Onlangs presenteerde Integraal Kankercentrum Nederland (IKCN) de Kankeratlas: een kaart die patronen toont van hoe vaak bepaalde kankersoorten in regio’s voorkomen. Zo verschijnt ook hoofd- en halskanker op de kaart – de kanker die al zeven jaar het leven van Bianca Kruize (53) beheerst.
Aan LINDA. vertelt ze haar verhaal.
Bianca kwam voor iets anders bij de huisarts, maar werd voor het kleine plekje onder haar tong doorverwezen naar het ziekenhuis. “Het zat er al anderhalf jaar en bovendien zei de tandarts of mondhygiëniste er niets van, maar ik dacht: ik ben er nu toch, dus laat ik het even vragen.” De huisarts kon niets over het plekje van nog geen twee millimeter zeggen, maar in het ziekenhuis was dat wel anders. “Nog vóór het biopt genomen was, bereidde de arts me er al op voor dat het kanker kon zijn.”
Op kerstavond 2015 krijgt Bianca te horen dat ze mondkanker met uitzaaiingen in haar lymfeklieren heeft. Net een paar dagen in het nieuwe jaar ligt ze al op de operatiekamer. Een periode vol bestralingen en chemo’s gaat van start, maar zonder het gewenste resultaat. “Niet lang na het eerste behandelingstraject werd een tumor op mijn halsslagader gevonden. Deze konden ze niet volledig verwijderen, waarna ik het stempeltje ‘palliatief’ kreeg – ze konden niks meer doen om me te genezen.”
Ondanks het medische stempel die Bianca kreeg, bleven de artsen met haar meedenken. “Een oplettende arts wees me op een onderzoek naar immunotherapie en vroeg me of ik daaraan mee wilde werken. Ik had zoiets van: ‘God zegene de greep, gooi er maar in!’ Als het voor mij niet werkt, helpt het misschien anderen in de toekomst.”
Al snel blijkt dat Bianca goed reageert op de immunotherapie. “Sinds een jaar of vier is de tumor in mijn hals stabiel en kan ik – met een redelijke kwaliteit van leven – mijn ding doen.” Hiermee doelt Bianca op de gevolgen van haar kankerbehandelingen. “Ik ben chronisch vermoeid en heb concentratieproblemen. Ook hebben de operaties ervoor gezorgd dat ik een spraakgebrek heb. Ik kan me goed verstaanbaar maken gelukkig, maar mijn stem is bijvoorbeeld een stuk zachter dan voorheen.”
Door de gevolgen van de behandelingen ziet Bianca nu soms op tegen feestjes. “Het is een uitdaging om het gesprek in een groep te volgen. De combinatie met mijn zachte stem, waardoor mensen mij óók minder goed kunnen verstaan, maakt een feestje wel lastig.”
Kathinka's (33) kinderwens vervloog, nadat ze baarmoederhalskanker kreeg: 'Dat was voor mij de hel'
Een ander gevolg van Bianca’s traject, is dat ze arbeidsongeschikt werd verklaard. “Daar heb ik het echt heel moeilijk mee gehad. Het voelde als een maatschappelijke diskwalificatie. Ik was net 48, zat midden in mijn carrière. Ik was echt op het punt dat ik dacht: ‘Yes, nu gaat al het harde werk zich uitbetalen’. Maar in plaats daarvan kreeg ik een kruis op mijn voorhoofd geplakt, zo van: ‘Jij bent af, jij doet niet meer mee’. Dat kon ik moeilijk accepteren.”
“Uiteindelijk zag ik in dat ik moest omdenken. Ik had werk nodig dat ik op mijn eigen tempo kon doen. Dat vond ik in vrijwilligerswerk voor onder andere Patiëntenvereniging Hoofd-Hals. Dit werk is voor mij een soort zingeving – het idee dat ik iets terug kan doen voor anderen vind ik heel fijn.”
Yoni (31) krijgt in 7 jaar tijd 3 keer kanker: 'Het ene moment plande ik een reis, het volgende mijn euthanasie'
Ook de ziekte die al jaren een grote rol in Bianca’s leven speelt, heeft een plek gekregen op de Kankeratlas van IKCN. Bianca vindt de de atlas een mooi initiatief, maar denkt dat dit niet de manier is om inzicht te geven in de ziekte.
“Ik vind dat het op deze manier meer vragen oproept dan beantwoordt. Er worden overhaaste conclusies getrokken, terwijl er echt specifieker onderzoek nodig is om iets zinvols over deze gegevens te zeggen.”
“Zo worden er nú al vingertjes gewezen door de media: ‘In die buurt is veel longkanker en oei, jullie roken!’, dan denk ik: ‘Ja, hállo? Er is toch nog geen onderzoek dat dat aantoont? Ik vind het echt een mooie opstap voor verder onderzoek, maar aandacht vragen in deze vorm leidt in mijn ogen alleen maar tot ongerustheid – en daar is op dit moment totaal geen aanleiding voor.”
Meer longkanker in wijken met lager inkomen en meer huidkanker langs de kust
