Op zich was de intentie absoluut niet slecht. Maar de timing van Blow Up was na een eindeloze reeks andere hobbywedstrijden op televisie gewoon beroerd. Koken, bakken, bloemschikken, kleding ontwerpen, schilderen, lego bouwen, modeltreinen maken en domino. Niet alleen ontstijgt het genre steeds vaker nauwelijks ’t niveau Telekids, het is vooral te veel. Te vaak.

Het succes van Domino Day zat ‘m bijvoorbeeld jaren geleden in het gevoel van een eenmalig event waar je absoluut bij moest zijn. Na maanden voorbereiding was de grote vraag of het experiment zou slagen of niet. Als een soort nationale operatie. Op het concept van een wekelijkse wedstrijd zit eigenlijk vrijwel niemand te wachten, gezien de zwabberende kijkcijfers van Domino Challenge.

En dan was er bij Blow Up nog een bijkomend probleem. Want hoe enorm knap de vaardigheden van de ballonkunstenaars ook zijn, het boeit me niet. Of in ieder geval niet genoeg. Ja ik vond het prachtig hoe ze jurken van ballonnen maakten. Of dieren. Maar ja, daarvoor kan ik óók gewoon naar een braderie. Of Google. Met Heel Holland Bakt of Lego Masters kan ik daadwerkelijk iets. Dan heb ik tenminste nog de illusie dat ik het thuis óók zou kunnen doen. Dat gebeurt verder nooit, maar dat is niet relevant, de mogelijkheid is voldoende.

Voor het oog van 665.000 kijkers kwam ’t showtje opgeklopte lucht tot een einde.  Geen enorme flop, maar toch ook geen hit. Vooral creatief gezien niet. Sterker nog: zelfs de ballonnen zijn waarschijnlijk opgelucht dat hun vrijdagse martelgang voorbij is. Een tweede seizoen lijkt me uitgesloten, maar laat het serieus terugkomen als éénmalig event. Must-see-TV. Met de crème de la crème op dezelfde avond bij elkaar.  Domino Day voor ballonnen. Daar laat ik hierbij met liefde een proefballonnetje voor op.

Cliffhangerweek GTST: 'Alle puzzelstukjes vallen toch nog op hun plaats dit seizoen'Lees ook