Journalist Eva Schuurmans sprak vijf vrouwen die boer zijn in hart en nieren. Ze voelen zich ernstig in de steek gelaten door de overheid en steeds ingewikkeldere eisen en regels waaraan ze zich moeten houden.
Carla Evers (58) bestiert met haar man een pluimveebedrijf met 15.000 hennen en hanen.
“Vlak achter onze stallen ligt een natuurgebied. Al járen azen natuur- organisaties op onze grond, zodat ze dat kunnen uitbreiden. Eerst vroegen ze ons nog of we vrijwillig wilden vertrekken. Elke keer zeiden we nee. Maar sinds de omgeving het predicaat Natura 2000 kreeg en de natuur er niet groeit zoals-ie zou moeten, ligt het opeens aan onze stikstofuitstoot en hebben ze een stok om mee te slaan. Terwijl die uitstoot helemaal niet hoger is geworden.
De overheid lijkt niet te begrijpen dat boer zijn in je hart zit, en wij niets anders zouden willen. We zijn echt bereid mee te denken en ons bedrijf duurzamer te maken, maar daar hebben we hulp bij nodig. Nooit heeft iemand ons gevraagd hoe we dat samen voor elkaar kunnen krijgen. Het maakt me boos en verdrietig, de spanning gaat in mijn hele lijf zitten. Veel boeren zijn het vechten moe en tekenen dan maar bij het kruisje. Ik vind het niet vreemd dat het suïcidecijfer onder boeren relatief gezien hoog is.
Inmiddels zijn mijn man en ik overstag en verandert een groot gedeelte van onze grond nu ook in natuur. Maar waarom moet ons land eigenlijk ‘natuur’ worden? Alles wordt gebaseerd op cijfers, maar hoe die tot stand komen, blijft een raadsel.”
De nieuwste LINDA. heeft als thema ‘DE STAD UIT’ – koop het magazine nu in de winkel of via onze webshop.
Boerin Ronne (33): 'We moesten soms bijleggen om quitte te spelen'
