeten slikken. Het bezoek was tijdens de kraamweek vooral onder de indruk van Xanders rol als ‘verloskundige’. Hij werd overladen met complimenten en kreeg opvallend vaak de vraag hoe het met hem ging. Hallóó, volgens mij ben ík bevallen hoor, haha. Maar ik was natuurlijk ook supertrots op Xander.”
“Het gaat heel goed met ons. Bobbie is een ondeugend boefje. Hij houdt van klimmen, tractors en graafmachines en is lekker ondernemend. We hebben er onze handen vol aan.
Toen ik de beelden van Channah Koertens snelle thuisbevalling zag, kwam alles naar boven. Het was zo herkenbaar allemaal. Je hoort niet vaak dat iemand zo snel thuis bevalt, dus het is goed dat dit eens onder de aandacht kwam. Wanneer vrouwen zoiets een keer gezien hebben, komt het misschien minder heftig aan wanneer het bij henzelf gebeurt.”
Lees ook
Kathelijne (toen 18) beviel plotseling op de wc: ‘Ik raakte volledig in paniek’
“Mijn tweede bevalling ging nog sneller dan mijn eerste, maar ik voelde me mentaal veel beter. Als je van tevoren weet dat dit een realistische mogelijkheid is, raak je niet in paniek. Ik hoop dat ik zwangere vrouwen die angstig zijn en horrorverhalen voorbij zien komen, daarmee wat gerust kan stellen.”
Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: verena.verhoeven@linda.nl.
